ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)

της 17ης Μαρτίου 2011

Υπόθεση F‑107/10

AP

κατά

Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση — Καθυστερημένη άσκηση προσφυγής — Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή, ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ δυνάμει του άρθρου της 106α, με την οποία ο AP ζητεί, μεταξύ άλλων, να ακυρωθεί η απόφαση του Δικαστηρίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2009, που του αναγνωρίζει μεν το δικαίωμα σε επίδομα στέγης από 1ης Ιουλίου 2009, του το χορηγεί όμως μόνον από 1ης Νοεμβρίου 2009, να υποχρεωθεί το όργανο να καταβάλει ποσό ίσο προς τα επιδόματα στέγης για το χρονικό διάστημα από 1ης Ιουλίου 2009 έως 31 Οκτωβρίου 2009, πλέον τόκων, και, επικουρικώς, να υποχρεωθεί το όργανο να αποκαταστήσει την οικονομική ζημία και να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη του προσφεύγοντος-ενάγοντος.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο προσφεύγων-ενάγων φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

Περίληψη

Υπάλληλοι — Προσφυγή-αγωγή — Προηγούμενη διοικητική ένσταση — Προθεσμίες — Χαρακτήρας δημοσίας τάξεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 100 § 3)

Οι προθεσμίες υποβολής διοικητικής ενστάσεως και ασκήσεως προσφυγής, που προβλέπονται από τα άρθρα 90 και 91 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ), είναι δημοσίας τάξεως και δεν μπορεί να αφήνονται στη διάθεση των διαδίκων και του δικαστή στον οποίο εναπόκειται να εξακριβώνει, ακόμα και αυτεπαγγέλτως, την τήρησή τους.

Στους διαδίκους εναπόκειται να επιδεικνύουν επιμέλεια ώστε να τηρούν τις προθεσμίες που προβλέπονται από τις εφαρμοστέες διατάξεις. Κατά συνέπεια, ο προσφεύγων έχει μεν δικαίωμα να κάνει χρήση ολόκληρης της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής την οποία προβλέπει το άρθρο 91, παράγραφος 3, του ΚΥΚ και της παρεκτάσεως λόγω αποστάσεως την οποία προβλέπει το άρθρο 100, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, η επιλογή αυτή, ωστόσο, τον εκθέτει στον κίνδυνο να κριθεί η προσφυγή του απαράδεκτη αν το πρωτότυπο του δικογράφου της προσφυγής κατατεθεί στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης εκπροθέσμως για λόγους που δεν συνιστούν τυχαίο συμβάν ή ανωτέρα βία.

(βλ. σκέψεις 5 και 9)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 29 Ιουνίου 2000, C‑154/99 P, Politi κατά Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως, σκέψη 15· 8 Νοεμβρίου 2007, C‑242/07 P, Βέλγιο κατά Επιτροπής, σκέψη 17

ΓΔΕΕ: 15 Ιανουαρίου 2009, T‑306/08 P, Braun-Neumann κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 36· 12 Οκτωβρίου 2009, T‑283/09 P, Aayhan κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 19

ΔΔΔΕΕ: 12 Μαΐου 2010, F‑13/09, Peláez Jimeno κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 18