POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 13 września 2012 r.

Sprawa F‑34/11

Saskia Jane Markland

przeciwko

Europejskiemu Urzędowi Policji (Europol)

Służba publiczna – Personel Europolu – Umowa o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego – Stosowanie WZIP – Grupa zaszeregowania – Skarga oczywiście bezzasadna

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której S.J. Markland żąda stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 19 grudnia 2010 r., w drodze której Europejski Urząd Policji (Europol) utrzymał w mocy swą decyzję w sprawie zaszeregowania jej w grupie funkcyjnej asystentów (AST) w grupie zaszeregowania AST 5.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona jako oczywiście bezzasadna. Skarżąca pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Europol.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Pracownicy Europolu – Zatrudnienie – Grupa zaszeregowania – Obowiązek sporządzenia opisu obowiązków i uprawnień związanych z każdym rodzajem obowiązków personelu tymczasowego – Naruszenie – Skutki wobec decyzji w sprawie zaszeregowania członka personelu tymczasowego – Brak

(regulamin pracowniczy, art. 1a ust. 2, art. 5 ust. 4, załącznik I; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 10; decyzja Rady 2009/371, art. 39 ust. 2)

2.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Grupa zaszeregowania – Wewnętrzna wytyczna instytucji – Pojęcie – Wieloletni plan przeznaczony do wiadomości władzy budżetowej Unii, a nie dla personelu – Wyłączenie

3.      Urzędnicy – Organizacja służb – Określenie poziomu stanowiska do obsadzenia – Obowiązek określenia dokładnej grupy zaszeregowania w ogłoszeniu o naborze – Brak

(regulamin pracowniczy)

1.      Obowiązek spoczywający na wszystkich instancjach Unii, zawarty w art. 5 ust. 4 regulaminu pracowniczego, określenia po konsultacji z komitetem pracowniczym obowiązków i uprawnień związanych z każdym rodzajem stanowisk, których lista znajduje się w załączniku I do regulaminu pracowniczego, dotyczy również Europolu. Organ ten jest bowiem agencją w rozumieniu art. 1a ust. 2 regulaminu pracowniczego, w zastosowaniu art. 39 ust. 2 decyzji 2009/371 ustanawiającej Europol, zaś przywołany art. 1a ust. 2 regulaminu pracowniczego stanowi, że wszelkie odniesienia dokonane w regulaminie pracowniczym do instytucji mają zastosowanie do agencji.

Okoliczność, że Europol zaniechał sporządzenia opisu obowiązków i uprawnień, o którym mowa w art. 5 ust. 4 regulaminu pracowniczego, nie powoduje niezgodności z prawem decyzji w sprawie zaszeregowania członka personelu tymczasowego, gdyż opis taki, będąc aktem czysto wewnętrznym, ma jedynie na celu ułatwienie dokonania zaszeregowania.

(zob. pkt 35, 36, 39, 40)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑415/06 P De Smedt przeciwko Komisji, 9 lipca 2007 r., pkt 42, 43

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑55/10 AS przeciwko Komisji, 28 czerwca 2011 r., pkt 59, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑476/11 P

2.      Organ powołujący może wydać wewnętrzne wytyczne, którymi kieruje się przy wykonywaniu swych uprawnień dyskrecjonalnych dotyczących zaszeregowania do grupy. Jednakże wieloletniego planu przeznaczonego do wiadomości władzy budżetowej Unii, a nie dla personelu, nie można uznać za wewnętrzną wytyczną.

(zob. pkt 46)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑92/96 Monaco przeciwko Parlamentowi, 9 lipca 1997 r., pkt 46

3.      Z uwagi na to, że regulamin pracowniczy nie ustanawia stałej korelacji między daną funkcją a określoną grupą zaszeregowania, administracja ma prawo skorzystać z szerokiego zakresu uznania i ustalić w ogłoszeniu o naborze na stanowisko lub o procedurze naboru poziom stanowiska poprzez odniesienie do wielu grup zaszeregowania.

(zob. pkt 50)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑572/08 P Komisja przeciwko Traore, 18 czerwca 2009 r., pkt 61–63