WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (druga izba)

z dnia 8 maja 2008 r.

Sprawa F-119/06

Petrus Kerstens

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Dopuszczalność – Schemat organizacyjny – Akt niekorzystny – Zmiana zatrudniającej jednostki – Zmiana obowiązków – Interes służby – Równoważność stanowisk – Ukryta kara – Nadużycie władzy

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której P. Kerstens żąda stwierdzenia nieważności decyzji kierownictwa biura administracji i rozliczania uprawnień indywidualnych (PMO) z dnia 8 grudnia 2005 r. zmieniającej schemat organizacyjny PMO oraz zasądzenia od Komisji na jego rzecz odszkodowania za rzekomo poniesioną szkodę.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Reorganizacja powodująca zmianę obowiązków skarżącego – Włączenie

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Organizacja służb – Obsadzanie stanowisk

(regulamin pracowniczy, art. 7 ust. 1; załącznik IX)

1.      Skarga wniesiona przez kierownika wydziału na decyzję o reorganizacji, zmieniającą zadania i nazwę jego wydziału, która to decyzja przewiduje jednak, że będzie on w dalszym ciągu kierownikiem tego wydziału, jest dopuszczalna. Zmiana obowiązków, nawet jeśli nie wpływa na korzyści materialne czy rangę służbową urzędnika, może bowiem, z uwagi na to, że zmienia warunki sprawowania obowiązków oraz ich charakter, naruszać jego niematerialne interesy i perspektywy na przyszłość, a tym samym wywoływać niekorzystne dla niego skutki, ponieważ pewne obowiązki, przy równym zaklasyfikowaniu, mogą łatwiej niż inne prowadzić do awansu, ze względu na charakter sprawowanej funkcji. Nie można zatem założyć a priori, że taka zmiana nie może wywoływać niekorzystnych dla zainteresowanego urzędnika skutków.

(zob. pkt 45, 46, 48)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑78/96 i T‑170/96 W przeciwko Komisji, 28 maja 1998 r., RecFP s. I‑A‑239, II‑745, pkt 47; sprawa T‑51/01 Fronia przeciwko Komisji, 16 kwietnia 2002 r., RecFP s. I‑A‑43, II‑187, pkt 24

2.      Instytucje korzystają z szerokiego zakresu uznania w zakresie organizacji swoich służb w zależności od zadań, jakie zostały im powierzone, oraz – z uwagi na ich realizację – w obsadzaniu stanowisk personelem pozostającym w ich dyspozycji, pod warunkiem jednakże, że odbywa się to w interesie służby i przy poszanowaniu równoważności stanowisk.

Odnośnie do pierwszego warunku i uwzględniając zakres przysługującego instytucjom uznania w ocenie interesu służby, kontrola Sądu winna ograniczać się do zbadania tego, czy organ powołujący działał w rozsądnych, niepodlegających krytyce granicach i nie skorzystał z przysługującego mu uznania w sposób oczywiście błędny.

Jeśli chodzi o drugi warunek, w przypadku zmiany obowiązków urzędnika, zasada zgodności grupy zaszeregowania ze stanowiskiem, o której mowa między innymi w art. 7 regulaminu pracowniczego, nie oznacza porównania aktualnych zadań zainteresowanego z zadaniami poprzednimi, lecz jego zadań aktualnych z grupą zaszeregowania w hierarchii zawodowej. Tym samym nic nie stoi na przeszkodzie, by decyzja wyznaczała nowe zadania, które – choć różnią się od poprzednio wykonywanych i są postrzegane przez zainteresowanego jako zmniejszenie zakresu obowiązków – niemniej są zgodne ze stanowiskiem odpowiadającym jego grupie zaszeregowania. I tak, faktyczne zmniejszenie zakresu obowiązków urzędnika jest sprzeczne z zasadą zgodności grupy zaszeregowania ze stanowiskiem tylko wtedy, gdy te zadania pozostają w całości wyraźnie poza zakresem obowiązków odpowiadających jego grupie zaszeregowania i stanowisku, zważywszy na ich charakter, wagę i znaczenie.

Skoro decyzja zmieniająca zakres obowiązków urzędnika nie jest sprzeczna z interesem służby ani z zasadą równoważności stanowisk, nie może być mowy o ukrytej karze dyscyplinarnej czy nadużyciu władzy, a urzędnik nie może zarzucać administracji, że ta nie wszczęła wobec niego postępowania dyscyplinarnego, które pozwoliłoby mu na korzystanie z gwarancji proceduralnych przewidzianych w załączniku IX do regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 82, 84, 96, 97, 103)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 19/87 Hecq przeciwko Komisji, 23 marca 1988 r., Rec. s. 1681, pkt 7; sprawy połączone C‑116/88 i C‑149/88 Hecq przeciwko Komisji, 7 marca 1990 r., Rec. s. I‑599, pkt 11; sprawa C‑12/05 P Mister przeciwko OHIM, 14 grudnia 2006 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 45, 47

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑46/89 Pitrone przeciwko Komisji, 23 października 1990 r., Rec. s. II‑577, pkt 35; sprawa T‑73/96 Forcat Icardo przeciwko Komisji, 19 czerwca 1997 r., RecFP s. I‑A‑159, II‑485, pkt 39; sprawa T‑98/96 Costacurta przeciwko Komisji, 22 stycznia 1998 r., RecFP s. I‑A‑21, II‑49, pkt 36; ww. sprawa Fronia przeciwko Komisji, pkt 53; sprawa T‑103/01 Cwik przeciwko Komisji, 26 listopada 2002 r., RecFP s. I‑A‑229, II‑1137, pkt 30; sprawa T‑373/04 Fries Guggenheim przeciwko Cedefop, 25 lipca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑169, II‑A‑2‑819, pkt 67; sprawa T‑339/03 Clotuche przeciwko Komisji, 7 lutego 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 47, 62, 91, 126; sprawy połączone T‑118/04 i T‑134/04 Caló przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 101