Sprawa C‑358/16
UBS Europe SE
i
Alain Hondequin et consorts
przeciwko
DV i in.
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative (Luksemburg)]
Odesłanie prejudycjalne – Zbliżanie ustawodawstw – Dyrektywa 2004/39/WE – Artykuł 54 ust. 1 i 3 – Zakres obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej spoczywający na krajowych organach nadzoru finansowego – Decyzja stwierdzająca utratę nieposzlakowanej opinii zawodowej – Przypadki objęte prawem karnym – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuły 47 i 48 – Prawo do obrony – Dostęp do akt
Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 września 2018 r.
1. Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Prawo do obrony – Prawo dostępu do akt – Ograniczenia – Zgodność z ochroną poufności
(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47)
2. Swoboda przedsiębiorczości – Swoboda świadczenia usług – Rynki instrumentów finansowych – Dyrektywa 2004/39 – Krajowe organy nadzoru finansowego – Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej – Odstępstwo dotyczące przypadków objętych prawem karnym – Zakres stosowania – Zabronienie przez organ krajowy osobie wykonywania w nadzorowanym przedsiębiorstwie funkcji zarządczych – Wyłączenie – Odmowa ujawnienia przez ten organ informacji osoby, której dotyczy niekorzystny dla niej akt – Obowiązki zapewnienia tej osobie przez sąd krajowy prawa do obrony
(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47, 48; dyrektywa 2004/39 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 54 ust. 1)
1. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 66–69)
2. Artykuł 54 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych, zmieniającej dyrektywy Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/22/EWG należy interpretować w ten sposób, że:
– znajdujące się w ustępach 1 i 3 tego artykułu wyrażenie „przypadki objęte prawem karnym” nie obejmuje sytuacji, w której władze wyznaczone przez państwa członkowskie do wypełniania funkcji określonych tą dyrektywą przyjmują środek, taki jak środek rozpatrywany w postępowaniu głównym, polegający na zabronieniu danej osobie wykonywania w nadzorowanym przedsiębiorstwie funkcji zarządczych lub innych funkcji, których wykonywanie jest uzależnione od uzyskania zezwolenia, wraz z nakazem złożenia rezygnacji z wszystkich pełnionych przez nią funkcji w możliwie najkrótszym terminie, ze względu na to, że osoba ta nie spełnia już przewidzianych w art. 9 owej dyrektywy wymogów w zakresie nieposzlakowanej opinii zawodowej, który to środek należy do środków, jakie właściwe władze muszą przyjąć w ramach wykonywania uprawnień, którymi dysponują na podstawie przepisów tytułu II tej samej dyrektywy. Otóż rzeczony przepis, przewidując, że w takich przypadkach można wyjątkowo odejść od obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej, dotyczy przekazania lub wykorzystania poufnych informacji do celów postępowań oraz sankcji, odpowiednio, prowadzonych lub nałożonych zgodnie z krajowym prawem karnym;
– przewidziany w ustępie 1 wskazanego artykułu obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej w związku z art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej musi być zagwarantowany i tak stosowany, by dało się go pogodzić z poszanowaniem prawa do obrony. W konsekwencji w przypadku gdy właściwe władze podnoszą omawiany obowiązek w celu odmówienia udostępnienia informacji będących w ich posiadaniu, które to informacje nie znajdują się w aktach sprawy dotyczących osoby dotkniętej niekorzystnym dla niej aktem, do właściwego sądu krajowego należy zbadanie, czy informacje te są bezpośrednio związane z wysuniętymi przeciw tej osobie zarzutami, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej do sądu tego należy – przed podjęciem decyzji co do udostępnienia żądanych informacji – wyważenie interesu odnośnej osoby do dysponowania informacjami niezbędnymi do wykonywania w pełni jej prawa do obrony z interesami związanymi z utrzymaniem poufności informacji objętych obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej.
(zob. pkt 71; sentencja)