Αναίρεση που άσκησε στις 18 Ιουλίου 2019 η International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 16 Μαΐου 2019 στην υπόθεση T-396/18, ITSA κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-553/19 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) (εκπρόσωπος: F. Scanvic, avocat)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 16ης Μαΐου 2019 στην υπόθεση ITSA κατά Επιτροπής (T-396/18) και να αναγνωρίσει την ενεργητική νομιμοποίηση και το έννομο συμφέρον της αναιρεσείουσας·
να ακυρώσει τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2018/573 της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2017, όσον αφορά βασικά στοιχεία των συμβάσεων αποθήκευσης δεδομένων που συνάπτονται στο πλαίσιο του συστήματος ιχνηλασιμότητας για τα προϊόντα καπνού1 , τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/574 της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2017, για τα τεχνικά πρότυπα για τη δημιουργία και τη λειτουργία συστήματος ιχνηλασιμότητας για τα προϊόντα καπνού2 , καθώς επίσης και την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2018/576 της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2017, για τα τεχνικά πρότυπα των χαρακτηριστικών ασφαλείας που εφαρμόζονται στα προϊόντα3 .
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει, κατ’ ουσίαν, ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη το έννομο συμφέρον της να προβάλει τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό 2018/573, τον εκτελεστικό κανονισμό 2018/574 και την εκτελεστική απόφαση 2018/576. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως απέρριψε ως απαράδεκτη την προσφυγή ακυρώσεως που άσκησε η αναιρεσείουσα κατά των τριών αυτών πράξεων της Επιτροπής.
Κατά την άποψη της αναιρεσείουσας, οι δύο προσβαλλόμενοι κανονισμοί αφορούν άμεσα την ίδια, καθώς και τα μέλη της. Όλα τα λοιπά κριτήρια του άρθρου 263 ΣΛΕΕ επίσης πληρούνται. Επιπλέον, μολονότι για τα ουσιώδη στοιχεία της προσβαλλομένης αποφάσεως απαιτείται η έκδοση εκτελεστικών πράξεων των κρατών μελών, τούτο δεν συμβαίνει στην περίπτωση του άρθρου 3, παράγραφος 2, της αποφάσεως αυτής, το οποίο προβλέπει ότι η παρέμβαση ανεξάρτητου τρίτου απαιτείται μόνον για ένα από τα πέντε χαρακτηριστικά ασφαλείας που τοποθετούνται στα προϊόντα καπνού. Η τελευταία αυτή διάταξη δεν απαιτεί τη λήψη περαιτέρω μέτρων.
Ως προς την ουσία, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι οι επίμαχες πράξεις συνιστούν παράβαση του άρθρου 8 του πρωτοκόλλου για την εξάλειψη του παράνομου εμπορίου προϊόντων καπνού4 . H διάταξη αυτή απαγορεύει την ανάθεση της σημάνσεως των προϊόντων καπνού στην καπνοβιομηχανία, ενώ η Επιτροπή με τις τρεις προσβαλλόμενες πράξεις της πράττει ακριβώς αυτό. Η αναιρεσείουσα προσθέτει ότι το προαναφερθέν πρωτόκολλο, μολονότι δεν έχει ακόμη τεθεί σε ισχύ, υπογράφηκε και συνομολογήθηκε από την Ένωση, και ως εκ τούτου απαγορεύει στην Ένωση την έκδοση αντίθετων προς το εν λόγω πρωτόκολλο πράξεων.
Το γεγονός ότι η οδηγία 2014/40/ΕΕ5 δεν απαγορεύει ρητώς την ανάθεση των επίμαχων πράξεων στην καπνοβιομηχανία δεν ασκεί επιρροή: αφενός, η οδηγία αυτή μπορεί και πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με το εν λόγω πρωτόκολλο· αφετέρου, αν υποτεθεί ότι μια τέτοια ερμηνεία δεν είναι δυνατή, τότε η ίδια η οδηγία είναι αντίθετη προς το εν λόγω πρωτόκολλο και, ως εκ τούτου, προς τις ευρωπαϊκές Συνθήκες.
____________
1 ΕΕ 2018, L 96, σ. 1.
2 ΕΕ 2018, L 96, σ. 7.
3 ΕΕ 2018, L 96, σ. 57.
4 Πρώτο πρωτόκολλο στη σύμβαση-πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την καταπολέμηση του καπνίσματος, που συνήφθη στη Σεούλ στις 12 Νοεμβρίου 2012.
5 Οδηγία 2014/40/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 3ης Απριλίου 2014, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την κατασκευή, την παρουσίαση και την πώληση προϊόντων καπνού και συναφών προϊόντων και την κατάργηση της οδηγίας 2001/37/ΕΚ (ΕΕ 2014, L 127, σ. 1).