POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)

z dnia 12 września 2011 r.

Sprawa F‑98/10

Francesca Cervelli

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Dodatek zagraniczny – Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy – Nowe istotne okoliczności – Skarga oczywiście niedopuszczalna

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której F. Cervelli żąda stwierdzenia nieważności odmownej decyzji Komisji w sprawie ponownego rozpatrzenia odmownej decyzji w sprawie przyznania jej dodatku zagranicznego.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Skarżąca pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

Urzędnicy – Skarga – Skarga na odmowę ponownego zbadania ostatecznej decyzji – Dopuszczalność – Przesłanka

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

Decyzja niezaskarżona przez adresata w wyznaczonym terminie staje się względem niego ostateczna. Jednakże zaistnienie nowych istotnych okoliczności może uzasadnić złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie wcześniejszej decyzji, która stała się ostateczna.

Skargę na odmowną decyzję w sprawie wniosku o ponowne rozpatrzenie decyzji, która stała się ostateczna, uznaje się za dopuszczalną, jeżeli wniosek faktycznie był oparty na nowych, istotnych okolicznościach faktycznych. Natomiast jeżeli okaże się, że wniosek nie był oparty na takich okolicznościach, skargę na decyzję odmowną w sprawie wniosku o ponowne rozpatrzenie należy odrzucić jako niedopuszczalną.

Skutki prawne wyroku stwierdzającego nieważność aktu odnoszą się do – oprócz stron – wyłącznie osób, których sam akt, którego nieważność stwierdzono, dotyczył bezpośrednio, a taki wyrok może stanowić nową okoliczność jedynie wobec tych osób.

Ponadto decyzji wydanej nie przez zatrudniającą zainteresowanego instytucję, lecz przez inną instytucję również nie można uznać za nową istotną okoliczność. W tym względzie, o ile zgodnie z zasadą jedności służby publicznej wyrażoną w art. 9 ust. 3 traktatu z Amsterdamu wszyscy urzędnicy we wszystkich instytucjach Unii podlegają tym samym przepisom, o tyle taka zasada nie oznacza, że instytucje winny w identyczny sposób korzystać z uznania przysługującego im na mocy regulaminu pracowniczego, gdyż przeciwnie, w zakresie zarządzania swoim personelem korzystają one z „zasady autonomii”.

(zob. pkt 19, 20, 23–25)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 231/84 Valentini przeciwko Komisji, 26 września 1985 r., pkt 14; sprawa 125/87 Brown przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 8 marca 1988 r., pkt 13

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑220/95 Gimenez przeciwko Komitetowi Regionów, 16 września 1997 r., pkt 72; sprawa T‑232/97 Becret‑Danieau i in. przeciwko Parlamentowi, 24 marca 1998 r., pkt 43; sprawa T‑186/98 Inpesca przeciwko Komisji, 7 lutego 2001 r., pkt 40, 47, 48; sprawa T‑271/08 P Boudova i in. przeciwko Komisji, 16 września 2009 r., pkt 48