Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 17 Μαΐου 2019 η Ιταλική Δημοκρατία κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 12 Μαρτίου 2019 στην υπόθεση T-135/15, Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-390/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, C. Colelli, avvocato dello Stato)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γαλλική Δημοκρατία, Ουγγαρία

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Να ακυρώσει, κατά το μέρος που αποτελεί αντικείμενο της παρούσας αιτήσεως αναιρέσεως, την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 12ης Μαρτίου 2019, υπόθεση T-135/15, Ιταλική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που κοινοποιήθηκε στις 13 Μαρτίου 2019, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή που άσκησε η Ιταλική Δημοκρατία δυνάμει του άρθρου 263 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2015/103 της Επιτροπής, της 16ης Ιανουαρίου 2015, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2015) 53]1 .

Να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)    Παράβαση των κανονισμών 320/2006 και 968/2006. Παράβαση της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 14ης Νοεμβρίου 2013, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-187/12 και C-189/12, SFIR κ.λπ.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι εσφαλμένως προσδιορίστηκε ο χρόνος κατά τον οποίο έπρεπε να ελεγχθεί κατά πόσον τα σιλό τα οποία διατηρούνταν στα εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης που ήταν αποδέκτες των ενισχύσεων είχαν τα χαρακτηριστικά της «εγκατάστασης παραγωγής» και κατά πόσον ήταν θεμιτή ή όχι η διατήρησή τους, σε περίπτωση υποβολής αιτήσεως ενισχύσεως με σκοπό την πλήρη διάλυση των εγκαταστάσεων.

2)    Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: παράβαση των κατευθυντηρίων γραμμών της Επιτροπής που καθορίζονται στο έγγραφο αριθ. VI/5330/97

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι εσφαλμένως το Γενικό Δικαστήριο, μολονότι έκρινε ότι εν προκειμένω συνέτρεχαν αμφότερες οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στο παράρτημα 2 των κατευθυντήριων γραμμών για την περίπτωση που υφίσταται μία από τις «οριακές περιπτώσεις» στις οποίες προσέδωσε σημασία ο νομοθέτης της Ένωσης προκειμένου να αποκλείσει ή να ελαττώσει τις δημοσιονομικές διορθώσεις, έκρινε νόμιμη την απόφαση της Επιτροπής να μην εφαρμόσει την «οριακή περίπτωση».

____________

1 ΕΕ 2015, L 16, σ. 33.