POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 15 czerwca 2016 r.

Sprawa F‑88/12

Harald Gaertner

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Personel tymczasowy – Emerytury i renty – Przeniesienie krajowych uprawnień emerytalnych – Propozycje dotyczące liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury – Akt niewywołujący niekorzystnych skutków – Niedopuszczalność skargi – Wniosek o wydanie orzeczenia bez rozpatrywania sprawy co do istoty – Artykuł 83 regulaminu postępowania

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której Harald Gaertner żądał stwierdzenia nieważności „decyzji” z dnia 16 stycznia 2012 r. w sprawie ustalenia liczby dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury w systemie emerytalnym Unii Europejskiej na podstawie jego uprawnień emerytalnych nabytych przed rozpoczęciem służby w ramach innego systemu, a o ile zajdzie taka potrzeba, decyzji organu powołującego Komisji Europejskiej z dnia 15 czerwca 2012 r., oddalającej zażalenie na „decyzję” ustalającą tę liczbę dodatkowych lat.

Orzeczenie:      Skarga zostaje oddalona. Harald Gaertner pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

Streszczenie

Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Propozycja dotycząca liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury w kontekście przeniesienia do systemu Unii uprawnień emerytalnych nabytych w krajowym systemie emerytalnym przed podjęciem służby w Unii – Wyłączenie

(regulamin pracowniczy, art. 91 ust. 1; załącznik VIII, art. 11 ust. 2)

Propozycja doliczenia lat uprawniających do emerytury, przedstawiona urzędnikowi w kontekście przeniesienia do systemu emerytalnego Unii Europejskiej uprawnień emerytalnych nabytych w ramach innego systemu, nie wywiera wiążących skutków prawnych mających bezpośredni i natychmiastowy wpływ na sytuację prawną jej adresata, zmieniając w istotny sposób jego sytuacją prawną i nie stanowi aktu niekorzystnego w rozumieniu art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego.

W tym względzie żądania stwierdzenia nieważności dotyczące propozycji doliczenia lat uprawniających do emerytury w celu przeniesienia do systemu emerytalnego Unii Europejskiej uprawnień emerytalnych nabytych w ramach innego systemu należy interpretować jako zmierzające do stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie zaliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury, jeśli, po pierwsze, jest bezsporne między stronami, że zainteresowany wyraził swą zgodę na kontynuację procedury przenoszenia jego uprawnień emerytalnych nabytych przed rozpoczęciem służby w Unii, poprzez zaznaczenie swej zgody na przedłożonej mu propozycji, a po drugie, jeśli ta ostateczna decyzja została wydana przed wniesieniem skargi do sądu Unii.

W sytuacji gdy decyzja w sprawie zaliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury wynikających z uprawnień emerytalnych nabytych wcześniej przez skarżącego w ramach innego systemu została wydana przed wniesieniem skargi, gdy skarżący wyraźnie twierdził, że jego skarga może być traktowana jako zmierzająca w rzeczywistości do stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie zaliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury, gdy została wydana nowa decyzja w sprawie zaliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury wynikających z uprawnień emerytalnych nabytych wcześniej przez skarżącego w ramach innego systemu, i gdy ta nowa decyzja wyraźnie wycofała i zastąpiła decyzję w sprawie zaliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury, przy czym nowa decyzja mogła być traktowana jedynie jako wycofanie z mocą wsteczną decyzji mającej ten sam przedmiot, tę ostatnią decyzję trzeba traktować tak, jak gdyby nigdy nie istniała.

(zob. pkt 14–18)

Odesłanie

Sąd Unii Europejskiej, wyroki: z dnia 13 października 2015 r., Komisja/Verile i Gjergji, T‑104/14 P, EU:T:2015:776, pkt 62, 110 i 120; Teughels/Komisja, T‑131/14 P, EU:T:2015:778, pkt 58