Αναίρεση που άσκησε στις 8 Απριλίου 2020 η WV κατά της διατάξεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 29 Ιανουαρίου 2020, στην υπόθεση T-471/18, WV κατά ΕΥΕΔ

(Υπόθεση C-162/20 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: WV (εκπρόσωπος: É. Boigelot, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 29ης Ιανουαρίου 2020, στην υπόθεση T-471/18, καθόσον με τη διάταξη αυτή απορρίφθηκε η αρχική προσφυγή της νυν αναιρεσείουσας ως εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως νόμω αβάσιμη και καταδικάσθηκε η νυν αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα·

να καταδικάσει την πρωτοδίκως καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, περιλαμβανομένων εκείνων της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το άρθρο 184 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της προσφυγής.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα φρονεί ότι το Γενικό Δικαστήριο, εκδίδοντας την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη, παρέβλεψε την αρχή της ελεύθερης εκτιμήσεως των αποδείξεων και την έννοια της δέσμης συγκλινουσών ενδείξεων και ότι, ως εκ τούτου, παρέβη τους κανόνες περί του βάρους αποδείξεως, ιδίως όσον αφορά τα αποδεικτικά στοιχεία και ενδείξεις που προσκόμισε και προέβαλε η νυν αναιρεσείουσα σχετικά με την προβαλλόμενη παράβαση των άρθρων 1ε και 12α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τον μόνο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει επίσης αρνησιδικία, δυσμενή διάκριση, παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών από την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη και πλείονες περιπτώσεις πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο προκρίνοντας ανακριβές σκεπτικό.

____________