Language of document :

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 12 lipca 2018 r. w sprawie T-444/14, Furukawa Electric/Komisja, wniesione w dniu 20 września 2018 r. przez Furukawa Electric Co. Ltd

(Sprawa C-589/18 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Furukawa Electric Co. Ltd (przedstawiciele: C. Pouncey, A. Luke, Solicitors)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Viscas Corp.

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-444/2014, Furukawa Electric/Komisja w zakresie, w jakim Sąd oddalił: a) pierwszą część zarzutu piątego podniesionego przez Furukawę; oraz b) trzecią część zarzutu trzeciego podniesionego przez Furukawę – w odniesieniu do obliczenia kwoty grzywny nałożonej na Furukawę i obciążenia jej kosztami postępowania;

stwierdzenie nieważności art. 2 lit. n) decyzji Komisji C(2014) 2139 final1 w zakresie, w jakim Komisja nałożyła w nim na Furukawę grzywnę w wysokości 8 858 000 EUR;

ustalenie wysokości grzywny nałożonej na Furukawę w art. 2 lit. n) decyzji Komisji na poziomie 4 844 000 EUR;

w wypadku, gdyby Trybunał uchylił wyrok w sprawie T-422/2014, Viscas/Komisja i obniżył grzywnę nałożoną na Viscas na podstawie art. 2 lit. p) decyzji Komisji C(2014) 2139 final – przyznanie Furukawie równoważnego obniżenia kwoty grzywny, za której zapłatę ponosi ona solidarną odpowiedzialność zgodnie z pkt 291 wyroku Sądu w sprawie T-444/2014; oraz

obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem, poniesionymi przez Furukawę.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie twierdzi, że wyrok Sądu powinien zostać uchylony z następujących powodów.

Po pierwsze, Sąd naruszył prawo przy wykładni pkt 18 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien2 , uznając, że Komisja Europejska miała prawo uwzględnić – w ramach określenia odpowiedniej wartości sprzedaży dla wnoszącej odwołanie w okresie od dnia 18 lutego 1999 r. do dnia 30 września 2001 r. – sprzedaż zrealizowaną przez Fujikura Ltd., zważywszy, że pomiędzy tym podmiotem a wnoszącą odwołanie nie istniały w tym okresie żadne powiązania strukturalne, organizacyjne ani prawne. Wnosząca odwołanie i Fujikura Ltd. nie tworzyły w tym czasie jednego przedsiębiorstwa, w związku z czym nie jest prawidłowe z prawnego punktu widzenia uwzględnienie takiej sprzedaży przy obliczaniu wartości sprzedaży wnoszącej odwołanie. Uwzględnienie owej sprzedaży naruszyło zasadę odpowiedzialności osobistej i doprowadziło do zwiększenia kwoty grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie o ponad 200 000 EUR.

Po drugie, Sąd naruszył prawo, błędnie stosując zasady dotyczące równego traktowania, gdy uznał, że Komisja miała prawo zastosować pkt 18 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien do wszystkich adresatów decyzji Komisji w sprawie kabli elektrycznych pomimo tego, że strony znajdowały się w całkowicie odmiennych sytuacjach. Producenci europejscy uczestniczyli w światowym kartelu w sprawie podziału rynku, jak również w kartelu europejskim, podczas gdy producenci japońscy i koreańscy (w tym wnosząca odwołanie) brali jedynie udział w światowym kartelu w sprawie podziału rynku. W związku z naruszeniem zasady równego traktowania wynikającym z generalnego zastosowania pkt 18 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien do wszystkich adresatów decyzji, dzięki któremu odnośną wartość sprzedaży producentów europejskich (a tym samym nałożone na nich grzywny) obniżono o 44%, oraz w świetle wyroku Trybunału w sprawie C-580/12 P, Guardian Industries i Guardian Europe/Komisja wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o naprawienie naruszenia poprzez obniżenie o 44% kwoty nałożonej na nią grzywny.

____________

1 Decyzja Komisji z dnia 2 kwietnia 2014 r. dotycząca postępowania na podstawie art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 53 porozumienia EOG (sprawa AT.39610 – Kable elektryczne) [notyfikowana jako dokument C(2014) 2139 final] (Dz.U. 2014, C 319, s. 10).

2 Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).