ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 22ας Ιανουαρίου 2015

Συνεκδικασθείσες υποθέσεις F‑1/14 και F‑48/14

Danuta Kakol

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Διαγωνισμός – Γενικός διαγωνισμός EPSO/AD/177/10 – Προϋποθέσεις συμμετοχής – Απόρριψη αιτήσεως συμμετοχής σε διαγωνισμό – Έλλειψη αιτιολογίας – Αποδοχή αιτήσεως συμμετοχής σε προγενέστερο παρεμφερή διαγωνισμό – Καθήκον ειδικής αιτιολογήσεως – Προσφυγή ακυρώσεως – Αγωγή αποζημιώσεως»

Αντικείμενο:      Προσφυγές-αγωγές ασκηθείσες δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με τις οποίες η D. Kakol ζητεί, αφενός, να ακυρωθεί η απόφαση της επιτροπής του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/177/10, της 3ης Οκτωβρίου 2013, με την οποία δεν έγινε δεκτή η συμμετοχή της στις δοκιμασίες του κέντρου αξιολογήσεως και, αφετέρου, να υποχρεωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη που εκτιμά ότι υπέστη.

Απόφαση:      Η υπόθεση F‑1/14 διαγράφεται από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης. Η απόφαση της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού EPSO/AD/177/10, της 14ης Φεβρουαρίου 2014, περί απορρίψεως της αιτήσεως συμμετοχής της D. Kakol στον διαγωνισμό EPSO/AD/177/10 ακυρώνεται. Η προσφυγή στην υπόθεση F‑48/14 απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Στην υπόθεση F‑1/14, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η D. Kakol. Στην υπόθεση F‑48/14, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα έξοδά της και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η D. Kakol.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Διαγωνισμός – Διαγωνισμός βάσει τίτλων και εξετάσεων – Αποκλεισμός από τις εξετάσεις – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Περιεχόμενο – Διαφορετική αξιολόγηση του ιδίου υποψηφίου σε διαδοχικούς παρεμφερείς διαγωνισμούς – Επιτρέπεται – Προϋπόθεση – Απαιτείται ειδική αιτιολογία

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 25, και παράρτημα III, άρθρο 5)

Η υποχρέωση αιτιολογήσεως κάθε ατομικής αποφάσεως που λαμβάνεται κατ’ εφαρμογήν του ΚΥΚ έχει ως σκοπό, αφενός, να παράσχει στον ενδιαφερόμενο τα αναγκαία στοιχεία για να γνωρίζει αν η απόφαση είναι θεμελιωμένη ή όχι και, αφετέρου, να καταστήσει δυνατό τον δικαστικό έλεγχο. Όσον αφορά, ειδικότερα, τις αποφάσεις περί αποκλεισμού από διαγωνισμό, ο δικαστής της Ένωσης απαιτεί, συναφώς, να αναφέρει η εξεταστική επιτροπή επακριβώς τους όρους της προκηρύξεως του διαγωνισμού τους οποίους κρίθηκε ότι δεν πληροί ο υποψήφιος.

Στο πλαίσιο αυτό, οσάκις οι όροι συμμετοχής που περιλαμβάνονται σε διαδοχικές προκηρύξεις διαγωνισμών είναι διατυπωμένοι κατά πανομοιότυπο ή παρεμφερή τρόπο, τυχόν λιγότερο ευνοϊκή αξιολόγηση των τίτλων ενός υποψηφίου ή της επαγγελματικής του πείρας, σε σχέση με την αντίστοιχη αξιολόγηση επί τη ευκαιρία προγενέστερων διαγωνισμών, είναι δυνατή μόνο στο μέτρο που η αιτιολογία της αποφάσεως δικαιολογεί με σαφήνεια τη διαφορετική αυτή αξιολόγηση, η δε υποχρέωση αυτή αιτιολογήσεως χωρεί μόνον εφόσον ο ενδιαφερόμενος επέστησε την προσοχή της επιτροπής διαγωνισμού στο γεγονός ότι είχε γίνει δεκτός να συμμετάσχει σε προγενέστερο παρεμφερή διαγωνισμό. Η υποχρέωση πάντως της επιτροπής διαγωνισμού να αιτιολογήσει τη διαφορετική αυτή αξιολόγηση σε σχέση με εκείνη που είχε πραγματοποιήσει επιτροπή προγενέστερου διαγωνισμού δεν περιορίζεται στην υποχρέωση να αιτιολογήσει τη δική της απόφαση περί αποκλεισμού του υποψηφίου από τις δοκιμασίες του επίμαχου διαγωνισμού, αλλά περιλαμβάνει και την υποχρέωση διευκρινίσεως των λόγων για τους οποίους η εκ μέρους της αξιολόγηση περί της καταλληλότητας των διπλωμάτων του υποψηφίου διαφέρει από εκείνη της προηγούμενης επιτροπής διαγωνισμού. Ως εκ τούτου, πάσχει τυπική πλημμέλεια λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας, ικανή να επιφέρει την ακύρωσή της, ενδεχόμενη απόφαση περί αποκλεισμού υποψηφίου από διαγωνισμό, στην οποία η επιτροπή διαγωνισμού αιτιολόγησε απλώς και μόνον την απόφασή της να μην κάνει δεκτό στον διαγωνισμό έναν υποψήφιο, χωρίς να αιτιολογήσει εμπεριστατωμένα και σαφώς την εκ μέρους της διαφορετική αξιολόγηση των τίτλων και των διπλωμάτων αναφορικά με τα προς εκτέλεση καθήκοντα, όπως αυτά προβλέπονται στην προκήρυξη του διαγωνισμού, σε σχέση με την αξιολόγηση που είχε πραγματοποιήσει επιτροπή προγενέστερου παρεμφερούς διαγωνισμού.

Επιπλέον, προκειμένου να εξακριβωθεί κατά πόσον δύο διαγωνισμοί είναι παρεμφερείς, πρέπει να εξετασθούν από κοινού οι όροι συμμετοχής και η περιγραφή των καθηκόντων για κάθε έναν εξ αυτών. Ως προς τούτο, ο σκοπός ενός διαγωνισμού προκύπτει από την περιγραφή των καθηκόντων που θα κληθούν να εκτελούν οι επιτυχόντες και όχι από την προϋπόθεση ιθαγένειας που θα πρέπει αυτοί να πληρούν. Η προϋπόθεση ιθαγένειας των υποψηφίων ενός διαγωνισμού δεν συνιστά, αυτή καθαυτήν, σκοπό του διαγωνισμού αυτού. Πρόκειται περί στοιχείου που προστίθεται σε εκείνο της καταλληλότητας των διπλωμάτων των υποψηφίων, χωρίς να ασκεί ωστόσο καμία επιρροή στην αξιολόγηση των διπλωμάτων αυτών.

(βλ. σκέψεις 45, 48, 53, 54, 56, 70, 77 και 78)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: αποφάσεις Kobor κατά Επιτροπής, 112/78, EU:C:1979:107, σκέψεις 11 και 12· De Santis κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, 108/84, EU:C:1985:134, σκέψεις 18 και 19, και Belardinelli κ.λπ. κατά Δικαστηρίου, 225/87, EU:C:1989:309, σκέψεις 23 και 27

ΓΔΕΕ: αποφάσεις Giannini κατά Επιτροπής, T‑21/96, EU:T:1997:40, σκέψη 21, και Teixeira Neves κατά Δικαστηρίου, T‑146/99, EU:T:2000:194, σκέψη 34

ΔΔΔΕΕ: απόφαση Hristova κατά Επιτροπής, F‑50/07, EU:F:2008:147, σκέψη 22 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία