Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wiesbaden (Niemcy) w dniu 27 maja 2020 r. – OC / Bundesrepublik Deutschland
(Sprawa C-222/20)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Verwaltungsgericht Wiesbaden
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: OC
Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland
Pytania prejudycjalne
Czy art. 21 i 67 ust. 2 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się regulacji krajowej, która wskutek skorzystania z klauzuli upoważniającej z art. 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/6811 (zwanej dalej „dyrektywą 2016/681”) przewiduje także w odniesieniu do lotów wewnątrzunijnych, że przewoźnik lotniczy przekazuje liczne dane dotyczące wszystkich pasażerów, bez wyjątku, do JIP w państwach członkowskich, gdzie dane te – niezależnie od rezerwacji lotu – muszą być gromadzone bez konkretnej potrzeby i wykorzystywane do porównania z bazami danych i wzorami, a następnie zatrzymywane {tu: § 2 ust. 3 Gesetz über die Verarbeitung von Fluggastdaten zur Umsetzung der Richtlinie (EU) 2016/681 [ustawy o przetwarzaniu danych dotyczących przelotu pasażera w celu transpozycji dyrektywy (UE) 2016/681] z dnia 6 czerwca 2017 r. (BGBl. I s. 1484), zmienionej na mocy art. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 2017 r. (BGBl. I s. 1484), zwanej dalej „FlugDaG”}?
Czy z art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą praw podstawowych”) wynika, że krajowe przepisy transponujące art. 3 pkt 9 w związku z załącznikiem II do dyrektywy 2016/681 (tu: § 4 ust. 1 FlugDaG) powinny wyczerpująco i jednoznacznie wymieniać właściwe krajowe przepisy karne regulujące czyny zabronione, o których mowa w dyrektywie 2016/681?
Czy art. 7 i 8 karty należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się regulacji krajowej państwa członkowskiego (tu: § 6 ust. 4 FlugDaG), która umożliwia organom tego państwa członkowskiego w zakresie, w jakim wykonują zadania związane ze ściganiem karnym, przetwarzanie przekazanych im danych PNR na inne cele niż zapobieganie przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości oraz ich wykrywanie, prowadzenie postepowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ściganie, jeżeli poczynione na tej podstawie ustalenia, w tym z uwzględnieniem dalszych informacji, dają podstawę do podejrzenia o popełnienie konkretnego innego przestępstwa?
Czy klauzula upoważniająca z art. 2 ust. 1 dyrektywy 2016/681, która umożliwia przyjęcie regulacji krajowej, zgodnie z którą dyrektywa 2016/681 może być stosowana także w odniesieniu do lotów wewnątrzunijnych (tu: § 2 ust. 3 FlugDaG) i która prowadzi do tego, że ma miejsce podwójne wewnątrzunijne zbieranie danych PNR (dane zbierają państwa rozpoczęcia i zakończenia podróży), jest przy uwzględnieniu zasady minimalizacji danych zgodna z art. 7 i 8 karty praw podstawowych?
W razie przyjęcia, że dyrektywa 2016/681 nie narusza żadnych przepisów wyższej rangi [zob. Verwaltungsgericht Wiesbaden (sąd administracyjny w Wiesbaden, Niemcy), postanowienie z dnia 13 maja 2020 r., sygn. akt 6 K 805/19.WI]:
Czy art. 7 ust. 4 i 5 dyrektywy 2016/681 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się regulacji krajowej państwa członkowskiego (tu: § 6 ust. 4 FlugDaG), która umożliwia organom tego państwa członkowskiego w zakresie, w jakim wykonują zadania związane ze ściganiem karnym, przetwarzanie przekazanych im danych PNR na inne cele niż zapobieganie przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości oraz ich wykrywanie, prowadzenie postepowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ściganie, jeżeli poczynione na tej podstawie ustalenia, w tym z uwzględnieniem dalszych informacji, dają podstawę do podejrzenia o popełnienie konkretnego innego przestępstwa (tzw. przyłów)?
Czy zgodna z art. 7 ust. 2 dyrektywy 2016/681 jest praktyka państwa członkowskiego polegająca na umieszczeniu w wykazie właściwych organów zgodnie z art. 7 ust. 1 dyrektywy 2016/681 takiego organu [tu: Bundesamt für Verfassungsschutz (federalny urząd ochrony konstytucji, Niemcy)], który zgodnie z prawem krajowym [tu: § 5 ust. 1 w związku z § 3 ust. 1 Gesetz über die Zusammenarbeit des Bundes und der Länder in Angelegenheiten des Verfassungsschutzes und das Bundesamt für Verfassungsschutz (ustawa o współpracy federacji i krajów związkowych w sprawach ochrony konstytucji i o federalnym urzędzie ochrony konstytucji)] wskutek obowiązywania wewnątrzkrajowej zasady podziału kompetencji nie dysponuje uprawnieniami policyjnymi?
____________
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/681 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie wykorzystywania danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) w celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości, ich wykrywania, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ścigania (Dz.U. 2016, L 119, s. 132).