Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2013 r. – ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-2/13)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji odmownej w sprawie wniosku skarżącego o zastosowanie do wynagrodzenia pobieranego przez niego od maja 2001 r. do końca jego zatrudnienia na placówce w Angoli współczynnika korygującego, o którym mowa w art. 12 i 13 załącznika X do regulaminu pracowniczego.

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji, bez względu na formę, w jakiej została wydana, w drodze której Komisja nie uwzględniła wniosku z dnia 24 października 2011 r.;

w razie potrzeby stwierdzenie nieważności aktu, bez względu na formę, w jakiej został wydany, w drodze którego Komisja oddaliła zażalenie z dnia 21 maja 2012 r., złożone przez skarżącego do organu powołującego na decyzję odmowną w sprawie wniosku z dnia 24 października 2011 r., a poprzez stwierdzenie nieważności tego aktu uwzględnienie wniosku z dnia 24 października 2011 r.;

w razie potrzeby stwierdzenie nieważności pisma z dnia 14 sierpnia 2012 r.;

zobowiązanie Komisji do wypłaty na rzecz skarżącego, za wszystkie miesiące od maja 2001 r. do ostatniego miesiąca jego zatrudnienia, także wyłącznie de iure, w służbach delegatury WE w Angoli, kwot stanowiących różnicę (zwanych dalej „różnicą w wynagrodzeniu”) między kwotą, którą skarżący powinien był otrzymywać, gdyby do jego miesięcznego wynagrodzenia stosowano, iure, współczynnik korygujący obowiązujący dla Angoli, o którym mowa w art. 64 regulaminu pracowniczego oraz art. 12 i 13 załącznika X do regulaminu pracowniczego, a kwotą, którą skarżący faktycznie otrzymywał tytułem wynagrodzenia na podstawie art. 62 regulaminu pracowniczego;zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącego w odniesieniu do każdej różnicy w wynagrodzeniu odsetek za zwłokę w wypłaceniu przez Komisję należnych sum, w wysokości 10% z roczną kapitalizacją, od dnia, w którym skarżącemu została wypłacona lub powinna była zostać wypłacona każda miesięczna rata wynagrodzenia, do chwili faktycznej wypłaty omawianych różnic w wynagrodzeniu;zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącego, w odniesieniu do każdej różnicy w wynagrodzeniu, kwoty tytułem utraty mocy nabywczej pieniądza, obliczonej poprzez odniesienie do corocznych zmian wskaźnika kosztów utrzymania dla Brukseli, o którym mowa w art. 1 załącznika XI do regulaminu pracowniczego, zwanego inaczej „brukselskim współczynnikiem międzynarodowym”, lub dowolnego innego wskaźnika teg

o rodzaju, którego zastosowanie w niniejszym przypadku Sąd uzna za właściwe, z roczną kapitalizacją, od dnia, w którym każda z miesięcznych rat wynagrodzenia została wypłacona lub powinna była zostać wypłacona skarżącemu, do chwili faktycznego jej wypłacenia;obciążenie Komisji kosztami postępowania.