WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)
z dnia 3 czerwca 2015 r.
Sprawa F‑78/14
Philipp Oliver Gross
przeciwko
Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ)
Służba publiczna – Personel ESDZ – Urzędnicy – Awans – Artykuł 43 i art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego – Porównanie osiągnięć wszystkich urzędników mogących ubiegać się o awans – Urzędnicy zaproponowani przez służby ESDZ i urzędnicy niezaproponowani – Uwzględnienie sprawozdań z oceny – Oceny wyłącznie opisowe
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której P.O. Gross żąda zarówno stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z dnia 9 i 14 października 2013 r. o odmowie przyznania mu awansu w ramach postępowania w sprawie awansu (2013), jak i stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 9 i 14 października 2013 r. ustanawiających listę urzędników awansowanych w ramach tego postępowania w sprawie awansu.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji organu powołującego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającej listę urzędników awansowanych w postępowaniu w sprawie awansu (2013) w zakresie, w jakim na liście tej nie widnieje nazwisko P.O. Grossa. Europejska Służba Działań Zewnętrznych pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez P.O. Grossa.
Streszczenie
1. Skargi urzędników – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Zgodność pomiędzy zażaleniem i skargą – Obowiązek powtórzenia w skardze wszystkich argumentów podniesionych w zażaleniu – Brak
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
2. Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Jasne i precyzyjne przedstawienie powołanych zarzutów
[Regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 35 § 1 lit. e)]
3. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Szczegółowe zasady – Uznanie administracyjne – Wprowadzenie systemu opartego wyłącznie na komentarzach osób oceniających, bez odwołania się do wyrażonych liczbowo ocen czy uwag analitycznych – Niedopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 45)
4. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Szczegółowe zasady – Uznanie administracyjne – Potrzeba przeprowadzenia przez komitet ds. awansów badania obejmującego wszystkich urzędników instytucji mogących ubiegać się o awans, bez względu na dopuszczalność uprzedniego badania w ramach różnych jednostek administracyjnych
(regulamin pracowniczy, art. 21 akapit pierwszy, art. 45 ust. 1)
1. Zasada zgodności pomiędzy zażaleniem a skargą nie oznacza tego, że w skardze należy powtórzyć wszystkie argumenty podniesione w uprzednim zażaleniu w drodze administracyjnej. Postępowanie poprzedzające wniesienie skargi może bowiem, mimo braku zapewnienia rozwiązania, które satysfakcjonowałoby zainteresowanego, prowadzić do ograniczenia debaty przed sądem Unii, ponieważ odpowiedź organu powołującego na zażalenie może przekonać składającego zażalenie o bezpodstawnym charakterze niektórych jego argumentów.
(zob. pkt 26)
2. Sąd Unii powinien interpretować zarzuty podniesione przez skarżącego w świetle ich treści, o ile wynikają one z wystarczającą precyzją ze skargi.
(zob. pkt 38)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Mantzouratos/Parlament, F‑64/10, EU:F:2011:72, pkt 16
3. Nawet jeśli organowi powołującemu przysługuje szeroki zakres uznania w ramach uchwalenia procedury lub metody, którą uzna za najwłaściwszą do przeprowadzenia porównania osiągnięć i którą należy uwzględnić w przewidzianej w art. 45 regulaminu pracowniczego decyzji o awansie, to przysługujące w ten sposób administracji uznanie ograniczone jest jednak koniecznością starannego i bezstronnego porównania osiągnięć w interesie służby i zgodnie z zasadą równego traktowania. Tym samym wspomniane porównanie winno być prowadzone na podstawie porównywalnych źródeł informacji. W związku z tym, aby system awansowania był najbardziej sprawiedliwy, wspomniany organ powinien, na podstawie art. 45 regulaminu pracowniczego, zapewnić obiektywizację porównania osiągnięć poprzez z jednej strony zagwarantowanie porównywalności ocen wszystkich urzędników w drodze ustanowienia wspólnej skali ocen, a z drugiej strony ujednolicenie kryteriów oceny branych pod uwagę przez oceniających.
W tej perspektywie wyłącznie opisowe oceny nie pozwalają metodycznie wykryć różnic w sposobie oceniania urzędników, a tym samym wpływają na zdolność organu powołującego do obiektywnego porównania osiągnięć.
Obowiązek przeprowadzenia porównania osiągnięć na zasadzie równości i na podstawie porównywalnych źródeł informacji, wpisany w art. 45 regulaminu pracowniczego, wymaga bowiem procedury lub metody właściwej do zniesienia subiektywizmu wynikającego z ocen dokonanych przez różnych oceniających.
(zob. pkt 40, 45–47)
Odesłanie
Trybunał, wyrok de Wind/Komisja, 62/75, EU:C:1976:103, pkt 17
Sąd Pierwszej Instancji, wyroki: Casini/Komisja, T‑132/03, EU:T:2005:324, pkt 52 i przytoczone tam orzecznictwo; Buendía Sierra/Komisja, T‑311/04, EU:T:2006:329, pkt 131, 172 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd Unii Europejskiej, wyrok Stols/Rada, T‑95/12 P, EU:T:2014:3, pkt 32
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: Praskevicius/Parlament, F‑81/10, EU:F:2011:120, pkt 53; Van Neyghem/Rada, F‑77/11, EU:F:2012:187, pkt 38; Nieminen/Rada, F‑81/12, EU:F:2014:50, pkt 58, 91 i przytoczone tam orzecznictwo, będący przedmiotem odwołania przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑464/14 P
4. Artykuł 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego zobowiązuje organ powołujący do przeprowadzenia przed każdym awansem porównania osiągnięć wszystkich urzędników mogących ubiegać się o awans. A konkretnie, w ramach tego porównania organ ten może uzyskać wsparcie służb administracyjnych na różnych szczeblach hierarchii, zgodnie z zasadami właściwymi dla funkcjonowania każdej hierarchicznej struktury administracyjnej, które zostały przedstawione w art. 21 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego. Jednakże prowadzone w ramach każdej dyrekcji generalnej uprzednie badanie akt urzędników mogących ubiegać się o awans nie może skutkować zastąpieniem porównania osiągnięć, które musi być następnie dokonane, jeśli jest przewidziane, przez komitet ds. awansów, a potem przez wspomniany organ. W szczególności nie można przyjąć, że organ ten zadowoli się zbadaniem osiągnięć urzędników, którzy są najwyżej umiejscowieni na listach utworzonych przez różne służby czy dyrekcje generalne, pod rygorem pozbawienia przedmiotu porównania osiągnięć wszystkich urzędników uprawnionych do awansu.
W związku z tym, w braku procedury lub metody obiektywizacji, takiej jak na przykład średnie statystyczne, przyznawanie punktów oceny z zastosowaniem współczynników korygujących mających na celu zniesienie różnic w sposobie oceniania między jedną dyrekcją generalną czy autonomiczną służbą a drugą, przyznawanie punktów za osiągnięcia czy wytyczne ustanawiające wspólne, obiektywne kryteria dotyczące profilu kariery kategorii urzędników, system ten nie gwarantuje obiektywnego porównania urzędników uprawnionych do awansu w różnych grupach zaszeregowania wśród całego personelu i z tego względu stanowi nawet czynnik fragmentaryzacji porównania osiągnięć, co jeszcze dodatkowo powiększa subiektywizm sprawozdań z oceny.
Ponadto fakt, że wspólny komitet ds. awansów zweryfikował istnienie oczywistych błędów w ocenie osiągnięć urzędników uprawnionych do awansu, nie pozwala na stwierdzenie, że osiągnięcia tych wszystkich urzędników były przedmiotem skutecznego porównania.
(zob. pkt 54, 62, 80)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyroki: Tsirimokos/Parlament, T‑76/92, EU:T:1993:106, pkt 17; Allo/Komisja, T‑386/94, EU:T:1996:123, pkt 31 i nast.; Séché/Komisja, T‑112/96 i T‑115/96, EU:T:1999:134, pkt 61; Cubero Vermurie/Komisja, T‑187/98, EU:T:2000:225, pkt 85; Caravelis/Parlament, T‑182/99, EU:T:2001:131, pkt 33, 34; Tsarnavas/Komisja, od T‑188/01 do T‑190/01, EU:T:2003:77, pkt 121; Heurtaux/Komisja, T‑172/03, EU:T:2005:34, pkt 40; Nielsen/Rada, T‑353/03, EU:T:2005:127, pkt 63 i nast.
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie Debaty/Rada, F‑47/13, EU:F:2013:215, pkt 31