ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 4ης Νοεμβρίου 2008

Υπόθεση F-41/06

Luigi Marcuccio

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών νόσων – Αναπηρία – Συνταξιοδότηση λόγω αναπηρίας – Αιτιολογία – Ακύρωση»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, αφενός, να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής να συνταξιοδοτήσει τον προσφεύγοντα-ενάγοντα λόγω αναπηρίας, καθώς και σειρά πράξεων συναφών προς την εν λόγω απόφαση, και, αφετέρου, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να του καταβάλει αποζημίωση.

Απόφαση: Ακυρώνεται η απόφαση της Επιτροπής της 30ής Μαΐου 2005 να συνταξιοδοτήσει τον προσφεύγοντα-ενάγοντα λόγω αναπηρίας. Η Επιτροπή υποχρεώνεται να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα το ποσό των 3 000 ευρώ. Η προσφυγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Επιτροπή φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, τα δύο τρίτα των εξόδων του προσφεύγοντος-ενάγοντος. O προσφεύγων-ενάγων φέρει το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων του.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Αναπηρία – Επιτροπή αναπηρίας – Γνωμοδότηση – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Αντικείμενο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 25, 53 και 78, εδ. 1)

Ο σκοπός των διατάξεων σχετικά με την ιατρική επιτροπή και την επιτροπή αναπηρίας είναι η ανάθεση σε ιατρικούς εμπειρογνώμονες της τελικής εκτιμήσεως όλων των ιατρικής φύσεως ζητημάτων. Ο δικαστικός έλεγχος δεν μπορεί να εκτείνεται στις ιατρικές εκτιμήσεις καθεαυτές, οι οποίες πρέπει να θεωρούνται οριστικές εφόσον λαμβάνουν χώρα υπό κανονικές συνθήκες. Αντιθέτως, ο δικαστικός έλεγχος μπορεί να ασκηθεί επί της κανονικότητας της συνθέσεως και της λειτουργίας των εν λόγω επιτροπών, καθώς και επί της κανονικότητας των γνωμοδοτήσεων τις οποίες εκδίδουν οι επιτροπές αυτές. Υπό το πρίσμα αυτό, ο κοινοτικός δικαστής είναι αρμόδιος να εξετάζει αν η γνωμοδότηση περιλαμβάνει αιτιολογία βάσει της οποίας μπορούν να εκτιμηθούν τα στοιχεία επί των οποίων βασίζονται τα πορίσματά της και αν αποδεικνύεται εύλογος σύνδεσμος μεταξύ των ιατρικών διαπιστώσεων τις οποίες περιλαμβάνει και των πορισμάτων στα οποία καταλήγει η επιτροπή.

Στερείται προδήλως κάθε αιτιολογίας η γνωμοδότηση επιτροπής αναπηρίας η οποία περιορίζεται αμιγώς και απλώς στη διαπίστωση και, συγχρόνως, στο πόρισμα ότι ο υπάλληλος πάσχει από αναπηρία, η οποία θεωρείται πλήρης και τον θέτει σε αδυναμία ασκήσεως των καθηκόντων του. Η απλή μνεία, στα πρακτικά της επιτροπής αναπηρίας, ότι ο υπάλληλος πάσχει από σύνδρομο αγχώδους καταθλίψεως δεν επιτρέπει στον κοινοτικό δικαστή να γνωρίσει και να εξακριβώσει τα στοιχεία επί των οποίων βασίζονται τα πορίσματα που περιλαμβάνει και αν αποδεικνύεται εύλογος σύνδεσμος μεταξύ των ιατρικών διαπιστώσεων που περιέχει και των πορισμάτων στα οποία κατέληξε η επιτροπή. Συγκεκριμένα, σύνδρομο αγχώδους καταθλίψεως δύναται να εκδηλωθεί με πολύ διαφορετικούς τρόπους και ένταση και δεν συνεπάγεται ότι το πρόσωπο που πάσχει από αυτή πρέπει οπωσδήποτε να θεωρηθεί ως πάσχον από πλήρη και μόνιμη αναπηρία, η οποία το θέτει σε αδυναμία ασκήσεως των καθηκόντων τα οποία αντιστοιχούν σε θέση εργασίας της ομάδας καθηκόντων του.

(βλ. σκέψεις 64, 65 και 67)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 10 Δεκεμβρίου 1987, 277/84, Jänsch κατά Επιτροπής, Συλλογή 1987, σ. 4923, σκέψη 15

ΠΕΚ: 27 Φεβρουαρίου 1992, T‑165/89, Plug κατά Επιτροπής, Συλλογή 1992, σ. II‑367, σκέψη 75· 15 Δεκεμβρίου 1999, T‑27/98, Nardone κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1999, σ. I‑A‑267 και II‑1293, σκέψη 87