Language of document : ECLI:EU:F:2009:165

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 30 listopada 2009 r.

Sprawa F-17/09

Herbert Meister

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Służba publiczna – Urzędnicy – Skarga o stwierdzenie nieważności – Przypomnienie o punktach awansu zgromadzonych we wcześniejszych latach – Brak niekorzystnego aktu – Skarga odszkodowawcza – Szkoda nieoszacowana liczbowo – Oczywista niedopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której H. Meister kwestionuje wzmiankę znajdującą się w decyzji OHIM w sprawie przyznania mu punktów awansu w postępowaniu w sprawie awansu za 2008 r., że suma punktów awansu zgromadzonych przez niego w postępowaniach w sprawie awansu poprzedzających postępowanie za 2008 r. wynosi 17,5.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Skarżący pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez OHIM.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Cofnięcie skargi – Wymóg jasnego i bezwarunkowego oświadczenia o zamiarze cofnięcia skargi

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 74)

2.      Urzędnicy – Skarga – Skarga nie na decyzję w sprawie przyznania punktów awansu, lecz na zawartą w tej decyzji wzmiankę o punktach – Brak niekorzystnego aktu

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Określenie przedmiotu sporu – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Skarga o naprawienie szkód wyrządzonych przez instytucję wspólnotową

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 35 § 1 lit. e), art. 76)

1.      Sąd do spraw Służby Publicznej może przyjąć do wiadomości jedynie jasne i bezwarunkowe oświadczenie skarżącego o zamiarze cofnięcia skargi.

(zob. pkt 24)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑73/91 Gavilan przeciwko Parlamentowi, 12 marca 1992 r., Rec. s. II‑1555, pkt 26; sprawa T‑311/04 Buendía Sierra przeciwko Komisji, 19 października 2006 r., Zb.Orz. s. II‑4137, pkt 100

2.      Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej zażalenie powoduje poddanie pod rozstrzygnięcie sądu wspólnotowego niekorzystnego aktu, na który wniesione zostało to zażalenie.

Nie odnosi się to do zażalenia, w którym skarżący kwestionuje nie tyle decyzję w sprawie przyznania mu punktów awansu, ile wzmiankę o tych punktach zawartą we wspomnianej decyzji. Wzmianka taka, w której poprzestano na przypomnieniu skarżącemu całkowitej liczby punktów awansu zgromadzonych przez niego w postępowaniach w sprawie awansu za poprzednie lata i której jedynym celem było ustalenie, czy skarżący osiągnął próg awansu, nie wywołuje bowiem żadnych wiążących skutków prawnych mogących bezpośrednio i natychmiastowo wpłynąć na jego interesy, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną, a zatem nie można uznać, że wywołuje niekorzystne skutki w rozumieniu art. 90 ust. 2 i art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 27, 29, 30)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 293/87 Vainker przeciwko Parlamentowi, 17 stycznia 1989 r., Rec. s. 23, pkt 8

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑586/93 Kotzonis przeciwko KES, 22 marca 1995 r., Rec. s. II‑665, pkt 28; sprawa T‑310/02 Theodorakis przeciwko Radzie, 23 marca 2004 r., RecFP s. I‑A‑95, II‑427, pkt 19; sprawa T‑80/04 Castets przeciwko Komisji, 9 czerwca 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑161, II‑729, pkt 15

3.      Zgodnie z art. 35 § 1 lit. e) regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej skarga powinna wskazywać powołane zarzuty i argumenty co do prawa i stanu faktycznego. W celu spełnienia tych wymogów skarga dotycząca naprawienia szkody wyrządzonej przez instytucję wspólnotową powinna zawierać informacje pozwalające na wskazanie zarzucanego instytucji zachowania, powodów, dla których skarżący uznał, że istnieje związek przyczynowy między tym zachowaniem a utrzymywaną szkodą, jak również charakteru i zakresu szkody. Natomiast żądanie jakiegokolwiek odszkodowania, nieoszacowanego liczbowo, jest pozbawione niezbędnej precyzji i w związku z tym musi zostać uznane za niedopuszczalne.

(zob. pkt 33)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 5/71 Zuckerfabrik Schöppenstedt przeciwko Radzie, 2 grudnia 1971 r., Rec. s. 975, pkt 9

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑505/93 Osório przeciwko Komisji, 1 lipca 1994 r., RecFP s. I‑A‑179, II‑581, pkt 33; sprawa T‑112/94 Moat przeciwko Komisji, 15 lutego 1995 r., RecFP s. I‑A‑37, II‑135, pkt 32; sprawa T‑175/04 Gordon przeciwko Komisji, 7 lutego 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑0000, II‑A‑2‑0000, pkt 42

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑95/05 N przeciwko Komisji, 13 grudnia 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 86