WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)
z dnia 1 lipca 2010 r.
Sprawa F-40/09
Radek Časta
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Konkurs otwarty – Niedopuszczenie do egzaminu ustnego – Wniosek o ponowne sprawdzenie – Obowiązek uzasadnienia – Wymagane doświadczenie zawodowe – Złożenie zaświadczenia po terminie – Zasada równego traktowania – Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga o odszkodowanie
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której R. Časta żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego z dnia 22 grudnia 2008 r. potwierdzającej decyzję komisji konkursowej konkursu EPSO/AD/107/07 w dziedzinie prawa z dnia 9 czerwca 2008 r. o niedopuszczeniu go do egzaminu ustnego, a po drugie, odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę rzekomo poniesione ze względu na tę decyzję.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa całość kosztów.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Decyzja wydana po ponownym zbadaniu wcześniejszej decyzji
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2, art. 91 ust. 1)
2. Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Niedopuszczenie do udziału w konkursie – Obowiązek uzasadnienia – Zakres
(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi)
3. Urzędnicy – Konkurs – Konkurs oparty na świadectwach posiadanych kwalifikacji oraz egzaminach – Ogłoszenie o konkursie – Przedmiot
(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 1 ust. 1)
4. Urzędnicy – Konkurs – Konkurs oparty na świadectwach posiadanych kwalifikacji oraz egzaminach – Warunki dopuszczenia – Ustalenie w ogłoszeniu o konkursie – Ocena doświadczenia zawodowego kandydatów przez komisję konkursową – Kontrola sądowa – Granice
(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 2, 5)
5. Urzędnicy – Konkurs – Konkurs oparty na świadectwach posiadanych kwalifikacji oraz egzaminach – Kryteria wyboru – Doświadczenie zawodowe kandydatów
(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 5)
6. Urzędnicy – Konkurs – Konkurs oparty na świadectwach posiadanych kwalifikacji oraz egzaminach – Warunki dopuszczenia – Przedstawienie zaświadczeń celem dopuszczenia do egzaminów
(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 2, 5)
7. Urzędnicy – Równość traktowania – Granice – Korzyść przyznana niezgodnie z prawem
8. Urzędnicy – Skarga – Wniosek o odszkodowanie związany z wnioskiem o stwierdzenie nieważności – Oddalenie wniosku o stwierdzenie nieważności powodujące oddalenie wniosku o odszkodowanie
(regulamin pracowniczy, art. 91)
1. W sytuacji gdy strona, której wniosek o dopuszczenie do konkursu zorganizowanego przez instytucje Unii został oddalony, domaga się ponownego rozpatrzenia tej decyzji odmownej w oparciu o konkretny przepis wiążący administrację, to aktem niekorzystnym w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego czy też, w razie potrzeby, art. 91 ust. 1 tego regulaminu jest decyzja komisji konkursowej wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy. Również od wydania tej ostatniej decyzji rozpoczyna się bieg terminu do wniesienia zażalenia i skargi, bez konieczności badania, czy w takiej sytuacji decyzja ta może ewentualnie być uznana za akt jedynie potwierdzający.
(zob. pkt 27)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑386/00 Gonçalves przeciwko Parlamentowi, 23 stycznia 2002 r., RecFP s. I‑A‑13, II‑55, pkt 39; sprawa T‑375/02 Cavallaro przeciwko Komisji, 7 czerwca 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑151, II‑673, pkt 58; sprawa T‑293/03 Giulietti przeciwko Komisji, 31 stycznia 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑5, II‑A‑2‑19, pkt 29
2. Zgodnie z art. 25 akapit drugi regulaminu pracowniczego, jakakolwiek decyzja indywidualna, która jest podejmowana na podstawie przepisów regulaminu pracowniczego, powodująca negatywne skutki dla urzędnika musi być uzasadniona. Obowiązek uzasadnienia decyzji niekorzystnej ma na celu, po pierwsze, dostarczenie zainteresowanemu informacji niezbędnych do ustalenia, czy decyzja jest zasadna, a po drugie, umożliwienie jej sądowej kontroli. Taki obowiązek ma na celu w szczególności umożliwienie zainteresowanemu poznanie przyczyn wydanej w stosunku do niego decyzji po to, aby mógł on ewentualnie skorzystać ze środków prawnych niezbędnych do obrony swoich praw i interesów.
Co się tyczy konkretnie odmownych decyzji w sprawie dopuszczenia do konkursu, komisja konkursowa winna wskazać dokładnie warunki ogłoszenia o konkursie, które zostały uznane za niespełnione przez kandydata.
(zob. pkt 42)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 195/80 Michel przeciwko Parlamentowi, 26 listopada 1981 r., Rec. s. 2861, pkt 22; sprawa C‑254/95 P Parlament przeciwko Innamoratiemu, 4 lipca 1996 r., Rec. s. I‑3423, pkt 23
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑133/89 Burban przeciwko Parlamentowi, 20 czerwca 1990 r., Rec. s. II‑245, pkt 43; sprawa T‑214/99 Carrasco Benítez przeciwko Komisji, 21 listopada 2000 r., RecFP s. I‑A‑257, II‑1169, pkt 173; ww. sprawa Gonçalves przeciwko Parlamentowi, pkt 62; sprawa T‑53/00 Angioli przeciwko Komisji, 23 stycznia 2003 r., RecFP s. I‑A‑13, II‑73, pkt 67; sprawa T‑33/00 Martínez Páramo i in. przeciwko Komisji, 27 marca 2003 r., RecFP s. I‑A‑105, II‑541, pkt 43; sprawa T‑145/02 Petrich przeciwko Komisji, 25 marca 2004 r., RecFP s. I‑A‑101, II‑447, pkt 54
3. Komisja konkursowa jest związana treścią ogłoszenia o konkursie, a w szczególności zawartymi w nim warunkami dopuszczenia. Istotna rola ogłoszenia o konkursie, jaka została określona w regulaminie pracowniczym, polega bowiem na poinformowaniu zainteresowanych w możliwie najbardziej dokładny sposób o charakterze warunków wymaganych do objęcia stanowiska, którego ogłoszenie dotyczy, aby zainteresowani mogli ocenić, po pierwsze, czy powinni złożyć kandydaturę, a po drugie, jakie zaświadczenia mają znaczenie dla prac komisji i w rezultacie winny zostać załączone do zgłoszenia.
(zob. pkt 56)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Gonçalves przeciwko Parlamentowi, pkt 73; ww. sprawa Petrich przeciwko Komisji, pkt 34
4. Komisja konkursowa jest zobowiązana ocenić w każdym poszczególnym przypadku, czy doświadczenie zawodowe opisane przez kandydata odpowiada poziomowi wymaganemu w ogłoszeniu o konkursie. Komisji konkursowej przysługuje w tym względzie zakres uznania w ramach przepisów regulaminu pracowniczego dotyczących postępowania konkursowego, jeśli chodzi o ocenę zarówno charakteru i długości wcześniejszego doświadczenia zawodowego kandydatów, jak i mniej lub bardziej ścisłego związku tego doświadczenia z wymogami stanowiska do obsadzenia. Tym samym, w ramach kontroli zgodności z prawem Sąd do spraw Służby Publicznej powinien ograniczyć się do sprawdzenia, czy nie popełniono oczywistego błędu przy korzystaniu z uznania.
(zob. pkt 58)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑115/89 González Holguera przeciwko Parlamentowi, 13 grudnia 1990 r., Rec. s. II‑831, opublikowane streszczenie, pkt 54; sprawa T‑158/89 Van Hecken przeciwko KES, 28 listopada 1991 r., Rec. s. II‑1341, pkt 22; ww. sprawa Carrasco Benítez przeciwko Komisji, pkt 69–71; ww. sprawa Petrich przeciwko Komisji, pkt 37
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑121/05 De Meerleer przeciwko Komisji, 14 czerwca 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑161, II‑A‑1‑865, pkt 116
5. Przy okazji konkursu dokumenty dotyczące doświadczenia zawodowego kandydata zredagowane przez niego osobiście przedstawiają opinię kandydata o jego własnym doświadczeniu, przy czym treść tych dokumentów odpowiada treści życiorysu. Ponieważ takie dokumenty zasadniczo nie nadają się do obiektywnej weryfikacji, umożliwiającej komisji konkursowej pogłębioną analizę wymaganego doświadczenia zawodowego, nie można uznać ich za poświadczenia warunku doświadczenia zawodowego, lecz po prostu za część życiorysu kandydata.
(zob. pkt 64)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑420/04 Blackler przeciwko Parlamentowi, 27 września 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑185, II‑A‑2‑943, pkt 49
6. Komisja konkursowa, aby sprawdzić, czy warunki dopuszczenia zostały spełnione, może jedynie uwzględnić informacje przedstawione przez kandydatów w zgłoszeniach i zaświadczeniach, które kandydaci powinni przedstawić na ich poparcie. Komisja konkursowa nie może być zobowiązana do przystąpienia do badań celem sprawdzenia, czy kandydaci spełniają wszystkie wymogi ustanowione w ogłoszeniu o konkursie. Tym samym gdy jasne postanowienia ogłoszenia o konkursie jednoznacznie wymagają załączenia do zgłoszenia zaświadczeń, niezastosowanie się przez kandydata do tego wymogu nie może ani upoważniać, ani tym bardziej zobowiązywać komisji konkursowej czy organu powołującego do działania wbrew temu ogłoszeniu o konkursie.
(zob. pkt 67, 71)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑255/90 P Burban przeciwko Parlamentowi, 31 marca 1992 r., Rec. s. I‑2253, pkt 12
Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Carrasco Benítez przeciwko Komisji, pkt 77; ww. sprawa Gonçalves przeciwko Parlamentowi, pkt 74; ww. sprawa Petrich przeciwko Komisji, pkt 45, 49
7. Poszanowanie zasady równego traktowania musi iść w parze z poszanowaniem zasady legalności, zgodnie z którą nikt nie może powoływać się na swoją korzyść na niezgodne z prawem działanie, którego dopuszczono się na rzecz innej osoby. Ewentualnie niezgodne z prawem działanie na rzecz innych kandydatów w konkursie, którzy nie są stronami postępowania, nie może skłonić Sądu do spraw Służby Publicznej do stwierdzenia dyskryminacji, a tym samym niezgodnego z prawem działania w stosunku do kandydata. Takie podejście byłoby równoznaczne z usankcjonowaniem zasady „równego traktowania w sprzeczności z prawem”. Tymczasem nie może być równości w niezgodności z prawem, skoro zasada niedyskryminacji nie może stanowić podstawy żadnego prawa do niedyskryminacyjnego niezgodnego z prawem traktowania.
(zob. pkt 88, 89)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 134/84 Williams przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 4 lipca 1985 r., Rec. s. 2225, pkt 14
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑327/94 SCA Holding przeciwko Komisji, 14 maja 1998 r., Rec. s. II‑1373, pkt 160; sprawa T‑23/99 LR AF 1998 przeciwko Komisji, 20 marca 2002 r., Rec. s. II‑1705, pkt 367; sprawa T‑13/99 Pfizer Animal Health przeciwko Radzie, 11 września 2002 r., Rec. s. II‑3305, pkt 479; sprawa T‑120/04 Peróxidos Orgánicos przeciwko Komisji, 16 listopada 2006 r., Zb.Orz. s. II‑4441, pkt 77
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑4/07 Skoulidi przeciwko Komisji, 21 lutego 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑47, II‑A‑1‑229, pkt 81
8. W skargach urzędników wnioski o odszkodowanie lub zadośćuczynienie winny zostać oddalone, jeśli są ściśle związane z wnioskami o stwierdzenie nieważności, które same zostały albo odrzucone jako niedopuszczalne, albo oddalone jako bezzasadne.
(zob. pkt 94)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑273/94 N przeciwko Komisji, 15 maja 1997 r., RecFP s. I‑A‑97, II‑289, pkt 159; sprawa T‑214/02 Martínez Valls przeciwko Parlamentowi, 30 września 2003 r., RecFP s. I‑A‑229, II‑1117, pkt 43; sprawy połączone T‑155/03, T‑157/03 i T‑331/03 Cwik przeciwko Komisji, 13 grudnia 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑411, II‑1865, pkt 207
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑114/07 Wenning przeciwko Europolowi, 29 września 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑363, II‑A‑1‑1935, pkt 210