Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzhof (Γερμανία) στις 13 Σεπτεμβρίου 2018 – C GmbH & Co. KG κατά Finanzamt Z
(Υπόθεση C-573/18)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Αιτούν δικαστήριο
Bundesfinanzhof
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγουσα και αναιρεσείουσα: C GmbH & Co. KG
Καθής και αναιρεσίβλητη: Finanzamt Ζ
Προδικαστικά ερωτήματα
Πρέπει, υπό περιστάσεις όπως αυτές της κύριας δίκης, υπό τις οποίες οργάνωση παραγωγών κατά την έννοια του άρθρου 11, παράγραφος 1, και του άρθρου 15 του κανονισμού (ΕΚ) 2200/96 του Συμβουλίου, της 28ης Οκτωβρίου 1996, για την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα των οπωροκηπευτικών (στο εξής: κανονισμός 2200/96)1 παραδίδει αγαθά στους παραγωγούς που είναι μέλη της και λαμβάνει, έναντι της παραδόσεως αυτής, από τους παραγωγούς πληρωμή που δεν καλύπτει την τιμή αγοράς,
α) να θεωρηθεί ότι συντρέχει ανταλλαγή με συμπληρωματική καταβολή μετρητών, διότι οι παραγωγοί έχουν αναλάβει συμβατικώς έναντι της οργανώσεως παραγωγών, ως αντιπαροχή για την πράξη παραδόσεως των αγαθών, την υποχρέωση να προμηθεύουν την οργάνωση παραγωγών καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου δεσμεύσεώς τους με οπωροκηπευτικά, με αποτέλεσμα να λαμβάνεται ως βάση επιβολής του επί της πράξεως φόρου η τιμή αγοράς που κατέβαλε για τα επενδυτικά αγαθά η οργάνωση παραγωγών στους προηγούμενους δικούς της προμηθευτές;
β) να θεωρηθεί ότι το ποσό που καταβάλλει πραγματικά το επιχειρησιακό ταμείο στην οργάνωση παραγωγών για την πράξη αποτελεί, στο σύνολό του, «επιδότηση που συνδέεται [άμεσα] με την τιμή των πράξεων αυτών» υπό την έννοια του άρθρου 11, A, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας 77/388/EΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών (στο εξής: οδηγία 77/388/EΟΚ)2 , με αποτέλεσμα η βάση επιβολής του φόρου να περιλαμβάνει και τη χρηματοδοτική ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 15 του κανονισμού 2200/96, που χορηγήθηκε στο επιχειρησιακό ταμείο βάσει επιχειρησιακού προγράμματος;
Σε περίπτωση που, σύμφωνα με την απάντηση στο πρώτο ερώτημα, πρέπει να ληφθούν ως βάση επιβολής του φόρου μόνο οι πληρωμές που έγιναν από τους παραγωγούς, όχι όμως η υποχρέωση προμήθειας και η χρηματοδοτική ενίσχυση: Αποκλείει, υπό τις περιστάσεις που αναφέρονται στο πρώτο ερώτημα, το άρθρο 11, A, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 77/388/EΟΚ εθνικό ειδικό μέτρο ερειδόμενο στο άρθρο 27, παράγραφος 1, της οδηγίας 77/388/EΟΚ, όπως το άρθρο 10, παράγραφος 5, σημείο 1, του Umsatzsteuergesetz (νόμου περί φόρου κύκλου εργασιών), σύμφωνα με το οποίο η βάση επιβολής του φόρου επί των πράξεων προς τους παραγωγούς είναι η τιμή αγοράς που καταβλήθηκε για τα επενδυτικά αγαθά από την οργάνωση παραγωγών προς τους προηγούμενους δικούς της προμηθευτές, διότι οι παραγωγοί είναι συνδεόμενα πρόσωπα;
Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα: ισχύει αυτό ακόμη και όταν οι παραγωγοί δικαιούνται πλήρη έκπτωση φόρου εισροών, διότι τα επενδυτικά αγαθά υπόκεινται στο διακανονισμό των εκπτώσεων φόρου (άρθρο 20 της οδηγίας 77/388/EΟΚ);
____________
1 ΕΕ 1996, L 297, σ. 1.
2 ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49.