ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 29ης Σεπτεμβρίου 2011

Υπόθεση F‑9/07

Pilar Angé Serrano

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Μετάβαση σε ανώτερη κατηγορία υπό το κράτος του παλαιού ΚΥΚ — Μεταβατικοί κανόνες περί κατατάξεως σε βαθμό την 1η Μαΐου 2004 — Απόφαση του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Φεβρουαρίου 2006 — Ανακατάταξη βάσει του μισθού των υπαλλήλων που δικαιούνται αντισταθμιστική αποζημίωση — Εφαρμοστέος πολλαπλασιαστής — Απώλεια των μορίων προαγωγής — Αίτημα αποζημιώσεως»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η A. Serrano ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του Κοινοβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2006, περί ανακατατάξεώς της στον βαθμό B*6, κλιμάκιο 8, από την 1η Μαΐου 2004, καθώς και να υποχρεωθεί το Κοινοβούλιο να της καταβάλει αποζημίωση για την αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας της και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη.

Απόφαση:      Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του. Το Συμβούλιο, παρεμβαίνον, φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

Περίληψη

1.      Διαδικασία — Δεδικασμένο — Περιεχόμενο

2.      Υπάλληλοι — Σταδιοδρομία — Καθιέρωση νέας δομής των σταδιοδρομιών με τον κανονισμό 723/2004 — Παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως — Δεν υφίσταται

(Άρθρο 336 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα XIII, άρθρα 2 και 10· κανονισμός 723/2004 του Συμβουλίου)

3.      Υπάλληλοι — Καθήκον μέριμνας που υπέχει η διοίκηση — Περιεχόμενο — Όρια

1.      Προς διασφάλιση τόσο της σταθερότητας του δικαίου και των εννόμων σχέσεων όσο και της ορθής απονομής της δικαιοσύνης, επιβάλλεται να μην μπορεί να τεθεί ζήτημα κύρους των δικαστικών αποφάσεων οι οποίες έχουν καταστεί αμετάκλητες, μετά την εξάντληση των προβλεπομένων ενδίκων μέσων ή μετά την εκπνοή των προθεσμιών που τάσσονται για την άσκηση αυτών των ενδίκων μέσων.

Το δεδικασμένο το οποίο παράγει μια δικαστική απόφαση μπορεί να εμποδίσει το παραδεκτό προσφυγής αν η προσφυγή επί της οποίας εκδόθηκε η εν λόγω δικαστική απόφαση αφορούσε τους ίδιους διαδίκους και το ίδιο αντικείμενο και στηρίχθηκε στους ίδιους λόγους. Εντούτοις, το δεδικασμένο καλύπτει μόνον τα πραγματικά ή νομικά ζητήματα τα οποία πράγματι ή κατ’ ανάγκη επιλύθηκαν με τη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση.

(βλ. σκέψεις 41 έως 43)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 19 Φεβρουαρίου 1991, C‑281/89, Ιταλία κατά Επιτροπής, σκέψη 14· 30 Σεπτεμβρίου 2003, C‑224/01, Köbler, σκέψη 38· 28 Νοεμβρίου 1996, C‑277/95 P, Lenz κατά Επιτροπής, σκέψη 50· 16 Μαρτίου 2006, C‑234/04, Kapferer, σκέψη 20

ΓΔΕΕ: 25 Ιουνίου 2010, T‑66/01, Imperial Chemical Industries κατά Επιτροπής, σκέψεις 196 και 197 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Οι υπάλληλοι οι οποίοι επέτυχαν σε εσωτερικό διαγωνισμό για μετάβαση σε ανώτερη κατηγορία υπό το κράτος του παλαιού ΚΥΚ δεν βρίσκονται στην ίδια νομική και πραγματική κατάσταση με τους υπαλλήλους που δεν επέτυχαν σε τέτοιο διαγωνισμό. Οι πρώτοι απέκτησαν, σύμφωνα με τους κανόνες του ΚΥΚ, καλύτερες προοπτικές εξελίξεως της σταδιοδρομίας σε σχέση με τους δεύτερους, οι οποίες λήφθηκαν υπόψη στις μεταβατικές διατάξεις του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ.

Επομένως, εκδίδοντας τον νέο ΚΥΚ, ο νομοθέτης, ο οποίος αναδιαμόρφωσε όλο το σύστημα των σταδιοδρομιών που ίσχυε μέχρι τότε, δεν μπορούσε να υποχρεωθεί να αναπαραγάγει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο την ιεραρχία των βαθμών του παλαιού ΚΥΚ, άλλως θίγεται η δυνατότητα που διαθέτει να προβαίνει σε τροποποιήσεις του ΚΥΚ. Στο πλαίσιο αυτό, μόνη η σύγκριση των προγενέστερων και μεταγενέστερων της μεταρρυθμίσεως του ΚΥΚ ιεραρχικών βαθμών δεν είναι αποφασιστική για την εκτίμηση του συμβατού του νέου ΚΥΚ με την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως

Ο νέος ΚΥΚ διαφοροποιεί τη σταδιοδρομία των υπαλλήλων που ανήκαν, υπό το κράτος του παλαιού ΚΥΚ, στους διάφορους βαθμούς της ιεραρχίας και διασφαλίζει σε αυτούς που επέτυχαν σε διαγωνισμό για μετάβαση σε ανώτερη κατηγορία διαφορετικές προοπτικές εξελίξεως της σταδιοδρομίας από αυτές των υπαλλήλων που δεν επέτυχαν στον ίδιο διαγωνισμό. Ειδικότερα, το μεταβατικό καθεστώς και, μεταξύ άλλων, το άρθρο 10, παράγραφοι 1 και 2, του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ, διασφαλίζει, μέσω του κανόνα αποκλεισμού της εξελίξεως της σταδιοδρομίας και του κανόνα του καθορισμού του ποσοστού προαγωγής στους διάφορους βαθμούς, καλύτερες προοπτικές εξελίξεως της σταδιοδρομίας στους υπαλλήλους που είχαν υψηλότερους βαθμούς υπό το καθεστώς του παλαιού ΚΥΚ και, συνεπώς, σε αυτούς που εξελίχθηκαν βαθμολογικώς κατόπιν επιτυχίας σε διαγωνισμό για μετάβαση σε ανώτερη κατηγορία.

(βλ. σκέψεις 64, 66 και 67)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 18 Σεπτεμβρίου 2008, T-47/05, Angé Serrano, σκέψεις 145 έως 147

3.      Το καθήκον μέριμνας και η αρχή της χρηστής διοικήσεως συνεπάγονται μεταξύ άλλων ότι η αρμόδια αρχή, όταν αποφαίνεται ως προς την κατάσταση υπαλλήλου, λαμβάνει υπόψη το σύνολο των στοιχείων που μπορούν να καθορίσουν την απόφασή της και ότι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, λαμβάνει υπόψη όχι μόνον το συμφέρον της υπηρεσίας αλλά και το συμφέρον του υπαλλήλου.

Το εν λόγω καθήκον μέριμνας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εξαναγκάσει τη διοίκηση να ενεργήσει κατά παράβαση των ισχυουσών διατάξεων. Ειδικότερα, δεν μπορεί να οδηγήσει τη διοίκηση στην εφαρμογή μιας διατάξεως του δικαίου της Ένωσης κατά τρόπο αντίθετο προς το σαφές και συγκεκριμένο κείμενο της διατάξεως αυτής. Επομένως, ένας υπάλληλος δεν μπορεί να επικαλεστεί το καθήκον μέριμνας προκειμένου να αποκτήσει πλεονεκτήματα τα οποία ο ΚΥΚ δεν επιτρέπει να του χορηγηθούν.

(βλ. σκέψεις 88 και 89)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 2 Μαρτίου 2004, T‑14/03, Di Marzio κατά Επιτροπής, σκέψεις 99 και 100 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία