ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(τρίτο τμήμα)

της 18ης Νοεμβρίου 2015

Υπόθεση F‑26/15

FH

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Αποδοχές — Αποζημίωση εγκαταστάσεως — Άρθρο 5, παράγραφος 2, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ —Τοποθέτηση σε νέο τόπο υπηρεσίας — Άρθρο 5, παράγραφος 4, τελευταία περίοδος, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ — Αποκλείεται η αποζημίωση εγκαταστάσεως στην περίπτωση κατά την οποία ο υπάλληλος που δικαιούται επιδόματος στέγης τοποθετείται στον τόπο όπου διαμένει η οικογένειά του — Ανάγκη εγκαταστάσεως του υπαλλήλου μαζί με την οικογένειά του στον τόπο υπηρεσίας — Χωρισμός εν τοις πράγμασι των συζύγων — Συνέπειες — Δεν εφαρμόζεται το άρθρο 5, παράγραφος 4, τελευταία περίοδος, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο FH ζητεί, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της αποφάσεως της 15ης Απριλίου 2014, με την οποία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψε την αίτησή του να του καταβληθεί αποζημίωση εγκαταστάσεως.

Απόφαση:      Η απόφαση της 15ης Απριλίου 2014 με την οποία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψε την αίτηση καταβολής αποζημιώσεως εγκαταστάσεως που υπέβαλε ο FH ακυρώνεται. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποχρεούται να καταβάλει στον FH, βάσει της αποζημιώσεως εγκαταστάσεως που του οφείλεται, ποσό αντιστοιχούν στον βασικό του μισθό ενός μηνός· το ποσό αυτό θα προσαυξάνεται με τόκους υπερημερίας υπολογιζόμενους με το καθορισθέν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως επιτόκιο που εφαρμόζεται κατά την επίμαχη χρονική περίοδο, προσαυξημένο κατά δύο μονάδες, από τις 11 Φεβρουαρίου 2014 μέχρι την ημερομηνία πραγματικής καταβολής του. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο FH.

Περίληψη

Υπάλληλοι — Απόδοση δαπανών — Αποζημίωση εγκαταστάσεως — Μεταβολή του τόπου υπηρεσίας — Υπάλληλος δικαιούμενος επιδόματος στέγης ο οποίος τοποθετείται στον τόπο όπου διαμένει η οικογένειά του — Αποκλεισμός του δικαιώματος αποζημιώσεως εγκαταστάσεως — Προϋπόθεση — Ανάγκη εγκαταστάσεως του υπαλλήλου μαζί με την οικογένειά του στον τόπο υπηρεσίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 5 §§ 2 και 4)

Η αποζημίωση εγκαταστάσεως αποσκοπεί να παράσχει στον υπάλληλο, ο οποίος υποχρεώθηκε να αλλάξει τόπο διαμονής για να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις που υπέχει από τον ΚΥΚ, σύμφωνα με το άρθρο 20 του ΚΥΚ, τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει, εκτός από τα έξοδα που συνδέονται με τη μετακόμιση, για τα οποία υπάρχει ειδική πρόβλεψη επιστροφής, τα αναπόφευκτα βάρη που είναι σύμφυτα με την ένταξή του σε νέο τόπο υπηρεσίας για σημαντική χρονική περίοδο.

Στο πλαίσιο αυτής της συλλογιστικής, το άρθρο 5, παράγραφος 4, πρώτη περίοδος, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, σε συνδυασμό με την παράγραφο 2 του αυτού άρθρου, προβλέπει ότι υπάλληλος, ο οποίος δικαιούται επιδόματος στέγης, θα δικαιούται την καταβολή μόνον του ημίσεος της αποζημιώσεως που θα δικαιούνταν κανονικά, ήτοι την καταβολή βασικού μισθού ενός μηνός, εάν δεν εγκατασταθεί μαζί με την οικογένειά του στον τόπο της νέας τοποθετήσεώς του ή εάν δεν επανεγκατασταθεί μαζί με την οικογένειά του σε περίπτωση που επανατοποθετείται στον τόπο υπηρεσίας του όπου εξακολούθησε να διαμένει η οικογένειά του. Στην περίπτωση αυτή, η κατάσταση ενός τέτοιου υπαλλήλου είναι, υπό το πρίσμα του σκοπού της αποζημιώσεως εγκαταστάσεως, συγκρίσιμη προς αυτή του υπαλλήλου που δεν δικαιούται επιδόματος στέγης, καθόσον δεν υποβάλλεται σε πρόσθετα έξοδα για να εγκαταστήσει την οικογένειά του στον τόπο υπηρεσίας του. Κατά την ίδια έννοια, η τελευταία περίοδος του άρθρου 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, περί αποκλεισμού του δικαιώματος αποζημιώσεως εγκαταστάσεως, τυγχάνει εφαρμογής στην περίπτωση κατά την οποία ο υπάλληλος που δικαιούται επιδόματος στέγης τοποθετείται ή επανατοποθετείται στον τόπο όπου διαμένει ήδη η οικογένειά του και εγκαθίσταται μαζί της, διότι δεν θα έχει υποβληθεί σε έξοδα εγκαταστάσεως.

Αντιθέτως, αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση υπαλλήλου δικαιούμενου επιδόματος στέγης, ο οποίος, με την ευκαιρία της μεταβολής του τόπου τοποθετήσεώς του, δεν εγκαθίσταται ή δεν επανεγκαθίσταται μαζί με την οικογένειά του, έστω και αν η οικογένειά του διαμένει στον νέο τόπο υπηρεσίας του. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να φέρει πρόσθετα βάρη συνδεόμενα με την πραγματική εγκατάστασή του σε διεύθυνση διαφορετική από αυτή στην οποία διαμένει η οικογένειά του και μπορεί, υπό τις συνθήκες αυτές, να αξιώσει την καταβολή αποζημιώσεως εγκαταστάσεως ίσης προς τον βασικό μισθό ενός μηνός.

Κατά συνέπεια, η διατύπωση «αν ο υπάλληλος τοποθετηθεί στον τόπο που διαμένει η οικογένειά του» της τελευταίας περιόδου του άρθρου 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι αναφέρεται στην περίπτωση εγκαταστάσεως ή επανεγκαταστάσεως του υπαλλήλου μαζί με την οικογένειά του στον τόπο υπηρεσίας.

(βλ. σκέψεις 33 έως 37)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση της 9ης Νοεμβρίου 1978, Verhaaf κατά Επιτροπής, 140/77, EU:C:1978:197, σκέψη 18

ΓΔΕΕ: απόφαση της 29ης Σεπτεμβρίου 2005, Thommes κατά Επιτροπής, T‑195/03, EU:T:2005:344, σκέψη 100