Language of document :

Αναίρεση που άσκησαν στις 21 Δεκεμβρίου 2018 οι Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland κ.λπ. κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 15 Οκτωβρίου 2018 στην υπόθεση T-79/16, Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-817/18 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland, Stichting Het Groninger Landschap, It Fryske Gea, Stichting Het Drentse Landschap, Stichting Het Overijssels Landschap, Stichting Het Geldersch Landschap, Stichting Flevo-Landschap, Stichting Het Utrechts Landschap, Stichting Landschap Noord-Holland, Stichting Het Zuid-Hollands Landschap, Stichting Het Zeeuwse Landschap, Stichting Het Noordbrabants Landschap, Stichting Het Limburgs Landschap (εκπρόσωποι: P. Kuypers, M. de Wit, advocaten)

Λοιποί διάδικοι στην κατ’ αναίρεση διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters, Exploitatiemaatschappij De Berghaaf BV, Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe, BV Landgoed Den Alerdinck II, Landgoed Ampsen BV, Pallandt van Keppel Stichting, Landgoed Kasteel Keppel BV, Baron van Lynden, Stichting het Lijndensche Fonds voor Kerk en Zending, Landgoed Welna BV, Landgoed «Huis te Maarn» BV, Vicariestichting De Vijf Capellarijen/Ambachtsheerlijkheid Kloetinge, Maatschappij tot Exploitatie van het Landgoed Tongeren onder Epe BV, Landgoed Anderstein NV, Landgoed Bekspring BV, Landgoed Nijenhuis en Westerflier BV, Landgoed Caprera BV, Landgoed Schapenduinen BV, Stichting Schapenduinen, Landgoed de Noetselenberg BV

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση (απόφαση εκδοθείσα στην υπόθεση T-79/16)·

να καταδικάσει την VGG στα δικαστικά έξοδα της πρωτόδικης και της κατ’ αναίρεση διαδικασίας·

επικουρικώς, σε περίπτωση αναπομπής της υπόθεσης στο Γενικό Δικαστήριο, να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της πρωτόδικης και της κατ’ αναίρεση διαδικασίας έως την έκδοση οριστικής απόφασης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας παραδεκτή την προσφυγή της VGG

Το κριτήριο το οποίο πρέπει να πληροί η VGG για να μπορέσει να χαρακτηριστεί ως ενδιαφερόμενο μέρος –ύπαρξη σχέσης ανταγωνισμού μεταξύ της VGG και των νυν αναιρεσειόντων· κίνδυνος η χορηγηθείσα ενίσχυση να επηρεάσει με συγκεκριμένο τρόπο την κατάσταση της VGG, στρεβλώνοντας την εν λόγω σχέση ανταγωνισμού– εφαρμόστηκε εσφαλμένως από το Γενικό Δικαστήριο.

Το Γενικό Δικαστήριο συνδέει εξ ολοκλήρου την ενεργητική νομιμοποίηση της VGG και των μελών της με την ενεργητική νομιμοποίηση του Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe, του μοναδικού εναπομείναντος από τους καταγγέλλοντες που υπέβαλαν την καταγγελία το 2008.

Συναφώς, το Γενικό Δικαστήριο δεν διαπίστωσε ωστόσο, ή δεν διαπίστωσε επαρκώς, για ποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους οι νυν αναιρεσείοντες και το Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως δέχθηκε ότι υφίσταται σχέση ανταγωνισμού με το Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe.

Δεχόμενο ότι υφίσταται σχέση ανταγωνισμού, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε, ακολούθως, ότι η ενίσχυση είχε συγκεκριμένες συνέπειες για την ανταγωνιστική θέση των μελών της VGG και ότι στρέβλωσε τη θέση αυτή.

Βάσει της εκτίμησης για την ενεργητική νομιμοποίηση του Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe, το Γενικό Δικαστήριο δεν μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η VGG νομιμοποιούνταν να ασκήσει προσφυγή.

Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως δέχθηκε την ύπαρξη «σοβαρών δυσχερειών»

Η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου ότι υφίσταται προσβολή των κατ’ άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ διαδικαστικών δικαιωμάτων είναι εσφαλμένη. Κρίνοντας ότι η Επιτροπή αντιμετώπισε «σοβαρές δυσχέρειες» κατά την εκτίμηση της συμβατότητας του καθεστώτος PNB με το δίκαιο περί κρατικών ενισχύσεων, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο.

Επομένως, ο χαρακτηρισμός, με την απόφαση της Επιτροπής, της ΥΓΟΣ ως «μη τυπικής» και «καθολικής» δεν υποδηλώνει την ύπαρξη σοβαρών δυσχερειών· η απουσία χωριστών λογιστικών εγγραφών δεν αποτελεί ένδειξη σοβαρών δυσχερειών· και υφίστατο μηχανισμός για την αποφυγή της υπεραντιστάθμισης.

____________