ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (πρώτο τμήμα)
της 20ής Νοεμβρίου 2007
Υπόθεση F-120/05
Αντώνης Κυριαζής
κατά
Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
«Υπαλληλική υπόθεση – Μόνιμοι υπάλληλοι – Αμοιβή – Επίδομα αποδημίας – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Προϋποθέσεις του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του παραρτήματος VII του KYK»
Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο Α. Κυριαζής ζητεί, πρώτον, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 12ης Οκτωβρίου 2005, περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεώς του με αίτημα τη χορήγηση επιδόματος αποδημίας, δεύτερον, να αναγνωριστεί το δικαίωμά του να λάβει το εν λόγω επίδομα αναδρομικά από 1ης Μαρτίου 2005 και, τρίτον, να αναγνωριστεί το δικαίωμά του να λαμβάνει το εν λόγω επίδομα στο μέλλον.
Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.
Περίληψη
1. Υπάλληλοι – Αμοιβή – Επίδομα αποδημίας – Προϋποθέσεις χορηγήσεως
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 4 § 1, στοιχείο α΄)
2. Υπάλληλοι – Αμοιβή – Επίδομα αποδημίας – Προϋποθέσεις χορηγήσεως
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 4 § 1, στοιχείο α΄)
3. Υπάλληλοι – Αμοιβή – Επίδομα αποδημίας – Προϋποθέσεις χορηγήσεως
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 4 § 1, στοιχείο α΄)
1. Κατά το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, δεύτερη περίπτωση, του παραρτήματος VII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (στο εξής: ΚΥΚ), προϋπόθεση για τη χορήγηση επιδόματος αποδημίας είναι ο ενδιαφερόμενος να μην έχει μόνιμη διαμονή ή να μην έχει ασκήσει κατά συνήθη τρόπο, επί πέντε έτη λήγοντα έξι μήνες πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του, την κυρία επαγγελματική δραστηριότητά του στη χώρα όπου βρίσκεται ο τόπος υπηρεσίας. Επομένως στην περίπτωση του μονίμου υπαλλήλου, το εξάμηνο διάστημα είναι το αμέσως προηγούμενο από την ανάληψη καθηκόντων υπό την ιδιότητα αυτή.
Αυτή η γραμματική ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, δεύτερη περίπτωση, του παραρτήματος VII του KYK ενισχύεται από την τελολογική ερμηνεία της διατάξεως αυτής. Συγκεκριμένα, το προβλεπόμενο από την επίμαχη διάταξη εξάμηνο διάστημα πρέπει να ερμηνευθεί υπό το πρίσμα του σκοπού του, ο οποίος συνίσταται στο να αποτραπεί το ενδεχόμενο να μεταβάλουν οι υπάλληλοι, οι οποίοι, καθ’ όλο σχεδόν το διάστημα αναφοράς, είχαν τη μόνιμη διαμονή τους και ασκούσαν, κατά συνήθη τρόπο, την κύρια επαγγελματική δραστηριότητά τους στη χώρα στην οποία βρίσκεται ο τόπος υπηρεσίας, τον τόπο μόνιμης διαμονής ή ασκήσεως, κατά συνήθη τρόπο, της κύριας επαγγελματικής δραστηριότητάς τους λίγο πριν την ανάληψη των καθηκόντων τους. Προς αποτροπή του κινδύνου αυτού, το εξάμηνο διάστημα είναι το αμέσως προηγούμενο από την ανάληψη των καθηκόντων.
Όσον αφορά τον καθορισμό του διαστήματος αναφοράς, το εν λόγω πενταετές διάστημα δεν απαιτείται να είναι συνεχές, αλλά μπορεί να διαιρείται σε περισσότερα μικρότερα διαστήματα, σε περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος εργάστηκε κατά το παρελθόν για κράτος ή για διεθνή οργανισμό.
(βλ. σκέψεις 24, 25 και 31)
Παραπομπή:
ΔΕΚ: 10 Οκτωβρίου 1989, 201/88, Atala-Palmerini κατά Επιτροπής, Συλλογή 1989, σ. 3109, σκέψεις 2 και 6
ΠΕΚ: 3 Μαΐου 2001, T‑60/00, Λιάσκου κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑107 και II‑489, σκέψεις 42, 43, 45 και 50· 19 Ιουνίου 2007, T‑473/04, Asturias Cuerno κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2007, σ. Ι‑Α‑2‑0000 και ΙΙ-Α-2-0000, σκέψη 72
2. Τόπος μόνιμης διαμονής, κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, σχετικά με τη χορήγηση επιδόματος αποδημίας, είναι ο τόπος που όρισε ο ενδιαφερόμενος, με τη βούληση να του προσδώσει διαρκή χαρακτήρα, ως μόνιμο ή σύνηθες κέντρο των συμφερόντων του. Για τον προσδιορισμό του τόπου αυτού πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλα τα πραγματικά στοιχεία που απαρτίζουν την έννοια της μόνιμης διαμονής.
Σε περίπτωση μη χορηγήσεως επιδόματος αποδημίας, απόκειται στον υπάλληλο να αποδείξει ότι πληροί τις προϋποθέσεις του ΚΥΚ για τη χορήγηση του επιδόματος αυτού και να προσκομίσει σχετικά στοιχεία. Συναφώς και εφόσον υφίστανται στοιχεία που στοιχειοθετούν μόνιμη διαμονή στο κράτος μέλος όπου βρίσκεται ο τόπος υπηρεσίας κατά το διάστημα αναφοράς, δεν αρκούν διαστήματα παραμονής σε άλλο κράτος μέλος, με σκοπό την προετοιμασία της επανεγκαταστάσεως και την αναζήτηση εργασίας, ούτε άλλα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν τους συνήθεις δεσμούς που διατηρεί ένας υπάλληλος με την πατρίδα του.
(βλ. σκέψεις 47, 48, 53, 56, 58 και 59)
Παραπομπή:
ΔΕΚ: 9 Οκτωβρίου 1984, 188/83, Witte κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1984, σ. 3465, σκέψεις 5, 9 και 11· 15 Σεπτεμβρίου 1994, C‑452/93 P, Magdalena Fernández κατά Επιτροπής, Συλλογή 1994, σ. I‑4295, σκέψη 22
ΠΕΚ: 28 Σεπτεμβρίου 1993, T‑90/92, Magdalena Fernández κατά Επιτροπής, Συλλογή 1993, σ. II‑971, σκέψη 30· Λιάσκου κατά Συμβουλίου, προπαρατεθείσα, σκέψεις 62 έως 64· 13 Δεκεμβρίου 2004, T‑251/02, E κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑359 και II‑1643, σκέψη 61· 13 Σεπτεμβρίου 2005, T‑283/03, Recalde Langarica κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑235 και II‑1075, σκέψη 142· 25 Οκτωβρίου 2005, T‑368/03, De Bustamante Tello κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑321 και II‑1439, σκέψεις 60 και 62 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· 27 Σεπτεμβρίου 2006, T‑259/04, Koistinen κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. II‑A‑2‑879, σκέψη 34· 16 Μαΐου 2007, T‑324/04, F κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2007, σ. Ι-Α-2-0000 και ΙΙ-Α-2-0000, σκέψεις 63 και 87
ΔΔΔ: 26 Σεπτεμβρίου 2007, F‑129/06, Salvador Roldán κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2007, σ. Ι-Α-1-0000 και ΙΙ-Α-1-0000, σκέψη 59 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία
3. Η παρέκκλιση του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, δεύτερη περίπτωση, τελευταίο εδάφιο, του παραρτήματος VII του KYK, όσον αφορά τη χορήγηση επιδόματος αποδημίας, δεν καλύπτει μόνον όσους ανήκαν στο προσωπικό άλλου κράτους ή διεθνούς οργανισμού, αλλά αφορά «όλες τις καταστάσεις που προκύπτουν από την παροχή υπηρεσιών σε άλλο κράτος ή σε διεθνή οργανισμό». Πάντως, μόνον οσάκις υφίσταται άμεση έννομη σχέση μεταξύ του ενδιαφερομένου και του εν λόγω οργανισμού ή του εν λόγω κράτους πρόκειται για παροχή υπηρεσιών σε διεθνή οργανισμό κατά την έννοια της διατάξεως αυτής.
Εφόσον παρεμβάλλεται ανεξάρτητη από τα κοινοτικά όργανα εταιρία, η οποία ενεργεί ως ενδιάμεσος, δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί η ύπαρξη άμεσης έννομης σχέσεως μεταξύ του εργαζομένου και του κοινοτικού οργάνου.
(βλ. σκέψεις 74, 75, 77 και 78)
Παραπομπή:
ΠΕΚ: 14 Δεκεμβρίου 1995, T‑72/94, Διαμαντάρας κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I‑A‑285 και II‑865, σκέψη 52· Λιάσκου κατά Συμβουλίου, προπαρατεθείσα, σκέψη 50· 22 Σεπτεμβρίου 2002, T‑127/00, Nevin κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑149 και II‑781, σκέψη 51· Asturias Cuerno κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψεις 45 και 48 έως 52