POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)

z dnia 18 czerwca 2013 r.

Sprawa F‑100/11

Luigi Marcuccio

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dieta dzienna – Warunki przyznania – Faktyczne osiedlenie się w miejscu zatrudnienia – Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej – Koszty sądowe – Artykuł 94 regulaminu postepowania

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której L. Marcuccio żąda w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji odmownej Komisji Europejskiej z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie przyznania mu diet dziennych.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście bezzasadna. Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską. Luigi Marcuccio wpłaci na rzecz Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej kwotę 2000 EUR.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Zwrot kosztów – Dieta dzienna – Warunki przyznania – Charakter kumulatywny

(regulamin pracowniczy, art. 20; załącznik VII, art. 10)

2.      Postępowanie sądowe – Koszty – Nieuzasadnione lub wynikające ze złej wiary koszty, na które naraziła Sąd do spraw Służby Publicznej stanowiąca nadużycie skarga urzędnika

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 94)

1.      Przyznanie diety dziennej jest uzależnione od spełnienia warunku w postaci faktycznej zmiany miejsca zamieszkania celem spełnienia określonego w art. 20 regulaminu pracowniczego obowiązku miejsca zamieszkania oraz warunku ponoszenia kosztów lub niedogodności spowodowanych koniecznością przemieszczania się lub tymczasowego zagospodarowania w miejscu zatrudnienia. Ponieważ warunki te są kumulatywne, urzędnikowi, który nie wykaże, że poniósł takie koszty czy niedogodności, nie można przyznać diety dziennej.

(zob. pkt 27)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 280/85 Mouzourakis przeciwko Parlamentowi, 5 lutego 1987 r., pkt 9, 12

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑63/91 Benzler przeciwko Komisji, 10 lipca 1992 r., pkt 20, 21

2.      Zgodnie z art. 94 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej jeżeli Sąd poniósł koszty, których można było uniknąć, zwłaszcza jeżeli skarga stanowi oczywiste nadużycie, Sąd może zasądzić od strony, która je spowodowała, zwrot całości lub części tych kosztów, przy czym kwota zwrotu nie może przekraczać 2000 EUR.

Przepis ten należy zastosować w wypadku skargi oczywiście bezzasadnej i stanowiącej nadużycie, dotyczącej decyzji wydanej ponad dziewięć i pół roku wcześniej, której nieważność została stwierdzona przez wspomniany Sąd, gdy ponadto skarżący wybrał drogę sądową bez żadnego ważnego uzasadnienia.

(zob. pkt 45, 46)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑236/02 Marcuccio przeciwko Komisji, 14 września 2011 r., odwołanie w toku przed Trybunałem, sprawa C‑617/11 P