ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 9ης Ιουλίου 2009

Υπόθεση F-104/07

Micheline Hoppenbrouwers

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Συμβασιούχοι υπάλληλοι – Πρόσληψη – Ιατρική εξέταση – Σωματική ανικανότητα – Άρθρο 2, παράγραφος 1, του παραρτήματος του ΚΛΠ»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η M. Hoppenbrouwers ζητεί, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, περί μη προσλήψεώς της ως συμβασιούχου υπαλλήλου, λόγω της σωματικής της ανικανότητας την 1η Μαΐου 2005.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Απόφαση εκδοθείσα κατόπιν επανεξετάσεως προγενέστερης αποφάσεως – Άρνηση προσλήψεως συμβασιούχου υπαλλήλου κατόπιν γνωματεύσεως της ιατρικής επιτροπής

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 33 και 90 § 2· Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού, άρθρο 83)

2.      Υπάλληλοι – Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού – Πρόσληψη των συμβασιούχων υπαλλήλων δυνάμει του άρθρου 2 του παραρτήματος του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού

(Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού, άρθρο 82 § 3, στοιχείο δ΄, και παράρτημα, άρθρο 2)

1.      Προσφυγή ακυρώσεως ασκούμενη κατά αποφάσεως η οποία είναι καθαρά επιβεβαιωτική μιας προγενέστερης αποφάσεως που δεν προσβλήθηκε εμπροθέσμως είναι απαράδεκτη, εξυπακουομένου ότι ο χαρακτηρισμός αυτός προϋποθέτει ότι η πράξη δεν περιλαμβάνει κανένα νέο στοιχείο σε σχέση προς την εν λόγω απόφαση και ότι δεν προηγήθηκε επανεξέταση της καταστάσεως του προσώπου στο οποίο απευθύνεται.

Εντούτοις, στο πλαίσιο προσφυγής κατά αποφάσεως περί μη προσλήψεως συμβασιούχου υπαλλήλου λόγω της σωματικής του ανικανότητας που διαπιστώθηκε κατά την ιατρική εξέταση πριν από την πρόσληψη, η αναγνώριση της δυνατότητας υποβολής της περιπτώσεως στην ιατρική επιτροπή, κατά το άρθρο 33 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: ΚΥΚ), έχει ως αναγκαστική συνέπεια ότι ως βλαπτική πράξη, υπό την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, πρέπει να θεωρείται η απόφαση που ελήφθη κατόπιν της γνωματεύσεως της επιτροπής αυτής και όχι η αρχική απόφαση. Πράγματι, η αντίθετη άποψη θα είχε ως αποτέλεσμα να αίρει την πρακτική αποτελεσματικότητα της αναγνωριζόμενης από τον ΚΥΚ δυνατότητας υποβολής της περιπτώσεως στην ιατρική επιτροπή προς γνωμάτευση. Συναφώς, αν έπρεπε να θεωρηθεί ως βλαπτική πράξη μόνον η προηγούμενη απόφαση περί μη προσλήψεως, τα άτομα που θα επιθυμούσαν να ζητήσουν τη γνωμάτευση της ιατρική επιτροπής θα ήταν υποχρεωμένα να υποβάλουν, ταυτόχρονα με την υποβολή της περιπτώσεως στην ιατρική επιτροπή, και ένσταση υπό την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, προς αποφυγήν ενδεχόμενης εκπνοής της σχετική προσθεσμίας, πράγμα το οποίο θα μείωνε τη χρησιμότητα της διαδικασίας που καθιερώνει το άρθρο 33 του ΚΥΚ. Μια τέτοια κατάσταση θα ήταν επίσης αντίθετη προς την αρχή της οικονομίας της διαδικασίας.

(βλ. σκέψεις 40, 49 και 50)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 18 Σεπτεμβρίου 1992, T‑121/89 και T‑13/90, X κατά Επιτροπής, Συλλογή 1992, σ. II‑2195, σκέψεις 4, 5, 7, 11 και 12· 23 Φεβρουαρίου 1995, T‑535/93, F κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I‑A‑49 και II‑163, σκέψεις 4, 5, 7 έως 9 και 11· 15 Οκτωβρίου 1997, T‑331/94, IPK κατά Επιτροπής, Συλλογή 1997, σ. II‑1665, σκέψη 24· 21 Οκτωβρίου 1998, T‑100/96, Vicente-Nuñez κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑591 και II‑1779, σκέψη 37· 18 Ιανουαρίου 2001, T‑65/00, Ιωάννου κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑15 και II‑67, σκέψεις 5, 8 και 13 έως 15· 3 Απριλίου 2001, T‑95/00 και T‑96/00, Zaur-Gora και Dubigh κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑79 και II‑379, σκέψεις 24 και 27

2.       Σύμφωνα με το άρθρο 2 του παραρτήματος του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού (στο εξής: ΚΛΠ), η σύμβαση συμβασιούχου υπαλλήλου αορίστου χρόνου που προσφέρεται σε κάθε πρόσωπο που απασχολείται από τις Κοινότητες την 1η Μαΐου 2004 υπό τους όρους που τίθενται στο εν λόγω άρθρο παράγει αποτελέσματα το αργότερο από την 1η Μαΐου 2005. Εξάλλου, κατά το άρθρο 83, πρώτο εδάφιο, του ΚΛΠ, η ιατρική εξέταση από ιατρό-σύμβουλο του οργάνου, στην οποία υποβάλλεται ο υπάλληλος πριν από την πρόσληψή του, παρέχει τη δυνατότητα να εξακριβωθεί ότι ο εν λόγω υπάλληλος πληροί τους όρους υγείας που προβλέπει το άρθρο 82, παράγραφος 3, στοιχείο δ΄, του ΚΛΠ.

Από τη συνδυασμένη εφαρμογή του άρθρου 83, πρώτο εδάφιο, του άρθρου 82, παράγραφος 3, στοιχείο δ΄, και του άρθρου 2 του παραρτήματος του ΚΛΠ προκύπτει, συνεπώς, ότι συμβασιούχος υπάλληλος η σύμβαση του οποίου πρέπει να παράγει αποτελέσματα το αργότερο από την 1η Μαΐου 2005 πρέπει, το αργότερο κατά την ημερομηνία αυτή, να πληροί τους όρους υγείας. Δεδομένου ότι το πλεονέκτημα του άρθρου 2 του παραρτήματος του ΚΛΠ αποτελεί, συναφώς, εξαίρεση από τη γενική διαδικασία προσλήψεως των συμβασιούχων υπαλλήλων, πρέπει να ερμηνεύεται στενά.

Κατά συνέπεια, το άρθρο 82, παράγραφος 3, στοιχείο δ΄, του ΚΛΠ δεν μπορεί να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, για να εξακριβωθεί ότι πληρούνται οι όροι υγείας, αρκεί η σωματική ανικανότητα να μην είναι αμετάκλητη και να υπάρχει, συνεπώς, πιθανότητα εκ νέου πληρώσεως των όρων υγείας έστω και μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος.

(βλ. σκέψεις 71, 72, 75, 76 και 79)