Προσφυγή της 19ης Νοεμβρίου 2012 - Front Polisario κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-512/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Front populaire pour la libération de la saguia-el-hamra et du rio de oro (Front Polisario) (Laâyoune) (εκπρόσωπος: C.-E. Hafiz, δικηγόρος)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την προσβαλλόμενη πράξη και κατά συνέπεια, όλες τις πράξεις που εκδόθηκαν για την εφαρμογή της.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής του, το προσφεύγον προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως κατά i) της αποφάσεως 2012/497/ΕΕ του Συμβουλίου, της 8ης Μαρτίου 2012, για τη σύναψη της συμφωνίας υπό μορφή ανταλλαγής επιστολών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Βασιλείου του Μαρόκου σχετικά με αμοιβαία μέτρα ελευθέρωσης για τα γεωργικά προϊόντα, τα μεταποιημένα γεωργικά προϊόντα, τα ψάρια και τα αλιευτικά προϊόντα, με την αντικατάσταση των πρωτοκόλλων αριθ. 1, 2 και 3 και των παραρτημάτων τους και με τις τροποποιήσεις της ευρωμεσογειακής συμφωνίας συνδέσεως μεταξύ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και των κρατών μελών τους, αφενός, και του Βασιλείου του Μαρόκου, αφετέρου (ΕΕ L 241, σ. 2), καθώς και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 812/2012 της Επιτροπής, της 12ης Σεπτεμβρίου 2012, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 747/2001 του Συμβουλίου όσον αφορά τις δασμολογικές ποσοστώσεις της Ένωσης για ορισμένα γεωργικά προϊόντα και μεταποιημένα γεωργικά προϊόντα καταγωγής Μαρόκου (ΕΕ L 247, σ. 7).
Το προσφεύγον εκτιμά ότι οι πράξεις αυτές το αφορούν άμεσα και ατομικά, ως εκπρόσωπο του λαού της Δυτικής Σαχάρας.
Ο πρώτος λόγος αντλείται, αφενός, από παραβίαση της αρχής της αιτιολογήσεως, καθόσον η αιτιολογία ήταν απολύτως απαραίτητη λαμβανομένου υπόψη του νομικού πλαισίου, και, αφετέρου, από προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως, καθόσον δεν υπήρξε διαβούλευση με το Front Polisario.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων που προστατεύονται από το άρθρο 67 ΣΛΕΕ, το άρθρο 6 ΣΕΕ και τις αρχές που έχει διατυπώσει η νομολογία, με την προσβολή του δικαιώματος του λαού της Δυτικής Σαχάρας σε αυτοδιάθεση και την ενθάρρυνση της πολιτικής προσαρτήσεως την οποία εφαρμόζει το Βασίλειο του Μαρόκου, που αποτελεί δύναμη κατοχής κατά το προσφεύγον. Το προσφεύγον επικαλείται, επιπλέον, παραβίαση της αρχής της συνοχής, την οποία προβλέπει το άρθρο 7 ΣΛΕΕ, λόγω με τηρήσεως της αρχής της εθνικής κυριαρχίας, καθώς και παραβίαση των αξιών επί των οποίων βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και των αρχών που διέπουν την εξωτερική δράση της, κατά παράβαση των άρθρων 2 ΣΕΕ, 3, παράγραφος 5, ΣΕΕ, 21 ΣΕΕ και 205 ΣΛΕΕ.
Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση των διεθνών συμφωνιών που έχουν συναφθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως δε της συμφωνίας συνδέσεως που έχει συναφθεί μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Βασιλείου του Μαρόκου, καθώς και της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από την παράβαση διαφόρων κανόνων του διεθνούς δικαίου, μεταξύ των οποίων οι κανόνες περί του δικαιώματος αυτοδιαθέσεως, οι κανόνες περί των αποτελεσμάτων των συνθηκών και οι κυριότερες διατάξεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Ο πέμπτος λόγος αντλείται από την έλλειψη νομιμότητας των προσβαλλομένων πράξεων, στο μέτρο που το παράνομο της συμπεριφοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης από πλευράς διεθνούς δικαίου συνεπάγεται το παράνομο των πράξεων αυτών.
____________