Language of document : ECLI:EU:C:2015:640

Υπόθεση C‑290/14

Ποινική δίκη

κατά

Skerdjan Celaj

(αίτηση του Tribunale di Firenze
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης — Οδηγία 2008/115/EΚ — Επιστροφή παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών — Απόφαση επιστροφής συνοδευόμενη από απαγόρευση εισόδου διάρκειας τριών ετών — Παραβίαση απαγορεύσεως εισόδου — Υπήκοος τρίτης χώρας που είχε απομακρυνθεί στο παρελθόν — Ποινή φυλακίσεως σε παρανόμως διαμένοντες υπηκόους τρίτων χωρών σε περίπτωση επανεισόδου τους στην επικράτεια — Συμβατότητα»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα)
της 1ης Οκτωβρίου 2015

Συνοριακοί έλεγχοι, άσυλο και μετανάστευση — Μεταναστευτική πολιτική — Επιστροφή παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών — Οδηγία 2008/115 — Απόφαση επιστροφής παρανόμως διαμένοντος υπηκόου τρίτης χώρας συνοδευόμενη από απαγόρευση εισόδου διάρκειας τριών ετών — Παραβίαση της απαγορεύσεως εισόδου του εν λόγω παρανόμως διαμένοντος υπηκόου τρίτης χώρας — Εθνική ρύθμιση που προβλέπει την επιβολή ποινής φυλακίσεως σε τέτοιου είδους υπήκοο — Επιτρέπεται — Προϋποθέσεις — Εξακρίβωση από το εθνικό δικαστήριο

(Οδηγία 2008/115 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 11)

Η οδηγία 2008/115 σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται καταρχήν σε διάταξη κράτους μέλους που προβλέπει ότι παρανόμως διαμένων υπήκοος τρίτης χώρας ο οποίος, αφού υποχρεώθηκε να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του στο πλαίσιο προγενέστερης διαδικασίας επιστροφής, εισήλθε εκ νέου στην επικράτεια του εν λόγω κράτους μέλους, παραβιάζοντας νόμιμη απαγόρευση εισόδου, τιμωρείται με ποινή φυλακίσεως.

Εντούτοις, στον βαθμό που η περίπτωση του υπηκόου τρίτης χώρας στην υπόθεση της κύριας δίκης, ο οποίος απομακρύνθηκε πριν εισέλθει εκ νέου παρανόμως στην επικράτεια κράτους μέλους, ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2008/115, η επιβολή ποινικής κυρώσεως επιτρέπεται μόνο εφόσον η απαγόρευση εισόδου που επιβλήθηκε στον συγκεκριμένο υπήκοο τρίτης χώρας είναι σύμφωνη με το άρθρο 11 της εν λόγω οδηγίας, ζήτημα η εξακρίβωση του οποίου απόκειται στο εθνικό δικαστήριο.

Τέλος, η επιβολή τέτοιου είδους ποινικής κυρώσεως προϋποθέτει και τον πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ιδίως δε εκείνων τα οποία εγγυάται η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και, ανά περίπτωση, η Σύμβαση της Γενεύης σχετικά με το Καθεστώς των Προσφύγων, ιδίως, το άρθρο 31, παράγραφος 1, αυτής.

(βλ. σκέψεις 31-33 και διατακτ.)