Language of document :

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 13 grudnia 2018 r. w sprawach połączonych T-339/16, T-352/16 i T-391/16, Ville de Paris, Ville de Bruxelles i Ayuntamiento de Madrid / Komisja, wniesione w dniu 22 lutego 2019 r. przez Węgry

(Sprawa C-178/19 P)

Języki postępowania: hiszpański i francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Węgry (przedstawiciel: M.Z. Fehér, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Ville de Paris, Ville de Bruxelles, Ayuntamiento de Madrid, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Tytułem żądania głównego

uchylenie wyroku Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawach połączonych Ville de Paris, Ville de Bruxelles i Ayuntamiento de Madrid/Komisja Europejska (T-339/16, T-352/16 i T-391/16, EU:T:2018:927) oraz oddalenie skarg wniesionych przez Ville de Paris, Ville de Bruxelles i Ayuntamiento de Madrid jako bezzasadnych;

posiłkowo:

uchylenie sentencji tego wyroku w zakresie, w jakim stwierdzono w niej, że okres utrzymania w mocy skutków przepisu, którego nieważność została stwierdzona, wynosi dwanaście miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku, a jednocześnie rozstrzygnięcie, że skutki przepisu, którego nieważność została stwierdzona, pozostaną w mocy do dnia przyjęcia nowej regulacji zastępującej te przepisy,

oraz

–    obciążenie stron postępowania przed Sądem kosztami postepowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Rząd węgierski kwestionuje w swym odwołaniu, po pierwsze, poczynione w zaskarżonym wyroku ustalenia dotyczące kwestii dopuszczalności, a więc dopuszczalność skarg, a po drugie, zawartą w zaskarżonym wyroku ocenę Sądu dotyczącą skutków temporalnych przepisów, których nieważność stwierdzono, oraz wyciągnięty z tej oceny wniosek.

Według rządu węgierskiego Sąd błędnie doszedł do wniosku, że rozporządzenie 2016/6461 nie wymaga żadnego środka wykonawczego względem skarżących, że dotyczy ich ono bezpośrednio i że wobec tego mają one prawo do wniesienia skargi na podstawie art. 263 akapit czwarty TFUE. W rzeczywistości rozporządzenie 2016/646 wymaga środków wykonawczych także w odniesieniu do skarżących, a ponadto nie dotyczy ich bezpośrednio, ponieważ – wbrew temu, co stwierdzono w zaskarżonym wyroku – nie ogranicza ono uprawnień skarżących do przyjmowania środków ograniczających ruch określonych pojazdów.

Według rządu węgierskiego Sąd naruszył ponadto zasadę pewności prawa, ustalając w zaskarżonym wyroku wynoszący dwanaście miesięcy maksymalny okres utrzymania w mocy skutków prawnych przepisu, którego nieważność została stwierdzona, ponieważ okresu tego nie można uznać za wystarczający do przyjęcia przepisu prawa zastępującego przepis, którego nieważność została stwierdzona. Skrócenie przyznanego przedsiębiorstwom okresu przygotowawczego nie umożliwia im przystosowania się do zmienionych przepisów; nie została też uregulowana kwestia ograniczenia poniesionych przez przedsiębiorstwa strat, które są już możliwe do oszacowania. W okresie między ustaniem skutków temporalnych przepisu, którego nieważność stwierdzono, a przyjęciem nowego przepisu utrzymywać się będzie stan rzeczy sprzeczny z zasadą pewności prawa i dojdzie do poważnego naruszenia zarówno praw producentów pojazdów, jak i praw konsumentów.

____________

1 Rozporządzenie Komisji (UE) 2016/646 z dnia 20 kwietnia 2016 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 692/2008 w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 6) (Dz.U. 2016, L 109, s. 1).