ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 18ης Δεκεμβρίου 2008

Υπόθεση F-64/08

Bart Nijs

κατά

Ελεγκτικού Συνεδρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Άρθρο 35, παράγραφος 1, στοιχείο ε΄, του Κανονισμού Διαδικασίας – Συνοπτική έκθεση των ισχυρισμών με το δικόγραφο της προσφυγής – Διαδικασία βαθμολόγησης – Διορισμός του βαθμολογητή και του δευτεροβάθμιου βαθμολογητή – Μη ύπαρξη βλαπτικής πράξης – Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή που άσκησε βάσει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ ο B. Nijs και με την οποία ζητεί αφενός την ακύρωση της απόφασης του Γενικού Γραμματέα του Ελεγκτικού Συνεδρίου της 27ης Σεπτεμβρίου 2007, με την οποία ο Γενικός Γραμματέας, ενεργών ως αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, όρισε τον διευθυντή της μεταφραστικής υπηρεσίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου ως βαθμολογητή του προσφεύγοντος και τον εαυτό του ως δευτεροβάθμιο βαθμολογητή, και αφετέρου την επιδίκαση αποζημίωσης.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο προσφεύγων καταδικάζεται στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Προπαρασκευαστική πράξη – Διορισμός του βαθμολογητή και του δευτεροβάθμιου βαθμολογητή

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρα 90 § 2 και 91 § 1)

Συνιστούν πράξεις ή αποφάσεις που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προσφυγής ακύρωσης τα μέτρα μόνο που παράγουν δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα, ικανά να επηρεάσουν άμεσα και αμέσως τα συμφέροντα του προσφεύγοντος, μεταβάλλοντας σαφώς τη νομική του κατάσταση. Όταν πρόκειται για πράξεις ή αποφάσεις που λαμβάνονται κατόπιν διαδικασίας περιλαμβάνουσας περισσότερα του ενός στάδια, ιδίως όταν αποτελούν κατάληξη μιας εσωτερικής διαδικασίας, πράξη δεκτική προσφυγής συνιστά καταρχήν μόνον το μέτρο που καθορίζει οριστικά τη θέση του θεσμικού οργάνου μετά την περάτωση της εν λόγω διαδικασίας, ενώ η νομιμότητα των ενδιάμεσων μέτρων μπορεί να αμφισβητηθεί παρεμπιπτόντως, στο πλαίσιο προσφυγής κατά της πράξης που είναι δεκτική προσφυγής. Ακόμη όμως και αν υποτεθεί ότι το έγγραφο διορισμού του βαθμολογητή και του δευτεροβάθμιου βαθμολογητή του υπαλλήλου έχει τον χαρακτήρα απόφασης, ο διορισμός αυτός συνιστά ενδιάμεσο μέτρο, σκοπός του οποίου είναι η προετοιμασία της τελικής απόφασης, η οποία αφορά την αξιολόγηση της ικανότητας, της απόδοσης και της συμπεριφοράς του ενδιαφερόμενου στην υπηρεσία, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 43 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (ΚΥΚ). Η νομιμότητα του μέτρου αυτού δεν μπορεί συνεπώς να αμφισβητηθεί παρά μόνο κατόπιν της άσκησης προσφυγής κατά της τελικής έκθεσης βαθμολογίας.

(βλ. σκέψεις 16 και 17)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 7 Απριλίου 1965, 11/64, Weighardt κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1965-1968, σ. 85· 14 Φεβρουαρίου 1989, 346/87, Bossi κατά Επιτροπής, Συλλογή 1989, σ. 303, σκέψη 23

ΠΕΚ: 22 Ιουνίου 1990, T‑32/89 και T‑39/89, Μαρκόπουλος κατά Δικαστηρίου, Συλλογή 1990, σ. II‑281, σκέψεις 21 και 22· 7 Σεπτεμβρίου 2005, T‑358/03, Krahl κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑215 και II‑993, σκέψη 38

ΔΔΔ: 28 Ιουνίου 2006, F‑101/05, Grünheid κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2007, σ. I‑A‑1‑55 και II‑A‑1‑199, σκέψη 33· 24 Μαΐου 2007, F‑27/06 και F‑75/06, Lofaro κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 57, και κατά της οποίας έχει ασκηθεί αναίρεση ενώπιον του Πρωτοδικείου, υπόθεση T‑293/07 P