WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(w składzie jednego sędziego)
z dnia 14 grudnia 2010 r.
Sprawa F-1/10
Luigi Marcuccio
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie zdrowotne – Wnioski o zwrot kosztów leczenia – Brak niekorzystnego aktu – Niedopuszczalność – Brak uzasadnienia
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, mającego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy art. 106a EWEA, w której L. Marcuccio żąda między innymi: w pierwszej kolejności, stwierdzenia nieważności odmownych decyzji Komisji w sprawie, po pierwsze, jego dwóch wniosków z dnia 25 grudnia 2008 r. o zwrot w normalnej wysokości różnych kosztów leczenia, a po drugie, wniosku z dnia 27 grudnia 2008 r. o zwrot dodatkowy, to znaczy do 100%, tych samych kosztów leczenia, w drugiej kolejności, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 21 września 2009 r. oddalającej zażalenie na omawiane decyzje, w trzeciej kolejności, zasądzenia od Komisji na jego rzecz tytułem zwrotu w 100% wspomnianych kosztów kwoty 2 519,08 EUR lub niższej, jaką Sąd uzna za słuszną i sprawiedliwą w tym względzie, powiększonej o odsetki w stosunku 10% rocznie z roczną kapitalizacją, w czwartej kolejności, zasądzenia od Komisji na jego rzecz albo kwoty odpowiadającej różnicy pomiędzy kosztami leczenia, jakie poniósł w okresie od dnia 1 grudnia 2000 r. do dnia 30 listopada 2008 r., a zwrotem otrzymanym z tego tytułu ze wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego, albo każdej innej kwoty, jaką Sąd uzna za słuszną i sprawiedliwą w niniejszym przypadku, powiększonej o odsetki w stosunku 10% rocznie z roczną kapitalizacją.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność dorozumianych decyzji odmownych Komisji w sprawie wniosków skarżącego z dnia 25 grudnia 2008 r. o zwrot określonych kosztów leczenia w normalnej wysokości. Pozostałe żądania skargi zostają odrzucone. Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Pismo administracji informujące zainteresowanego o zamiarze rozpatrzenia wniosku – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 73, 90, 91)
2. Postępowanie – Zarzut zawisłości sporu
3. Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Obowiązek uzasadnienia
(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi)
1. Aktem niekorzystnym jest akt, który wywołuje wiążące skutki prawne mogące bezpośrednio i natychmiastowo wpłynąć na interesy urzędnika, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną, przy czym taki akt powinien pochodzić od właściwego organu i zawierać ostateczne stanowisko administracji. Tym samym odpowiedź, w której administracja informuje zainteresowanego, że jego wniosek jest rozpatrywany, nie stanowi aktu niekorzystnego. Informacje udzielone przez biuro rozliczeniowe wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego na temat wniosku o zwrot kosztów leczenia, z których wynika, że decyzja zostanie podjęta w późniejszym czasie, tym bardziej nie odpowiadają definicji aktu niekorzystnego.
(zob. pkt 46, 47)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑38/91 Coussios przeciwko Komisji, 1 października 1991 r., Rec. s. II‑763, pkt 31; sprawy połączone T‑33/89 i T‑74/89 Blackman przeciwko Parlamentowi, 16 marca 1993 r., Rec. s. II‑249, pkt 27, 29, 30; sprawa T‑46/90 Devillez i in. przeciwko Parlamentowi, 30 czerwca 1993 r., Rec. s. II‑699, pkt 13, 14; sprawa T‑183/95 Carraro przeciwko Komisji, 17 marca 1998 r., RecFP s. I‑A‑123, II‑329, pkt 19–22; sprawy połączone T‑66/96 i T‑221/97 Mellett przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 21 lipca 1998 r., RecFP s. I‑A‑449, II‑1305, pkt 83
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑101/05 Grünheid przeciwko Komisji, 28 czerwca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑55, II‑A‑1‑199, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa F‑52/06 Pimlott przeciwko Europolowi, 29 listopada 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑395, II‑A‑1‑2197, pkt 50; sprawa F‑106/07 Giaprakis przeciwko Komitetowi Regionów, 10 marca 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑53, II‑A‑1‑231, pkt 43
2. Skargę wniesioną przez tego samego skarżącego, który już wcześniej wniósł skargę, na odmowne rozstrzygnięcie tej samej instytucji w sprawie uznania, że jego dolegliwości mają charakter ciężkiej choroby, opartą na tych samych zarzutach, należy odrzucić jako niedopuszczalną ze względu na zawisłość sporu.
(zob. pkt 53, 54)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone 58/72 i 75/72 Perinciolo przeciwko Radzie, 17 maja 1973 r., Rec. s. 511, pkt 3–5; sprawy połączone 172/83 i 226/83 Hoogovens Groep przeciwko Komisji, 19 września 1985 r., Rec. s. 2831, pkt 9
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑68/07 Landtag Schleswig-Holstein przeciwko Komisji, 14 czerwca 2007 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 16
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑80/06 Duyster przeciwko Komisji, 25 stycznia 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑7, II‑A‑1‑15, pkt 52
3. Wyłącznie w sytuacji, gdy kwestionowana decyzja zawiera co najmniej zaczątek uzasadnienia przed wniesieniem skargi, administracja ma prawo przedstawić dodatkowe informacje w toku postępowania i wywiązać się ze swego obowiązku uzasadnienia. Taka możliwość nie istnieje w wypadku dorozumianej decyzji odmownej w sprawie wniosku o zwrot kosztów leczenia związanych z chorobą zawodową, która to decyzja jest całkowicie pozbawiona uzasadnienia.
(zob. pkt 65)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑37/89 Hanning przeciwko Parlamentowi, 20 września 1990 r., Rec. s. II‑463, pkt 41, 44