Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 12 Ιουνίου 2019 ο Stephan Fleig κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 2 Απριλίου 2019 στην υπόθεση T-492/17, Stephan Fleig κατά Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης

(Υπόθεση C-446/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Stephan Fleig (εκπρόσωπος: H. Tettenborn, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει στο σύνολό της την απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) στις 2 Απριλίου 2019 στην υπόθεση T-492/17·

να ακυρώσει τη ληφθείσα στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 από τον διευθυντή της Διεύθυνσης Ανθρωπίνων Πόρων της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), υπό την ιδιότητα της αρμόδιας για τη σύναψη των συμβάσεων πρόσληψης αρχής, απόφαση περί καταγγελίας της αορίστου χρόνου συμβάσεως εργασίας του αναιρεσείοντος, με έναρξη αποτελεσμάτων της εν λόγω καταγγελίας στις 19 Ιουνίου 2017, και να υποχρεώσει την ΕΥΕΔ να αποκαταστήσει την ηθική βλάβη που ο ίδιος υπέστη από την παράνομη απόλυση·

επικουρικώς, να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·

να καταδικάσει την ΕΥΕΔ στα δικαστικά έξοδα αμφότερων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει τους ακόλουθους έξι λόγους:

Με τον πρώτο λόγο αναίρεσης προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος του αναιρεσείοντος για δίκαιη δίκη κατά το άρθρο 47, δεύτερο εδάφιο, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και παραβίαση της αρχής της ισότητας των όπλων. Κατά τον αναιρεσείοντα, το Γενικό Δικαστήριο, παρά το σχετικό αίτημά του, δεν διέταξε την ΕΥΕΔ να προσκομίσει σχετικά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, περιορίζοντας κατά πολύ τη δυνατότητα άμυνάς του.

Με τον δεύτερο λόγο αποδίδεται στο Γενικό Δικαστήριο νομικό σφάλμα κατά την εφαρμογή της αρχής της υποχρέωσης πρόνοιας της Διοίκησης. Κατά τον αναιρεσείοντα, το Γενικό Δικαστήριο παρέβλεψε το γεγονός ότι η ΕΥΕΔ συνέβαλε με τη συμπεριφορά της ήδη πριν από την καταγγελία της σύμβασης εργασίας του αναιρεσείοντος στην επιδείνωση της ψυχικής ασθενείας του και, κατ’ επέκταση, στη μείωση της ικανότητάς του να ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του.

Με τον τρίτο λόγο ο αναιρεσείων αποδίδει νομικό σφάλμα στο Γενικό Δικαστήριο καθόσον έκρινε ότι δεν όφειλε να εξετάσει αν και σε ποιον βαθμό η κατάσταση της υγείας του αναιρεσείοντος τον εμπόδιζε να τηρεί τις απορρέουσες από τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων υποχρεώσεις του όσον αφορά τη γνωστοποίηση του τόπου διαμονής του. Περαιτέρω, αποδίδεται νομικό σφάλμα στο Γενικό Δικαστήριο και για τον λόγο ότι, χωρίς να διαθέτει ειδικές γνώσεις και χωρίς να έχει ζητήσει ιατρική πραγματογνωμοσύνη αγνόησε την προσκομισθείσα από τον αναιρεσείοντα ιατρική γνωμάτευση. Επίσης, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθότι δεν συνεκτίμησε το γεγονός ότι η ΕΥΕΔ έλαβε υπόψη εις βάρος του αναιρεσείοντος τις συνέπειες της ψυχικής ασθενείας του.

Με τον τέταρτο λόγο αποδίδεται στο Γενικό Δικαστήριο νομικό σφάλμα, καθότι προσήψε στον αναιρεσείοντα παράβαση υποχρέωσης απορρέουσας εκ του άρθρου 7 του παραρτήματος II του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων και του θεμελιώδους καθήκοντος πίστεως και συνεργασίας, επειδή αυτός «αρνήθηκε να ορίσει ο ίδιος τον ιατρό του για τους σκοπούς των εργασιών της επιτροπής αναπηρίας». Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως στήριξε την απόφασή του σε γεγονός το οποίο ούτε η ίδια η ΕΥΕΔ δεν προσάπτει με το αιτιολογικό της απόφασής της στον αναιρεσείοντα.

Με τον πέμπτο λόγο ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως συνήγαγε το συμπέρασμα, στηριζόμενο σε μια σειρά εξωδικαστικών αιτήσεων και καταγγελιών τις οποίες ανεπιτυχώς υπέβαλε ο αναιρεσείων, ότι παραδεκτώς η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή της ΕΥΕΔ του καταλόγισε έλλειψη συνεργασίας και πίστης. Εάν γίνει δεκτό το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου, κάθε αίτηση υπαλλήλου που απορρίπτεται από τη Διοίκηση θα θεωρείται τελικά καταχρηστική.

Με τον έκτο λόγο αποδίδεται στο Γενικό Δικαστήριο μια σειρά παραμορφώσεων των πραγματικών περιστατικών στα οποία στηρίζει την απόφασή του, οι οποίες σχετίζονται ιδίως με την υποχρέωση του αναιρεσείοντος να ενημερώνει τη Διοίκηση σχετικά με τον τόπο διαμονής του.

____________