Language of document : ECLI:EU:F:2011:129

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 8ης Σεπτεμβρίου 2011

Υπόθεση F‑89/10

François-Carlos Bovagnet

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Μόνιμοι υπάλληλοι — Αποδοχές — Οικογενειακά επιδόματα — Σχολικό επίδομα — Σχολικά έξοδο — Έννοια»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο εφαρμόζεται στη Συνθήκη ΕΚΑΕ δυνάμει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο F.‑C. Bovagnet ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής περί μη επιστροφής του μέρους των σχολικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο ίδιος και τα οποία αφορούν τη συμμετοχή σε ταμείο επενδύσεων και διαχειρίσεως του σχολικού ιδρύματος στο οποίο φοιτούν τα δύο τέκνα του.

Απόφαση:      Η απόφαση της Επιτροπής, της 17ης Δεκεμβρίου 2009, περί μη επιστροφής στον François-Carlos Bovagnet του μέρους των σχολικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο ίδιος και τα οποία αφορούν τη συμμετοχή σε ταμείο επενδύσεων και διαχειρίσεως του σχολικού ιδρύματος στο οποίο φοιτούν τα δύο τέκνα του ακυρώνεται. Η Επιτροπή υποχρεούται να καταβάλει στον προσφεύγοντα τη διαφορά μεταξύ του χορηγηθέντος ποσού σχολικού επιδόματος και του ποσού που προκύπτει από τον υπολογισμό του επιδόματος αυτού περιλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο προσφεύγων για τη συμμετοχή σε ταμείο επενδύσεων και διαχειρίσεως του σχολικού ιδρύματος στο οποίο φοιτούν τα δύο τέκνα του, με την επιφύλαξη τηρήσεως του μεγίστου ορίου του άρθρου 3 του παραρτήματος VII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Επιτροπή φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Αποδοχές — Οικογενειακά επιδόματα — Σχολικό επίδομα — Δίδακτρα — Έννοια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, παράρτημα VIII, άρθρο 3 § 1)

2.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Πλήρης δικαιοδοσία — Χρηματικές διαφορές κατά το άρθρο 91, παράγραφος 1, ΚΥΚ — Έννοια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρο 91 § 1)

1.      Η κατά τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) έννοια των «σχολικών εξόδων» αποτελεί αυτοτελή έννοια της οποίας το περιεχόμενο δεν μπορεί να εξαρτάται από υφιστάμενους ορισμούς ή κατατάξεις σε εθνικό επίπεδο, αλλά μόνον από τη φύση, αυτή καθαυτή, και τα συστατικά της προς επιστροφή δαπάνης.

Κατά τις γενικές εκτελεστικές διατάξεις για τη χορήγηση του προβλεπόμενου στο άρθρο 3 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ σχολικού επιδόματος, τις οποίες έχει εκδώσει η Επιτροπή, τα σχολικά έξοδο καλύπτουν τα έξοδα εγγραφής και φοιτήσεως σε εκπαιδευτικά ιδρύματα. Υπό τη διατύπωση αυτή, τα σχολικά έξοδα καλύπτουν όλα τα απαραίτητα για την πρόσβαση μαθητή σε εκπαιδευτικό ίδρυμα έξοδα (έξοδα εγγραφής), καθώς και τα έξοδα παρακολουθήσεως και ουσιαστικής συμμετοχής στα προγράμματα του εν λόγω ιδρύματος (έξοδα φοιτήσεως). Δεδομένου ότι η σχολική εκπαίδευση απαιτεί κατάλληλες υποδομές οι οποίες έχουν λειτουργικά έξοδα, τα σχετικά με τις υποδομές αυτές λειτουργικά έξοδα παρέχουν στους μαθητές καταρχάς δυνατότητα προσβάσεως σε σχολείο και ακολούθως δυνατότητα φοιτήσεως σε αυτό. Τα εν λόγω έξοδα, που αντιστοιχούν στη συμμετοχή σε ταμείο επενδύσεων και διαχειρίσεως του σχολικού ιδρύματος, αποτελούν, λόγω του σκοπού και του προορισμού τους, δίδακτρα δυνάμενα να επιστραφούν υπό μορφή σχολικού επιδόματος, στο μέτρο που το σύνολό τους δεν υπερβαίνει το ανώτατο μηνιαίο όριο που προβλέπει το άρθρο 3, παράγραφος 1, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 22, 23 και 32)

2.      Αίτημα με το οποίο ζητείται να καταβάλει το όργανο σε υπάλληλό του ποσό το οποίο ο τελευταίος θεωρεί ότι του οφείλεται δυνάμει του ΚΥΚ εμπίπτει στην έννοια των «χρηματικών διαφορών» κατά το άρθρο 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, διακρίνεται δε από τις αγωγές αποζημιώσεως που ασκούν οι υπάλληλοι κατά του οργάνου στο οποίο υπηρετούν. Κατά το ίδιο άρθρο, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης έχει, στις διαφορές αυτές, αρμοδιότητα πλήρους δικαιοδοσίας στο πλαίσιο της οποίας καλείται να τις επιλύσει πλήρως και, συνεπώς, να αποφανθεί επί του συνόλου των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων του μονίμου υπαλλήλου, εκτός εάν αναπέμψει στο οικείο όργανο, υπό τον δικό του έλεγχο, την εκτέλεση ορισμένου μέρους της αποφάσεως υπό επακριβείς όρους τους οποίους αυτό ορίζει. Κατά συνέπεια, στο πλαίσιο των χρηματικών διαφορών, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης διαθέτει αρμοδιότητα να καταδικάσει το καθού θεσμικό όργανο στην πληρωμή καθορισμένων ποσών, ενδεχομένως προσαυξημένων με τόκους υπερημερίας.

(βλ. σκέψη 35)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 18 Δεκεμβρίου 2007, C‑135/06 P, Weißenfels κατά Κοινοβουλίου, σκέψεις 65, 67 και 68

ΠΕΚ: 23 Μαρτίου 2000, T‑197/98, Rudolph κατά Επιτροπής, σκέψεις 33 και 92 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΔΔΔΕΕ: 2 Ιουλίου 2009, F‑49/08, Giannini κατά Επιτροπής, σκέψεις 39 έως 42· 13 Απριλίου 2011, F‑105/09, Scheefer κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 68