Language of document :

Προσφυγή της 13ης Δεκεμβρίου 2005 - Gesner κατά ΓΕΕΑ

(Υπόθεση F-119/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Charlotte Gesner (Kildedalsvej, Δανία) (εκπρόσωποι: J. Vazquez Vazquez και C. Amo Quiñones, abogados)

Καθού: Γραφείο Εναρμόνισης στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς

Αιτήματα της προσφεύγουσας:

Να κηρυχθεί άκυρη η απόφαση του Γραφείου Εναρμόνισης στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ), της 2ας Σεπτεμβρίου 2005, με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση της προσφεύγουσας της 10ης Μαΐου 2005 κατά της αποφάσεως του ΓΕΕΑ, της 21ης Απριλίου 2005, που απέρριψε τη σύγκληση επιτροπής αναπηρίας.

Να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα, έκτακτη υπάλληλος του ΓΕΕΑ μέχρι τις 15 Απριλίου 2005, πάσχει από το 2003 από κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου και από διάφορες παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Καίτοι χειρουργήθηκε και ακολούθησε διάφορες φαρμακευτικές αγωγές και φυσιοθεραπεία, οι έντονοι πόνοι της στην πλάτη δεν έπαυσαν και το γεγονός ότι ήταν υποχρεωμένη να κάθεται για πολλή ώρα χειροτέρευε την κατάστασή της, με αποτέλεσμα να βρίσκεται συνεχώς σε αναρρωτική άδεια για πολλούς μήνες.

Στις 11 Μαρτίου 2005, η προσφεύγουσα ζήτησε από το ΓΕΕΑ τη σύγκληση επιτροπής αναπηρίας, προκειμένου το όργανο αυτό να διαπιστώσει την ανικανότητά της να εκτελέσει τα καθήκοντά της στην υπηρεσία και να της αναγνωρίσει το δικαίωμα σε σύνταξη αναπηρίας.

Το ΓΕΕΑ απέρριψε το αίτημα αυτό με δυο επιχειρήματα. Αφενός, έκτη οδηγία επιχείρημα ότι το άρθρο 59 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως θα πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η απόφαση περί συγκλήσεως επιτροπής αναπηρίας απόκειται στην Αρμόδια για τους Διορισμούς Αρχή (ΑΔΑ). Αφετέρου, το επιχείρημα έχοντας πάρει μόνο 294 ημέρες αναρρωτικής άδειας στα τελευταία τρία έτη, η προσφεύγουσα δεν είχε συμπληρώσει τον χρόνο που απαιτείται από το άρθρο 59, εδάφιο 4, του ΚΥΚ.

Με την προσφυγή της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις κύριους λόγους ακυρώσεως, με τον πρώτο από τους οποίους θεωρεί ότι η ΑΔΑ δεν μπορεί να αναγνωρίζει μόνο στον εαυτό της το δικαίωμα να συγκαλεί την επιτροπή αναπηρίας. Με τον τρόπο αυτόν, η ΑΔΑ θα καθόριζε εκ των προτέρων και κατά τρόπο υποκειμενικό και αυθαίρετο αν ο έκτακτος ή ο μόνιμος υπάλληλος είναι αρκούντως ασθενής ώστε να κληθεί και να παρουσιαστεί ενώπιον της επιτροπής.

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η αιτιολόγηση της προσβαλλομένης αποφάσεως είναι εσφαλμένη. Η εφαρμογή των χρονικών ορίων που προβλέπονται στο άρθρο 59, εδάφιο 4, του ΚΥΚ εμποδίζει την πρόσβαση στο δικαίωμα σε σύνταξη αναπηρίας εκείνων των μόνιμων ή έκτακτων υπαλλήλων που δεν έχουν μεν συμπληρώσει τα σχετικά όρια, αλλά που ενδέχεται να είναι όντως ανίκανοι να εργαστούν λόγω ατυχήματος ή ασθενειών που εκδηλώνονται με ταχύτερο ρυθμό.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι οι διατάξεις που έχουν εφαρμογή στη σύγκληση επιτροπής αναπηρίας πρέπει να ενταχθούν όχι στο άρθρο 59 του ΚΥΚ, αλλά στο νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει την πρόσβαση στη σύνταξη αναπηρίας, δηλαδή, στα άρθρα 31 έως 33 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, στο άρθρο 9 του ΚΥΚ και στο παράρτημα VIII του ΚΥΚ.

Με τον τελευταίο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλομένη απόφαση αντιβαίνει στις αρχές της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της ίσης μεταχειρίσεως. Το ΓΕΕΑ θα εμποδίζει το προσωπικό του να συγκαλέσει την επιτροπή αναπηρίας, ενώ η δυνατότητα αυτή επιτρέπεται στο λοιπό προσωπικό των Κοινοτήτων. Επιπλέον, για τους έκτακτους υπαλλήλους του ΓΕΕΑ με συμβάσεις διάρκειας μικρότερης των τριών ετών είναι δύσκολο να έχουν πρόσβαση στη σύνταξη αναπηρίας, δεδομένου ότι, όσο βαριά ασθενείς και αν είναι, ποτέ δεν θα συμπληρώσουν το όριο που προβλέπει το άρθρο 59, εδάφιο 4, του ΚΥΚ.

____________