Language of document : ECLI:EU:F:2008:68

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 23 maja 2008 r.

Sprawa F‑79/07

Kurt‑Wolfgang Braun‑Neumann

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Emerytury i renty – Renta rodzinna – Wypłata w wysokości 50% z uwagi na jeszcze jednego żyjącego małżonka – Niedopuszczalność –Zażalenie złożone z przekroczeniem terminu – Bezwzględna przeszkoda procesowa – Uwzględnienie z urzędu – Stosowanie w czasie regulaminu Sądu

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której K.W. Braun‑Neumann żąda zasądzenia od Parlamentu na jego rzecz, z mocą wsteczną od dnia 1 sierpnia 2004 r., drugiej połowy renty rodzinnej po swojej żonie Giseli Mandt, z domu Neumann, w kwotach miesięcznych 1670,84 EUR powiększonych o odsetki obliczone według stopy Europejskiego Banku Centralnego (EBC) stosowanej do kredytu banku centralnego na koniec dnia powiększonej o 3%.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Dopuszczalność skargi – Ocena w świetle norm obowiązujących w chwili wniesienia skargi

(regulamin Sądu do spraw Służby Publicznej, art. 77)

2.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Wymogi formalne – Brak

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

4.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

1.      O ile norma zawarta w art. 77 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, zgodnie z którą Sąd może, po wysłuchaniu stron, badać, czy skarga jest niedopuszczalna ze względu na bezwzględne przeszkody procesowe, po czym postanowieniem odrzucić skargę, która oczywiście podlega odrzuceniu, jest normą proceduralną znajdującą jako taka zastosowanie od dnia swego wejścia w życie do wszystkich sporów zawisłych przed Sądem, o tyle nie jest tak w przypadku norm, na których podstawie Sąd może, stosując ten przepis, uznać skargę za oczywiście niedopuszczalną: mogą nimi być jedynie normy, które znajdowały zastosowanie w dniu wniesienia skargi.

(zob. pkt 33)

2.      Terminy do złożenia zażalenia i wniesienia skargi, określone w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, które odpowiadają wymogowi pewności prawa oraz konieczności zapobieżenia jakiejkolwiek dyskryminacji lub arbitralnemu traktowaniu w ramach administrowania wymiarem sprawiedliwości, są bezwzględnie wiążące i ich stosowanie nie może zależeć od woli stron czy sądu, do którego należy zbadanie, nawet z urzędu, czy terminy te są przestrzegane. Okoliczność, że instytucja odpowiedziała co do istoty sprawy na zażalenie złożone z przekroczeniem terminu, nie może skutkować odstępstwem od tych bezwzględnie wiążących terminów ani zwolnieniem Sądu z obowiązku zbadania, nawet z urzędu, ich przestrzegania.

(zob. pkt 37, 49)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 79/70 Müllers przeciwko EKES, 7 lipca 1971 r., Rec. s. 689, pkt 18; sprawa 227/83 Moussis przeciwko Komisji, 12 lipca 1984 r., Rec. s. 3133, pkt 13; sprawa 276/85 Cladakis przeciwko Komisji, 4 lutego 1987 r., Rec. s. 495, pkt 11; sprawa C‑154/99 P Politi przeciwko Europejskiej Fundacji Kształcenia, 29 czerwca 2000 r., Rec. s. I‑5019, pkt 15

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑19/90 Von Hoessle przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 11 lipca 1991 r., Rec. s. II‑615, pkt 23; sprawa T‑54/90 Lacroix przeciwko Komisji, 25 września 1991 r., Rec. s. II‑749, pkt 25; sprawa T‑197/98 Rudolph przeciwko Komisji, 23 marca 2000 r., RecFP s. I‑A‑55, II‑241, pkt 41; sprawa T‑14/99 Kraus przeciwko Komisji, 17 stycznia 2001 r., RecFP s. I‑A‑7, II‑39, pkt 20

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑64/05 Veramme przeciwko Komisji, 13 grudnia 2007 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 20, 21

3.      Aktem niekorzystnym jest akt, który wywołuje wiążące skutki prawne mogące bezpośrednio i natychmiastowo wpłynąć na interesy skarżącego, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną. Okoliczność, że taki akt posiada nieformalny charakter, nie może odebrać mu właściwości aktu niekorzystnego, ponieważ nie istnieje w tym względzie żaden wymóg co do formy, która może być nawet ustna.

(zob. pkt 39, 47)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑46/90 Devillez i in. przeciwko Parlamentowi, 30 czerwca 1993 r., Rec. s. II‑699, pkt 14; sprawa T‑51/01 Fronia przeciwko Komisji, 16 kwietnia 2002 r., RecFP s. I‑A‑43, II‑187, pkt 31

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑101/05 Grünheid przeciwko Komisji, 28 czerwca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑55, II‑A‑1‑199, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawy połączone F‑27/06 i F‑75/06 Lofaro przeciwko Komisji, 24 maja 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 57, będąca przedmiotem odwołania w toku przed Sądem Pierwszej Instancji, sprawa T‑293/07 P

4.      Nawet jeśli byłoby pożądane, by akt niekorzystny wskazywał środki prawne oraz terminy, których należy w tym względzie przestrzegać, brak takiego wskazania, w braku przepisów rozporządzenia do tego zobowiązujących, nie może stać na przeszkodzie stwierdzeniu niedopuszczalności skargi na ten akt ze względu na przekroczenie terminu do złożenia uprzedniego zażalenia w drodze administracyjnej.

(zob. pkt 48, 50)