WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 5 lipca 2007 r.
Sprawa F‑24/06
Sabrina Abarca Montiel i in.
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Pracownicy kontraktowi – Zaszeregowanie i wynagrodzenie – Biuro „Infrastruktura i logistyka” w Brukseli (OIB) – Pielęgniarki zajmujące się noworodkami – Dawni pracownicy najemni prawa belgijskiego – Zmiana obowiązującego systemu – Zasada równego traktowania
Przedmiot: Skarga wniesiona w trybie art. 236 WE i 152 EWEA, w której S. Abarca Montiel i 19 innych pracowników kontraktowych Komisji żąda stwierdzenia nieważności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów ustalających ich zaszeregowanie i wynagrodzenie w oparciu o umowy pracowników kontraktowych podpisane w kwietniu 2005 r., które zaczęły obowiązywać od dnia 1 maja 2005 r., a także stwierdzenia nieważności decyzji tego samego organu z dnia 21 listopada 2005 r. oddalających zażalenia wniesione przez skarżących na te wcześniejsze decyzje.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji, na podstawie których Komisja ustaliła wynagrodzenie skarżących w oparciu o umowy pracowników kontraktowych podpisane w kwietniu 2005 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja Wspólnot Europejskich pokryje własne koszty postępowania i połowę kosztów poniesionych przez skarżące. Skarżące pokryją połowę własnych kosztów postępowania.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Pracownicy kontraktowi – Zaszeregowanie
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 80 ust. 2, art. 82 ust. 2)
2. Urzędnicy – Pracownicy kontraktowi – Wynagrodzenie
(warunki zatrudnienia innych pracowników, załącznik, art. 2 ust. 2)
3. Urzędnicy – Pracownicy kontraktowi – Wynagrodzenie
(warunki zatrudnienia innych pracowników, załącznik, art. 2 ust. 2)
1. Zgodnie z art. 82 ust. 2 warunków zatrudnienia innych pracowników, minimalne warunki wykształcenia i doświadczenia zawodowego wymagane do zatrudnienia członka personelu kontraktowego należącego do grupy funkcyjnej II i III są takie same: zainteresowany musi posiadać wykształcenie na poziomie pomaturalnym potwierdzone dyplomem lub wykształcenie średnie potwierdzone świadectwem, dające dostęp do studiów wyższych oraz w tym ostatnim przypadku odpowiednie co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe lub też, gdy jest to uzasadnione interesem służby, wykształcenie zawodowe lub doświadczenie zawodowe na równoważnym poziomie.
Uściślenia w tym zakresie, zawarte w art. 2 ust. 1 lit. b) i c) ogólnych przepisów wykonawczych dotyczących procedur regulujących nabór i zatrudnianie pracowników kontraktowych Komisji, nie mogą podważyć tych ustaleń, w szczególności w odniesieniu do warunku wykazania posiadania wykształcenia średniego, potwierdzonego świadectwem dającym dostęp do studiów wyższych. Ten ostatni dyplom, o ile jego posiadacz może wykazać się odpowiednim, co najmniej trzyletnim doświadczeniem zawodowym, daje bowiem dostęp zarówno do stanowiska w grupie funkcyjnej II, jak i stanowiska w grupie funkcyjnej III.
W tych okolicznościach to, że pracownicy mogą wykazać się posiadaniem dyplomu dającego dostęp do studiów wyższych, nie może samo w sobie uzasadniać ich zatrudnienia w grupie funkcyjnej III, a nie w grupie funkcyjnej II.
Ponadto Komisja przyjęła ogólne przepisy wykonawcze do przepisów przejściowych mających zastosowanie do pracowników zatrudnianych przez biuro infrastruktury w Brukseli w żłobkach i przedszkolach w Brukseli, ażeby nadać ramy prawne swojej swobodzie uznania w zakresie stosowania art. 80 ust. 2 warunków zatrudnienia innych pracowników, który określa zadania wynikające z różnych grup funkcyjnych. Z art. 1 ust. 2 lit. b) i c) tych ogólnych przepisów wykonawczych jasno wynika, że osoby zatrudnione w charakterze pielęgniarki zajmującej się noworodkami należą do grupy funkcyjnej II, chyba że pełnią one funkcję „koordynatora(-ki) administracyjnego(-ej) personelu według prawa belgijskiego”, w którym to przypadku należeliby oni/należałyby one do grupy funkcyjnej III.
O ile bowiem prawdą jest, że art. 5 ust. 1 tych ogólnych przepisów wykonawczych zezwala Komisji na zatrudnienie pracownika kontraktowego w grupie funkcyjnej III, jeśli posiada on dyplom w zakresie pielęgniarstwa noworodków, o tyle stanowi to jedynie możliwość po stronie instytucji, jak wynika to z zastosowania w tym przepisie czasownika „móc”. Różnica między wersją angielską art. 5 ust. 1, który odsyła do warunków art. 1 ogólnych przepisów wykonawczych, a jego wersją francuską, która nie zawiera takiego odniesienia, nie podważa fakultatywnego charakteru zaszeregowania przez instytucję pracownika kontraktowego posiadającego dyplom w zakresie pielęgniarstwa noworodków do III grupy funkcyjnej.
(zob. pkt 47–50, 53, 54)
2. Z brzmienia art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników jasno wynika, że wypłata dodatku do wynagrodzenia, w przypadku jego obniżenia w efekcie zatrudnienia w charakterze pracownika kontraktowego pracownika, który wcześniej był związany z instytucją poprzez umowę o pracę na podstawie prawa krajowego, w stosunku do kwoty otrzymywanej na podstawie tej ostatniej umowy, stanowi możliwość po stronie instytucji. Co więcej, wspomniany art. 2 ust. 2 przyznaje instytucji dużą swobodę uznania w odniesieniu do ustalenia tej dodatkowej sumy, ponieważ powinna ona wziąć pod uwagę obecne różnice w prawie podatkowym, socjalnym i prawie do otrzymywania emerytury występujące między przepisami krajowymi a normami stosowanymi względem pracowników kontraktowych.
Komisja wprowadziła w życie art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników, przyjmując art. 7 i 8 ogólnych przepisów wykonawczych do przepisów przejściowych mających zastosowanie do pracowników zatrudnianych przez biuro infrastruktury w Brukseli w żłobkach i przedszkolach w Brukseli, a także załączniki I i III do tych ogólnych przepisów wykonawczych. Tymczasem na podstawie tych ostatnich przepisów rzeczywiście zobowiązała się ona do wypłaty kwoty dodatkowej niektórym kategoriom pracowników kontraktowych na zasadach określonych w tych przepisach. Zasady stosowania art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników nie mogą jednak naruszać nadrzędnych norm prawa służby publicznej.
(zob. pkt 92, 93, 95)
3. Ażeby stwierdzić, czy włączenie dodatków rodzinnych do definicji wynagrodzenia netto w odniesieniu, z jednej strony, do pracowników kontraktowych, a z drugiej, do pracowników najemnych zatrudnionych według prawa krajowego, jest niekorzystne dla pracowników kontraktowych, którzy w czasie określonym w art. 7 i 8 ogólnych przepisów wykonawczych do przepisów przejściowych mających zastosowanie do pracowników zatrudnianych przez biuro infrastruktury w Brukseli w żłobkach i przedszkolach w Brukseli mieli na utrzymaniu dzieci, w porównaniu z tymi pracownikami kontraktowymi, którzy w tym samym czasie nie mieli dzieci, należy w pierwszej kolejności zauważyć, że te dwie kategorie pracowników kontraktowych znajdują się w sytuacji porównywalnej z punktu widzenia celów art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników, zmierzającego do zrekompensowania ewentualnego obniżenia wynagrodzenia w związku z przejściem zainteresowanych do systemu pracowników kontraktowych.
W drugiej kolejności, włączenie dodatków rodzinnych do definicji wynagrodzenia netto w odniesieniu, z jednej strony, do pracowników kontraktowych, a z drugiej, do pracowników najemnych zatrudnionych według prawa krajowego, ma bezpośredni wpływ na określenie sumy dodatkowej w efekcie porównania wynagrodzeń netto dokonanego w sposób określony w załączniku I ogólnych przepisów wykonawczych. W przypadku, gdy wysokość wspólnotowych dodatków rodzinnych włączonych w pierwszym terminie przeprowadzenia porównania będzie wyższa niż dodatki otrzymywane na podstawie przepisów prawa państwa członkowskiego zatrudnienia, które zostały włączone w drugim terminie porównania, suma dodatkowa wypłacana osobom posiadającym już jedno dziecko lub więcej dzieci na utrzymaniu w momencie ich przejścia do systemu pracowników kontraktowych zostanie zmniejszona.
Wynika stąd, że włączenie dodatków rodzinnych do definicji wynagrodzenia może spowodować różnice w traktowaniu w zakresie wynagrodzenia w zależności od tego, czy w czasie wskazanym w art. 7 i 8 ogólnych przepisów wykonawczych pracownik kontraktowy miał dzieci na utrzymaniu, i to na niekorzyść pracowników, którzy w tym czasie mieli na utrzymaniu jedno dziecko lub więcej dzieci. W tym zakresie fakt, że dodatki rodzinne stanowią składnik wynagrodzenia, które Wspólnoty mają obowiązek wypłacać swoim urzędnikom lub pracownikom, nie może jednak uzasadniać różnic w traktowaniu pracowników kontraktowych, gdy w grę wchodzi przyznanie im płacy uzupełniającej, mającej na celu zrekompensowanie im zmniejszenia wynagrodzenia w efekcie przejścia z systemu prawa krajowego do systemu prawa wspólnotowego.
W rezultacie wobec braku obiektywnych powodów, załącznik I w pkt A i B ogólnych przepisów wykonawczych do przepisów przejściowych mających zastosowanie do pracowników zatrudnianych przez biuro infrastruktury w Brukseli w żłobkach i przedszkolach w Brukseli, do których odwołuje się art. 7 tych samych ogólnych przepisów wykonawczych, narusza zasadę równego traktowania.
(zob. pkt 96–101)