Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 27 Αυγούστου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο πενταμελές τμήμα) στις 18 Ιουνίου 2019, στην υπόθεση T-624/15, European Food κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-638/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Maxian Rusche, P.-J. Loewenthal)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: European Food SA, Starmill SRL, Multipack SRL, Scandic Distilleries SA, Ioan Micula, Viorel Micula, European Drinks SA, Rieni Drinks SA, Transilvania General Import-Export SRL, West Leasing International SRL, Βασίλειο της Ισπανίας και Ουγγαρία

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο πενταμελές τμήμα) της 18ης Ιουνίου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-624/15, T-694/15 και T-704/15, European Food κ.λπ. κατά Επιτροπής1 ·

να απορρίψει το πρώτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως και το πρώτο σκέλος του δευτέρου λόγου ακυρώσεως στην υπόθεση T-704/15·

να απορρίψει το πρώτο και το δεύτερο σκέλος του δευτέρου λόγου ακυρώσεως στις υποθέσεις T-624/15 και T-694/15·

να αναπέμψει τις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-624/15, T-694/15 και T-704/15 στο Γενικό Δικαστήριο προς επανεξέταση των λόγων ακυρώσεως που δεν έχουν ήδη εξεταστεί· και

να επιφυλαχθεί επί των δικαστικών εξόδων για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο της αιτήσεως αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, η οποία συνίσταται στην εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 108 ΣΛΕΕ και/ή του παραρτήματος V, κεφάλαιο 2, της πράξεως προσχωρήσεως της Ρουμανίας2 , και στον εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών, στον βαθμό που έκρινε ότι η Επιτροπή δεν ήταν αρμόδια να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση3 .

Με το κύριο επιχείρημά της, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο κακώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μέτρο μέσω του οποίου η Ρουμανία χορήγησε ενίσχυση στους Ion και Viorel Micula, Σουηδούς επενδυτές, και σε τρεις ρουμανικές εταιρίες που τελούν υπό τον έλεγχό τους (στο εξής, από κοινού: οι Miculas) είναι η κατάργηση του καθεστώτος κινήτρων στις 22 Φεβρουαρίου 2005. Αντιθέτως, η ενίσχυση στους Miculas χορηγήθηκε μέσω της καταβολής από τη Ρουμανία της αποζημιώσεως που συνδέεται με την κατάργηση αυτού του καθεστώτος, η οποία επήλθε μετά την προσχώρησή της στην Ένωση.

Επικουρικώς, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, ακόμη και αν θεωρηθεί ότι το Γενικό Δικαστήριο καλώς έκρινε ότι το μέτρο χορηγήσεως της ενισχύσεως συνίστατο στην κατάργηση του καθεστώτος κινήτρων από τη Ρουμανία (το οποίο δεν ισχύει), η Επιτροπή εξακολούθησε να έχει την αρμοδιότητα εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως δυνάμει του παραρτήματος V, κεφάλαιο 2, της πράξεως προσχωρήσεως της Ρουμανίας.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, η οποία συνίσταται στην εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 2 της πράξεως προσχωρήσεως της Ρουμανίας και των κανόνων περί της εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης ratione temporis και/ή στην εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Συμφωνίας [Σύνδεσης ΕΕ/Ρουμανίας] του 19954 , καθώς και στον εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών, στο μέτρο που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το δίκαιο της Ένωσης δεν έχει εφαρμογή στην επιδικασθείσα αποζημίωση.

Με το κύριο επιχείρημά της, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο κακώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το δίκαιο της Ένωσης δεν τυγχάνει εφαρμογής στην επιδικασθείσα αποζημίωση, με το σκεπτικό ότι όλα τα πραγματικά περιστατικά στα οποία θεμελιώνεται η αποζημίωση αυτή έλαβαν χώρα προ της προσχωρήσεως. Αντιθέτως, η επιδίκαση της αποζημιώσεως αποτελεί το μελλοντικό αποτέλεσμα μιας καταστάσεως που προϋπήρχε της προσχωρήσεως κατά την έννοια των κανόνων περί της εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης ratione temporis.

Επικουρικώς, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, ακόμη και αν θεωρηθεί ότι το Γενικό Δικαστήριο καλώς έκρινε ότι η επιδίκαση της αποζημιώσεως δεν συνιστά το μελλοντικό αποτέλεσμα καταστάσεως που προϋπήρχε της προσχωρήσεως (το οποίο δεν ισχύει), το δίκαιο της Ένωσης εξακολουθούσε να ισχύει όσον αφορά την επιδικασθείσα αποζημίωση λόγω του ότι η Ευρωπαϊκή Συμφωνία του 1995, η οποία αποτελεί μέρος του δικαίου της Ένωσης, έχει εφαρμογή σε όλα τα γεγονότα στα οποία θεμελιώνεται η εν λόγω αποζημίωση και τα οποία έλαβαν χώρα προ της προσχωρήσεως.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, η οποία συνίσταται στην εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, και στη μη εφαρμογή του άρθρου 64, παράγραφος 1, σημείο iii, της Ευρωπαϊκής Συμφωνίας του 1995, στο μέτρο που έκρινε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση κακώς χαρακτήρισε την επιδίκαση της αποζημιώσεως από το διαιτητικό δικαστήριο ως πλεονέκτημα.

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε στον βαθμό που έκρινε ότι η Επιτροπή ήταν αναρμόδια να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και ότι το δίκαιο της Ένωσης δεν έχει εφαρμογή στην επιδικασθείσα αποζημίωση.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε το σύνολο των επιχειρημάτων που παρατίθενται στην προσβαλλόμενη απόφαση και αποδεικνύουν ότι η Ρουμανία παρείχε πλεονέκτημα στους Miculas. Τα πλεονεκτήματα τα οποία δεν εξετάστηκαν επαρκούν αφ’ εαυτού για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη πλεονεκτήματος.

____________

1 EU:T:2019:423

2 Πράξη περί των όρων προσχωρήσεως της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, και των προσαρμογών των Συνθηκών επί των οποίων βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ 2005, L 157, σ. 203).

3 Απόφαση (ΕΕ) 2015/1470 της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2015, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.38517 (2014/C) (πρώην 2014/NN) την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Ρουμανία – Διαιτητική απόφαση Μicula κατά Ρουμανίας της 11ης Δεκεμβρίου 2013 (ΕΕ 2015, L 232, σ. 43).

4 Ευρωπαϊκή συμφωνία συνδέσεως μεταξύ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και των κρατών μελών τους, αφενός, και της Ρουμανίας, αφετέρου (ΕΕ 1994, L 357, σ. 2).