ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)

της 14ης Ιουλίου 2011

Υπόθεση F‑98/07

Nicole Petrilli

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Επικουρικοί συμβασιούχοι υπάλληλοι – Σύμβαση ορισμένου χρόνου – Κανόνες περί της μέγιστης διάρκειας απασχολήσεως μη μόνιμου προσωπικού στις υπηρεσίες της Επιτροπής – Απόφαση περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως – Έλλειψη νομιμότητας – Έκταση της αποκαταστάσεως της ζημίας – Εκτίμηση ex æquo et bono»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία η N. Petrilli ζητεί αν ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής της 20ής Ιουλίου 2007 με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή της για παράταση της συμβάσεώς της ως επικουρικής συμβασιούχου υπαλλήλου, καθώς και να υποχρεωθεί η Επιτροπή να καταβάλει αποζημίωση.

Απόφαση:      Η χρηματική αποζημίωση που οφείλει η Επιτροπή στην προσφεύγουσα-ενάγουσα δυνάμει της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 29ης Ιανουαρίου 2009, F‑98/07, Petrilli κατά Επιτροπής, ορίζεται στο ποσό των 12 097,43 ευρώ, πλέον τόκων υπολογιζόμενων βάσει του ισχύοντος κατά την επίμαχη περίοδο επιτοκίου που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, προσαυξημένου κατά δύο μονάδες. Η Επιτροπή φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων που αφορούν το στάδιο της διαδικασίας που προηγήθηκε της δημοσιεύσεως της προαναφερθείσας αποφάσεως της 29ης Ιανουαρίου 2009, καθώς και τα δικαστικά της έξοδα και το ήμισυ των δικαστικών εξόδων της προσφεύγουσας-ενάγουσας που αφορούν το μεταγενέστερο στάδιο της διαδικασίας. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα φέρει το ήμισυ των δικαστικών εξόδων της που αφορούν το μετά τη δημοσίευση της προαναφερθείσας αποφάσεως της 29ης Ιανουαρίου 2009 στάδιο.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προσφυγή – Αγωγή αποζημιώσεως – Ακύρωση της προσβαλλομένης παράνομης πράξεως – Προσήκουσα ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

Η ακύρωση παράνομης πράξεως μπορεί να συνιστά, αυτή καθαυτήν, πρόσφορη και, κατ’ αρχήν, επαρκή ικανοποίηση κάθε ηθικής βλάβης που τυχόν προκάλεσε η εν λόγω πράξη εκτός εάν η προσφεύγουσα-ενάγουσα αποδεικνύει ότι υπέστη ηθική βλάβη η οποία μπορεί να διαχωριστεί από την έλλειψη νομιμότητας που δικαιολογεί την ακύρωση της πράξεως και δεν είναι δυνατό να επανορθωθεί πλήρως με την ακύρωση αυτή.

(βλ. σκέψη 28)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 9 Ιουλίου 1987, 44/85, 77/85, 294/85 και 295/85, Hochbaum και Rawes κατά Επιτροπής, σκέψη 22· 7 Φεβρουαρίου 1990, C‑343/87, Culin κατά Επιτροπής, σκέψεις 27 και 28

ΠΕΚ: 9 Νοεμβρίου 2004, T‑116/03, Montalto κατά Συμβουλίου, σκέψη 127· 6 Ιουνίου 2006, T‑10/02, Girardot κατά Επιτροπής, σκέψη 131

ΓΔΕΕ: 9 Δεκεμβρίου 2010, T-526/08 P, Επιτροπή κατά Strack, σκέψη 58

ΔΔΔΕΕ: 8 Μαΐου 2008, F‑6/07, Suvikas κατά Συμβουλίου, σκέψη 151