ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 23ης Νοεμβρίου 2010

Υπόθεση F-8/10

Johan Gheysens

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση — Συμβασιούχος υπάλληλος επιφορτισμένος με επικουρικά καθήκοντα — Μη ανανέωση της συμβάσεως — Υποχρέωση αιτιολογήσεως»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο εφαρμόζεται στο πλαίσιο της Συνθήκης ΕΑ βάσει του άρθρου 106α, με την οποία ο J. Gheysens ζητεί, μεταξύ άλλων, την ακύρωση της αποφάσεως περί μη παρατάσεως της συμβάσεώς του ορισμένου χρόνου μετά την 30ή Σεπτεμβρίου 2009.

Απόφαση:      Η προσφυγή του J. Gheysens απορρίπτεται. Ο προσφεύγων καταδικάζεται στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Διαδικασία — Εισαγωγικό δικόγραφο — Τυπικά στοιχεία

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 21, εδ. 1, και παράρτημα I, άρθρο 7 § 3· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 35 § 1, στοιχείο ε΄)

2.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Βλαπτική πράξη — Έννοια — Απόφαση περί μη ανανεώσεως συμβάσεως επικουρικού υπαλλήλου

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 25 και 90 § 1)

3.      Υπάλληλοι — Συμβασιούχοι υπάλληλοι — Πρόσληψη — Ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου — Εξουσία εκτιμήσεως της διοικήσεως — Δικαστικός έλεγχος — Όρια

(Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού, άρθρο 88)

1.      Κατά το άρθρο 35, παράγραφος 1, στοιχείο ε΄, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: Δικαστήριο ΔΔ), το δικόγραφο της προσφυγής πρέπει να περιέχει τους προβαλλόμενους νομικούς και πραγματικούς λόγους και επιχειρήματα. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να είναι αρκούντως σαφή και ακριβή, προκειμένου να μπορεί ο μεν καθού να προετοιμάσει την άμυνά του, το δε Δικαστήριο ΔΔ να εκδικάσει την προσφυγή χωρίς να χρειαστεί ενδεχομένως συμπληρωματικές πληροφορίες. Προκειμένου να μη διαταραχθεί η ασφάλεια δικαίου και η ορθή απονομή της δικαιοσύνης πρέπει, για να είναι μια προσφυγή παραδεκτή, τα ουσιώδη πραγματικά και νομικά στοιχεία επί των οποίων αυτή στηρίζεται να προκύπτουν κατά τρόπο συνεκτικό και κατανοητό από το ίδιο το κείμενο του δικογράφου. Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο επειδή, κατά το άρθρο 7, παράγραφος 3, του παραρτήματος I του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το γραπτό στάδιο της ενώπιον του Δικαστηρίου ΔΔ διαδικασίας περιλαμβάνει, κατ’ αρχήν, μία μόνον ανταλλαγή γραπτών υπομνημάτων, εκτός αντίθετης αποφάσεως του Δικαστηρίου ΔΔ. Σε αντίθεση με όσα ορίζει το άρθρο 21, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου για το Δικαστήριο και το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ιδιαιτερότητα αυτή της ενώπιον του Δικαστηρίου ΔΔ διαδικασίας εξηγεί την απαγόρευση συνοπτικής παρουσιάσεως των λόγων και των επιχειρημάτων στο δικόγραφο της προσφυγής.

(βλ. σκέψη 60)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 28 Απριλίου 1993, T‑85/92, De Hoe κατά Επιτροπής, Συλλογή 1993, σ. II‑523, σκέψη 20

ΔΔΔΕΕ: 26 Ιουνίου 2008, F‑1/08, Nijs κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑A‑1‑229 και II‑A‑1‑1231, σκέψη 24· 4 Ιουνίου 2009, F‑134/07 και F‑8/08, Adjemian κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2009, σ. I‑A‑1‑149 και II‑A‑1‑841 και κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, υπόθεση T‑325/09 P

2.      Απόφαση περί μη ανανεώσεως συμβάσεως ορισμένου χρόνου συνιστά βλαπτική πράξη υπό την έννοια του άρθρου 25 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) εφόσον είναι διακριτή από την εν λόγω σύμβαση, τέτοια δε περίπτωση συντρέχει ιδίως όταν η απόφαση στηρίζεται σε νέα στοιχεία ή όταν με αυτήν η διοίκηση αποφαίνεται κατόπιν αιτήσεως του ενδιαφερομένου υπαλλήλου επί της προβλεφθείσας στη σύμβαση δυνατότητας να ανανεωθεί η σύμβαση αυτή. Μια τέτοια απορριπτική απόφαση πρέπει να είναι αιτιολογημένη.

(βλ. σκέψη 64)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 23 Σεπτεμβρίου 2004, C‑150/03 P, Hectors κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 2004, σ. I‑8691, σκέψη 40· 23 Οκτωβρίου 2009, C‑561/08 P και C‑4/09 P, Επιτροπή κατά Ποταμιάνου, σκέψεις 45, 46 και 48

ΓΔΕΕ: 15 Οκτωβρίου 2008, T‑160/04, Ποταμιάνος κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑A‑2‑75 και II‑A‑2‑469, σκέψεις 21 και 23· 8 Σεπτεμβρίου 2009, T‑404/06 P, Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ETF) κατά Landgren, Συλλογή 2009, σ. II‑2841, σκέψεις 143 έως 170

3.      Η μη ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου απόκειται στην ευρεία διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας αρχής, οπότε ο ασκούμενος από τα δικαιοδοτικά όργανα της Ένωσης έλεγχος πρέπει να περιορίζεται στη διαπίστωση έλλειψης πρόδηλης πλάνης ή καταχρήσεως εξουσίας. Η ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου αποτελεί απλώς δυνατότητα ως προς την οποία αποφαίνεται η αρμόδια για τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχή υπό τον όρο ότι η ανανέωση είναι προς το συμφέρον της υπηρεσίας.

Η αρμόδια αρχή, οσάκις λαμβάνει απόφαση σχετικά με την κατάσταση υπαλλήλου, υποχρεούται να λαμβάνει υπόψη το σύνολο των στοιχείων τα οποία είναι ικανά να καθορίσουν την απόφασή της, μεταξύ των οποίων το συμφέρον του ενδιαφερομένου υπαλλήλου. Συγκεκριμένα, αυτό προκύπτει από το καθήκον αρωγής της διοικήσεως στο οποίο αποτυπώνεται η ισορροπία των αμοιβαίων δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων την οποία καθιερώνει ο ΚΥΚ και, κατ’ αναλογία, το Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού στις σχέσεις μεταξύ της διοικητικής αρχής και των υπαλλήλων της.

Αντιθέτως, λαμβανόμενου υπόψη, αφενός, του κανόνα κατά τον οποίο μόνιμη θέση εγγεγραμμένη στον πίνακα προσωπικού του προϋπολογισμού ενός οργάνου πρέπει, κατ’ αρχήν, να πληρούται μέσω προσλήψεως υπαλλήλου και, αφετέρου, του συμφέροντος της υπηρεσίας να απασχολεί υπάλληλο για την άσκηση καθηκόντων πάγιου και διαρκούς χαρακτήρα, η συνέχεια της υπηρεσίας δεν επαρκεί προκειμένου να αποδειχθεί πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

(βλ. σκέψεις 75, 76 και 81)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 6 Φεβρουαρίου 2003, T‑7/01, Pyres κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑37 και II‑239, σκέψεις 50, 51 και 64· 1 Μαρτίου 2005, T‑258/03, Mausolf κατά Europol, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑45 και II‑189, σκέψη 49

ΔΔΔΕΕ: 27 Νοεμβρίου 2008, F‑35/07, Klug κατά EMEA, Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑A‑1‑387 και II‑A‑1‑2127, σκέψεις 65 έως 67