POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(trzecia izba)

z dnia 8 lipca 2009 r.

Sprawa F-62/08

Roberto Sevenier

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Zakończenie służby – Rezygnacja – Wniosek o zgodę na wycofanie rezygnacji

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której R. Sevenier żąda między innymi stwierdzenia nieważności odmownej decyzji Komisji z dnia 24 września 2007 r. w sprawie wniosku o zgodę na wycofanie jego rezygnacji z dnia 19 października 1983 r. i o zwołanie komitetu ds. inwalidztwa.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Skarżący zostaje obciążony kosztami postępowania. Umarza się postępowanie w sprawie wniosku o przystąpienie do sprawy w charakterze interwenienta przedstawionego przez Radę Unii Europejskiej na poparcie żądań Komisji. Rada pokrywa własne koszty odnoszące się do wniosku o przystąpienie do sprawy w charakterze interwenienta.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin do wniesienia zażalenia – Obliczanie

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 1, 2; rozporządzenie Rady nr 1182/71, art. 3)

2.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Dorozumiana decyzja odmowna w sprawie wniosku niezakwestionowana w terminie

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

1.      W braku norm szczególnych dotyczących terminów, o których mowa w art. 90, w samym regulaminie pracowniczym, należy odwołać się do rozporządzenia nr 1182/71 określającego zasady mające zastosowanie do okresów, dat i terminów, które znajduje zastosowanie, jak stanowi jego art. 1, do wszystkich aktów Rady „o ile nie postanowiono inaczej”. W tym względzie art. 3 ust. 2 lit. c) tego rozporządzenia przewiduje, że okres wyrażony w miesiącach „rozpoczyna się na początku pierwszej godziny pierwszego dnia okresu i wygasa wraz z upływem ostatniej godziny dnia ostatniego […] miesiąca […], który jest takim samym dniem tygodnia lub przypada na tę samą datę co dzień, w którym okres się rozpoczyna”. Wykładni tych przepisów należy dokonywać z odesłaniem do art. 3 ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia, zgodnie z którym okres nalicza się od chwili zaistnienia zdarzenia w ten sposób, że jeśli zdarzenie stanowiące rozpoczęcie biegu terminu tygodniowego zaistniało w poniedziałek, termin upływa w następny poniedziałek.

(zob. pkt 27, 28)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑171/03 Toeters i Verberk, 11 listopada 2004 r., Zb.Orz. s. I‑10945, pkt 31–37

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑173/97 Fichtner przeciwko Komisji, 11 czerwca 1998 r., RecFP s. I‑A‑293, II‑873, pkt 28

2.      Choć art. 91 ust. 3 regulaminu pracowniczego stanowi, że „jeśli po dorozumianym odmownym rozstrzygnięciu zażalenia, przed upływem terminu do wniesienia skargi, zostanie wydana wyraźna decyzja o jego odmownym rozstrzygnięciu, termin wniesienia skargi zaczyna biec od początku”, to przepis ten nie może znajdować zastosowania na etapie wniosku i przed złożeniem zażalenia. Ten przepis szczególny, dotyczący zasad obliczania terminu do wniesienia skargi winien bowiem być interpretowany dosłownie i rygorystycznie. Z tego wynika, że wyraźna decyzja o odmownym rozstrzygnięciu wniosku po dorozumianym odmownym rozstrzygnięciu tego wniosku, mająca charakter wyłącznie potwierdzający, nie może zezwalać zainteresowanemu urzędnikowi na kontynuację postępowania poprzedzającego wniesienie skargi poprzez ponowne otwarcie terminu do złożenia zażalenia.

(zob. pkt 33)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑200/99 Martinelli przeciwko Komisji, 17 listopada 2000 r., RecFP s. I‑A‑253, II‑1161, pkt 11 i przytoczone tam orzecznictwo