Αναίρεση που άσκησε στις 13 Φεβρουαρίου 2024 η Global Nanotechnologies AE Σχεδιασμού-Ανάπτυξης-Παρασκευής και Εμπορίας Υλικών Νανοτεχνολογίας (Glonatech) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2023 στην υπόθεση T-409/22, Glonatech κατά REA

(Υπόθεση C-114/24 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Global Nanotechnologies AE Σχεδιασμού-Ανάπτυξης-Παρασκευής και Εμπορίας Υλικών Νανοτεχνολογίας (Glonatech) (εκπρόσωπος: Ν. Σκανδάμης, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκός Εκτελεστικός Οργανισμός Έρευνας (REA)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εν όλω ή εν μέρει και

να ακυρώσει το υπ’ αριθ. 3242113938 χρεωστικό σημείωμα της 22ας Δεκεμβρίου 2021 που εξέδωσε ο REA εις βάρος της αναιρεσείουσας για ποσό, όπως αναθεωρήθηκε εν τω μεταξύ, 202 833,48 ευρώ, ως ανίσχυρο και μη παράγον έννομα αποτελέσματα.

Επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να εκδώσει εκείνο νέα απόφαση δεχόμενο τα αιτήματα που υποβλήθηκαν ενώπιόν του.

Εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει τον REA στα δικαστικά έξοδα και στις λοιπές δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε η αναιρεσείουσα τόσο στο στάδιο της αναίρεσης όσο και κατά τη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δε έκρινε ότι έπρεπε να εφαρμοστεί η αρχή της χρηστής διοίκησης λόγω των ασύμμετρων θέσεων των εταίρων στο πλαίσιο της συμφωνίας επιχορήγησης (ΣΕ).

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται εσφαλμένη ερμηνεία του δικαίου της ΕΕ από το Γενικό Δικαστήριο όσον αφορά τη συμφωνηθείσα κατ’ αποκοπή χρηματοδότηση σε συνάρτηση με την επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κατά την ερμηνεία της συμφωνίας επιχορήγησης, λαμβανομένων υπόψη των προαναφερθεισών διατάξεων του δικαίου της ΕΕ, όσον αφορά την έκταση και τον αντίκτυπο του ελέγχου της συνεισφοράς της Ένωσης με τη μορφή κατ’ αποκοπήν χρηματοδότησης, καθώς και κατά την ερμηνεία του βελγικού δικαίου, ως μέρους του ius commune, σε σχέση με την αρχή της καλής πίστης.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίστηκαν, καθόσον ερμήνευσε εσφαλμένως τα προς απόδειξη πραγματικά περιστατικά που αφορούσαν την κατ’ αποκοπήν χρηματοδότηση και αλλοίωσε τις αποδείξεις αρνούμενο τη νόμιμη αποδεικτική τους αξία.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε καθόσον απέρριψε τον ισχυρισμό της αναιρεσείουσας ότι –δεδομένου ότι ο REA διατηρούσε αμφιβολίες και απουσία παρατυπιών οι οποίες χαρακτηρίστηκαν εν τέλει ως «μη συστηματικές» από τον ίδιο τον REA και παρά τη συγκεκριμένη φύση της χρηματοδότησης ως εξαρτώμενης από τα αποτελέσματα και την υλοποίηση του προγράμματος– το βάρος απόδειξης έπρεπε να αντιστραφεί βάσει του άρθρου 1315 του βελγικού αστικού κώδικα και η αρχή της αναλογικότητας έπρεπε να εφαρμοστεί πλήρως σε σχέση με τις προϋποθέσεις που προβλέπονταν για τη χορήγηση, όπως διατυπώθηκαν εξ αρχής και επαναπροσδιορίστηκαν κατά την εφαρμογή.

____________