Language of document : ECLI:EU:F:2013:186

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 14 listopada 2013 r.

Sprawa F‑96/09 DEP

Eva Cuallado Martorell

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Postępowanie – Ustalenie kosztów – Skarżący, któremu przyznano pomoc w zakresie kosztów postępowania – Maksymalna kwota do zapłaty adwokatowi za pisemny i ustny etap postępowania ustalona przez Sąd – Brak zastosowania limitu w sytuacji, gdy inna strona zostanie obciążona kosztami postępowania

Przedmiot:      Wniosek o ustalenie kosztów podlegających zwrotowi na podstawie art. 92 regulaminu postępowania, wniesiony przez E. Cuallado Martorell do Sądu w następstwie wyroku z dnia 18 września 2012 r. w sprawie F‑96/09 Cuallado Martorell przeciwko Komisji (zwanego dalej „wyrokiem z dnia 18 września 2012 r.”).

Orzeczenie:      Całkowitą kwotę kosztów podlegających zwrotowi na rzecz E. Cuallado Martorell przez Komisję Europejską w sprawie F‑96/09 ustala się na 3620 EUR.

Streszczenie

1.      Postępowanie sądowe – Wniosek o przyznanie pomocy w zakresie kosztów postępowania – Przesłanki przyznania – Niemożność poniesienia kosztów związanych z doradztwem i reprezentacją – Przyznanie pomocy w zakresie kosztów postępowania – Ustalenie kwoty honorarium adwokata lub radcy prawnego przez Sąd do spraw Służby Publicznej – Ocena

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 95–98)

2.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę

[regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 91 lit. b)]

1.      Przepisy regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej dotyczące pomocy w zakresie kosztów postępowania, tj. art. 95–98, nie regulują wyczerpująco wszystkich możliwych sytuacji.

Przepisy te nie regulują tym bardziej kwestii wysokości kwoty, które strona obciążona kosztami postępowania powinna zwrócić tytułem honorarium adwokatowi lub radcy prawnemu strony skarżącej, której przyznano pomoc w zakresie kosztów postępowania.

Po pierwsze, z art. 97 § 3 akapit trzeci regulaminu postępowania wynika, że postanowienie przyznające pomoc w zakresie kosztów postępowania, które może albo określać kwotę, która zostanie wypłacona z kasy Sądu do spraw Służby Publicznej adwokatowi lub radcy prawnemu wyznaczonemu do reprezentowania zainteresowanego, albo określać górną granicę, której, co do zasady, koszty i wynagrodzenie adwokata lub radcy prawnego nie mogą przekroczyć, nie ma na celu ustalenia kosztów podlegających zwrotowi stronie wygrywającej sprawę, lecz zapewnienie skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości każdemu, kogo ze względu na jego sytuację ekonomiczną nie stać w ogóle lub w części na pokrycie kosztów związanych z doradztwem i reprezentowaniem przed Sądem.

Po drugie, z brzmienia art. 95 § 1 akapit drugi regulaminu postępowania wynika, że przyznana postanowieniem pomoc w zakresie kosztów postępowania może obejmować w całości lub w części koszty związane z doradztwem i reprezentowaniem przed Sądem do spraw Służby Publicznej. W tym względzie powszechnie wiadomo, że honoraria adwokatów mogą się znacznie różnić w zależności od państwa członkowskiego, w którym mają praktykę, i od stopnia specjalizacji w danej dziedzinie, a nawet ich reputacji w środowisku zawodowym. Nie można wykluczyć, że biorąc pod uwagę kwotę zapewnioną w postanowieniu przez Sąd, skarżący zobowiąże się do zapłacenia adwokatowi lub radcy prawnemu części jego honorarium nieobjętej pomocą w zakresie kosztów postępowania w razie obciążenia kosztami postępowania.

Ponadto adwokat lub radca prawny, który podjął się reprezentowania pro bono zainteresowanego przy złożeniu skargi, nie może być zobowiązany do zrzeczenia się części swojego wynagrodzenia, gdy na zakończenie postępowania to strona przeciwna zostanie obciążona kosztami.

(zob. pkt 19–23)

2.      Sąd Unii nie jest uprawniony do ustalania wynagrodzenia należnego od stron ich własnym adwokatom lub radcom prawnym, lecz do określenia kwoty, do której te wynagrodzenia mogą podlegać zwrotowi przez stronę obciążoną kosztami postępowania. Rozstrzygając w przedmiocie wniosku o ustalenie kosztów, sąd Unii nie musi brać pod uwagę krajowych taryf ustalających wysokość wynagrodzenia adwokatów lub radców prawnych ani ewentualnej umowy w tym zakresie między zainteresowaną stroną a jej pełnomocnikami lub doradcami.

W braku przepisów o charakterze taryfowym w prawie Unii sąd winien swobodnie ocenić okoliczności danego przypadku, uwzględniając przedmiot i charakter sporu, jego znaczenie z punktu widzenia prawa Unii, a także stopień trudności sprawy, nakład pracy wymagany w postępowaniu spornym od biorących udział w sprawie pełnomocników lub doradców oraz interes ekonomiczny, jaki strony miały w sporze.

(zob. pkt 28, 29)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑92/09 DEP U przeciwko Parlamentowi, 8 listopada 2011 r., pkt 38, 39