Language of document : ECLI:EU:F:2007:206

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)

της 22ας Νοεμβρίου 2007

Υπόθεση F-109/06

Daniel Dittert

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή – Μόρια προτεραιότητας – Ελλιπής ατομικός φάκελος – Παράλειψη των μορίων προτεραιότητας από τον ηλεκτρονικό φάκελο προαγωγών “Sysper 2” – Τεχνικό πρόβλημα – Επιτροπή προαγωγών A* – Απονομή μικρότερου αριθμού μορίων σε σχέση με τον προταθέντα από την ιεραρχία»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο D. Dittert ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής να του απονείμει αριθμό μορίων προτεραιότητας μη επαρκή ώστε να μπορέσει να προαχθεί κατά την περίοδο προαγωγών 2005 και της αποφάσεως περί μη προαγωγής του κατά την εν λόγω περίοδο προαγωγών, καθώς και της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, της 6ης Ιουνίου 2006, περί απορρίψεως της διοικητικής του ενστάσεως.

Απόφαση: Η απόφαση της Επιτροπής περί απονομής στον προσφεύγοντα αριθμού μορίων προτεραιότητας μη επαρκούς για την προαγωγή του κατά την περίοδο προαγωγών 2005 ακυρώνεται. Η απόφαση της Επιτροπής περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγομένων υπαλλήλων για την περίοδο προαγωγών 2005, η οποία δημοσιεύθηκε στις Διοικητικές Πληροφορίες αριθ. 85-2005, της 23ης Νοεμβρίου 2005, ακυρώνεται κατά το μέτρο που δεν περιλαμβάνει το όνομα του προσφεύγοντος. Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος καθώς και τα δικά της δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Σύστημα προαγωγών που έχει καθιερώσει η Επιτροπή – Περάτωση της διαδικασίας προαγωγών με πράξη συνιστάμενη σε απόφαση περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγομένων υπαλλήλων και σε απόφαση καθορίζουσα τα μόρια προτεραιότητας των υπαλλήλων – Αυτοτελείς αποφάσεις δυνάμενες να αποτελέσουν αντικείμενο είτε χωριστής είτε ενιαίας προσφυγής

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 45, 90 και 91)

2.      Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

1.      Στο πλαίσιο του συστήματος προαγωγών που καθιερώθηκε με την εσωτερική ρύθμιση της Επιτροπής, όπου η τελική πράξη με την οποία περατώνεται η διαδικασία προαγωγών είναι σύνθετη, υπό την έννοια ότι εμπεριέχει δύο χωριστές αποφάσεις, ήτοι την απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής περί καταρτίσεως του πίνακα προαγομένων και την απόφαση της εν λόγω αρχής περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων των υπαλλήλων, βάσει της οποίας λαμβάνεται η πρώτη απόφαση, η απόφαση αυτή περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων αποτελεί αυτοτελή πράξη η οποία μπορεί να αποτελέσει, ως τοιαύτη, το αντικείμενο διοικητικής ενστάσεως και, ενδεχομένως, ένδικης προσφυγής στο πλαίσιο των ενδίκων βοηθημάτων που προβλέπονται από τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (στο εξής: ΚΥΚ).

Ωστόσο, υπάλληλος μη προαχθείς εξ αιτίας της, καθ’ υπόθεση, αδικαιολόγητης απονομής αριθμού μορίων μη επαρκούντος για τη συμπλήρωση του κατώτατου αριθμού μορίων που απαιτείται για την προαγωγή μπορεί να προσβάλει με την προσφυγή του τόσο την απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων όσο και την απόφαση περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγομένων υπαλλήλων. Έστω και αν οι δύο αυτές πράξεις διακρίνονται από νομικής απόψεως και μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο χωριστών ακυρωτικών αιτημάτων, είναι βέβαιο ότι, στην πραγματικότητα, συνδέονται στενά στην περίπτωση μη προαγωγής, καθόσον η προαγωγή συνδέεται αναγκαστικά με τον συνολικό αριθμό μορίων που απονεμήθηκαν στον υπάλληλο σε σχέση προς τον κατώτατο αριθμό μορίων που απαιτείται για την προαγωγή.

(βλ. σκέψεις 32 και 33)

2.      Στο πλαίσιο του συστήματος προαγωγών που έχει καθιερώσει η Επιτροπή, συνιστά διαδικαστική πλημμέλεια επηρεάζουσα τη νομότυπη διεξαγωγή της διαδικασίας προαγωγών η παράλειψη, εξ αιτίας τεχνικού προβλήματος, του ονόματος ενός υπαλλήλου από τον πίνακα προαγωγών της γενικής διευθύνσεώς του που καταρτίστηκε με ηλεκτρονικό τρόπο και τον οποίο χρησιμοποίησε ο γενικός διευθυντής προκειμένου να απονείμει τα μόρια προτεραιότητας της γενικής διευθύνσεως στους υπαλλήλους της. Ωστόσο, για να οδηγήσει η διαδικαστική αυτή πλημμέλεια στην ακύρωση της αποφάσεως –που ελήφθη εκ των υστέρων προς θεραπεία της πλημμέλειας– περί απονομής στον ενδιαφερόμενο μορίων προτεραιότητας, μη επαρκών όμως ώστε να του εξασφαλίσουν την προαγωγή, και της αποφάσεως περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγομένων υπαλλήλων, πρέπει να αποδειχθεί ότι, αν δεν είχε υπάρξει αυτή η πλημμέλεια κατά τη διεξαγωγή της διαδικασίας, οι εν λόγω αποφάσεις θα μπορούσαν να έχουν διαφορετικό περιεχόμενο.

Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση που δεν ελήφθη υπόψη η περίπτωση του ενδιαφερομένου κατά την οριστικοποίηση των επίσημων προθέσεων του γενικού διευθυντή της γενικής διευθύνσεώς του όσον αφορά την απονομή των μορίων προτεραιότητας, οριστικοποίηση η οποία αποτελεί ζωτικής σημασίας στάδιο της διαδικασίας προαγωγών, χωρίς η παρατυπία αυτή να διορθωθεί επαρκώς κατά δίκαιο –ενώ ήταν δυνατόν να διορθωθεί– με την εκ των εκ των υστέρων απονομή του προσήκοντος αριθμού μορίων προτεραιότητας από την επιτροπή προαγωγών. Η παρατυπία αυτή είναι, πράγματι, ικανή να θίξει τα συμφέροντα του εν λόγω υπαλλήλου και να καταστήσει πλημμελή τη διαδικασία προαγωγών.

(βλ. σκέψεις 91 έως 95 και 102)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 23 Απριλίου 1986, 150/84, Bernardi κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1986, σ. 1375, σκέψη 28

ΠΕΚ: 23 Νοεμβρίου 1995, T‑64/94, Μπενέκος κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I‑A‑257 και II‑769, σκέψη 80· 9 Μαρτίου 1999, T‑212/97, Hubert κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1999, σ. I‑A‑41 και II‑185, σκέψη 53· 13 Ιουλίου 2000, T‑87/99, Hendrickx κατά Cedefop, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑147 και II‑679, σκέψη 64