WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 7 lipca 2009 r.
Sprawy połączone F-99/07 i F-45/08
Marjorie Danielle Bernard
przeciwko
Europejskiemu Urzędowi Policji (Europol)
Służba publiczna – Personel Europolu – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Przeniesienie o stopień – Właściwość organu wydającego akt – Dopuszczalność – Cofnięcie decyzji – Brak zażalenia
Przedmiot: Skargi wniesione na podstawie art. 40 ust. 3 Konwencji sporządzonej na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (konwencji o Europolu) oraz art. 93 ust. 1 regulaminu pracowniczego Europolu, w których M.D. Bernard żąda: w sprawie F‑99/07 po pierwsze, stwierdzenia nieważności sprawozdań z oceny z dnia 5 lutego 2007 r. i z dnia 25 lipca 2007 r., jak również decyzji o oddaleniu jej zażalenia z dnia 26 czerwca 2007 r., a po drugie, zasądzenia od Europolu wypłaty podwyżki wynagrodzenia od dnia 1 września 2006 r., wraz z odsetkami ustawowymi oraz wypłaty kwoty 7500 EUR tytułem odszkodowania; w sprawie F‑45/08 stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny z dnia 25 lipca 2007 r. oraz dorozumianej decyzji Europolu oddalającej jej zażalenie z dnia 23 października 2007 r. oraz zasądzenia od Europolu na jej rzecz kwoty 7500 EUR tytułem odszkodowania.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność sprawozdania z oceny skarżącej z dnia 25 lipca 2007 r. Europol wypłaci skarżącej kwotę 3000 EUR tytułem odszkodowania. W pozostałym zakresie skarga w sprawie F‑99/07 Bernard przeciwko Europolowi zostaje oddalona. Umarza się postępowanie w sprawie F‑45/08 Bernard przeciwko Europolowi. Europol zostaje obciążony całością kosztów postępowania w sprawie F‑45/08 Bernard przeciwko Europolowi oraz pokrywa własne koszty, jak i cztery piąte kosztów skarżącej w sprawie F‑99/07 Bernard przeciwko Europolowi. Skarżąca pokrywa jedną piątą swoich kosztów w sprawie F‑99/07 Bernard przeciwko Europolowi.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Pracownicy Europolu – Przeniesienie co dwa lata o stopień
(regulamin pracowniczy Europolu, art. 28, 29)
2. Urzędnicy – Skarga – Nieograniczone prawo orzekania – Spór o charakterze majątkowym w rozumieniu art. 93 regulaminu pracowniczego Europolu
(regulamin pracowniczy Europolu, art. 93)
3. Urzędnicy – Ocena – Wewnętrzna wytyczna Europolu dotycząca oceny personelu – Skutki prawne
(regulamin pracowniczy Europolu, art. 28, 29)
4. Urzędnicy – Ocena – Wewnętrzna wytyczna Europolu dotycząca oceny personelu – Naruszenie
(regulamin pracowniczy Europolu, art. 28, 29)
5. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Obowiązek ustalenia celów – Zakres
6. Urzędnicy – Skarga – Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie – Stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu, niezapewniające stosownego zadośćuczynienia krzywdzie
(regulamin pracowniczy Europolu, art. 93)
1. Sprawozdania z oceny, niepochodzącego od właściwego w zakresie przeniesienia o stopień dyrektora Europolu, lecz od właściwego w zakresie oceny oceniającego nie można w żaden sposób uznać za, nawet dorozumianą, odmowną decyzję początkową o przeniesieniu o stopień, ponieważ te dwa rodzaje decyzji mają całkowicie różny przedmiot i wchodzą w zakres kompetencji dwóch różnych organów.
(zob. pkt 54)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑121/06 Spee przeciwko Europolowi, 11 września 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 40
2. W sporach o charakterze majątkowym Sądowi do spraw Służby Publicznej przysługuje, zgodnie z art. 93 regulaminu pracowniczego Europolu, prawo nieograniczonego orzekania pozwalające mu na nakazanie pozwanej instytucji wypłacenia określonej kwoty pieniężnej powiększonej, jeśli zachodzi taka potrzeba, o odsetki za zwłokę.
Wniosek o wypłatę podwyżki wynagrodzenia, wraz z odsetkami za zwłokę, nie stanowi żądań wydania nakazu, lecz żądania o charakterze pieniężnym.
(zob. pkt 57, 58)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑197/98 Rudolph przeciwko Komisji, 23 marca 2000 r., RecFP s. I‑A‑55, II‑241, pkt 33, 92
3. Decyzja instytucji wspólnotowej, zakomunikowana całemu personelowi i mająca na celu zapewnienie identycznego traktowania odnośnie do oceny, stanowi wewnętrzną wytyczną, która powinna jako taka być uważana za zasadę postępowania, jaką administracja sama sobie narzuca i od której nie może odejść bez wskazania dokładnych, skłaniających ją do tego przyczyn, pod rygorem naruszenia zasady równego traktowania.
Wytyczne ustanawiające zasady sporządzania sprawozdania z oceny w ramach Europolu stanowią taką wewnętrzną wytyczną. Tym samym, jeśli wytyczna wewnętrzna przewiduje, że sprawozdanie z oceny sporządza i podpisuje bezpośredni przełożony pracownika, sporządzenie i podpisanie sprawozdania przez zatwierdzającego, tym bardziej w braku jego upoważnienia, stanowi naruszenie tej wytycznej.
O ile stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez organ niewłaściwy z uwagi na nieprzestrzeganie zasad podziału kompetencji jest możliwe tylko wtedy, gdy nieprzestrzeganie tych zasad mogłoby naruszyć jedną z gwarancji przyznanych urzędnikom w regulaminie pracowniczym bądź też jedną z zasad dobrej administracji w zakresie zarządzania personelem, o tyle celem wytycznych dotyczących postępowania w zakresie rozwoju karier zawodowych i oceny personelu jest umożliwienie administracji uzyskania jak najpełniejszej i najbardziej dokładnej okresowej informacji na temat warunków świadczenia pracy przez ocenianych pracowników oraz zapewnienie, że ocena będzie sporządzana przez osoby posiadające najlepszą wiedzę na temat środowiska pracy pracowników, które z tego względu są najbardziej właściwe do ustalenia ich celów. Przepisy te mają zatem stanowić wkład do dobrej administracji w zakresie zarządzania personelem, a ich nieprzestrzeganie może zasadniczo prowadzić do stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny sporządzonego i podpisanego przez zatwierdzającego.
(zob. pkt 79, 80, 83–85, 87, 88)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑165/01 McAuley przeciwko Radzie, 10 września 2003 r, RecFP s. I‑A‑193, II‑963, pkt 44; sprawa T‑165/04 Vounakis przeciwko Komisji, 13 lipca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑155, II‑A‑2‑735, pkt 45–50
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑108/06, Diomede Basili przeciwko Komisji, 13 grudnia 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 61, 62
4. W określonych przypadkach administracja może odejść od zasad ustanowionych wewnętrzną wytyczną, gdy zachodzą obiektywne przesłanki. Jednak okoliczność, że pracownik Europolu pracował pod bezpośrednim kierownictwem trzech różnych przełożonych w okresie podlegającym ocenie i że oceny tych przełożonych były sporne nie może uzasadniać sporządzenia sprawozdania z oceny z naruszeniem pkt 8 wytycznych dotyczących postępowania w zakresie rozwoju karier zawodowych i oceny personelu, skoro przepisy pkt 8 akapit drugi mają właśnie na celu regulowanie przypadków, w których pracownik pracuje pod nadzorem kilku bezpośrednich przełożonych w tym samym okresie oceny.
Ponadto niejednorodny charakter ocen kilku przełożonych pracownika tym bardziej nie może, co do zasady, stanowić uzasadnienia nieprzestrzegania zasady ustalonej w wytycznych, zgodnie z którą ostatni przełożony pracownika sporządza sprawozdanie z oceny, pod rygorem pozbawienia omawianej zasady jej treści.
W rezultacie, w braku obiektywnego uzasadnienia pozwalającego na odejście od wytycznych, sprawozdanie z oceny przyjęte z naruszeniem zasady ustalonej w pkt 8 akapit drugi tych wytycznych należy uznać za przyjęte przez niewłaściwy organ.
(zob. pkt 89–91, 93)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑100/96 Vicente-Nuñez przeciwko Komisji, 21 października 1998 r., RecFP s. I‑A‑591, II‑1779, pkt 67–76; ww. sprawa McAuley przeciwko Radzie, pkt 45
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑89/07 Kuchta przeciwko EBC, 9 lipca 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 49–59
5. Z wytycznych dotyczących postępowania w zakresie rozwoju karier zawodowych i oceny personelu wynika, że Europol jest zobowiązany ustalać cele do osiągnięcia przez osobę zajmującą dane stanowisko pracy w każdym okresie oceny, które to cele posłużą następnie za podstawę sporządzenia sprawozdania z oceny za następny okres. Sprawozdanie z oceny sporządzone bez ustalenia pracownikowi takich celów jest niezgodne z prawem.
(zob. pkt 95, 96, 100)
6. Stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny, obarczonego wadami określonej wagi, w niniejszym przypadku przyjętego przez niewłaściwy organ i nieustalającego pracownikowi celów do osiągnięcia, nie stanowi odpowiedniego ani wystarczającego zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną pracownikowi tym sprawozdaniem.
(zob. pkt 104–106)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑16/03 Ferrer de Moncada przeciwko Komisji, 30 września 2004 r., Zb.Orz. s. I‑A‑261, II‑1163, pkt 68