Language of document :

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 3 lipca 2019 r. – Bundesrepublik Deutschland / XT

(Sprawa C-507/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę rewizyjną: Bundesrepublik Deutschland

Druga strona postępowania: XT

Pytania prejudycjalne

Czy przy ocenie kwestii, czy ochrona lub pomoc UNRWA dla palestyńskiego bezpaństwowca ustały w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. a) człon drugi dyrektywy 2011/95/UE1 , należy pod względem geograficznym wziąć pod uwagę wyłącznie dany obszar działań (Strefę Gazy, Jordanię, Liban, Syrię, Zachodni Brzeg), na którym bezpaństwowiec miał miejsce rzeczywistego pobytu w momencie opuszczenia obszaru objętego mandatem UNRWA (w tym wypadku Syrię), czy też również inne obszary działań należące do obszaru objętego mandatem UNRWA?

Jeżeli nie należy brać pod uwagę jedynie obszaru działań, na którym bezpaństwowiec miał miejsce rzeczywistego pobytu w momencie wyjazdu: Czy należy zawsze i niezależnie od innych przesłanek brać pod uwagę wszystkie obszary działań wchodzące w zakres obszaru objętego mandatem? Jeżeli nie: Czy inne obszary działań należy uwzględniać wyłącznie wtedy, gdy bezpaństwowiec miał z danym obszarem działań istotny związek (terytorialny)? Czy dla wystąpienia takiego związku konieczne jest, by bezpaństwowiec miał miejsce zwykłego pobytu na tym obszarze w momencie wyjazdu lub wcześniej? Czy przy badaniu istotnego związku (terytorialnego) należy uwzględnić inne okoliczności? Jeśli tak, to jakie? Czy zależy to od tego, czy w momencie opuszczenia obszaru objętego mandatem UNRWA bezpaństwowiec miał racjonalną możliwość wjazdu na odnośny obszar działań?

Czy bezpaństwowiec, który opuszcza obszar objęty mandatem UNRWA, ponieważ na obszarze działań, na którym ma miejsce rzeczywistego pobytu, jego bezpieczeństwo osobiste jest poważnie zagrożone, a UNRWA nie jest w stanie udzielić mu tam ochrony ani pomocy, korzysta tym samym z ochrony zapewnianej przez art. 12 ust. 1 lit. a) człon drugi dyrektywy 2011/95/UE również wtedy, gdy udał się uprzednio na ten obszar działań, mimo że jego bezpieczeństwo osobiste nie było poważnie zagrożone na obszarze działań, na którym przebywał wcześniej, i nie mógł w okolicznościach istniejących momencie wyjazdu liczyć na to, że na obszarze działań, na który się udaje, otrzyma ochronę lub pomoc UNRWA i w dającej się przewidzieć przyszłości będzie mógł wrócić na obszar działań, na którym dotychczas przebywał?

Czy przy ocenie kwestii, czy bezpaństwowcowi należy odmówić nadania statusu uchodźcy ipso facto z tego powodu, że po opuszczeniu przez niego obszaru objętego mandatem UNRWA nie są już spełnione przesłanki określone w art. 12 ust. 1 lit. a) człon drugi dyrektywy 2011/95/UE, trzeba wziąć pod uwagę wyłącznie obszar działań, na którym miał on ostatnie miejsce zwykłego pobytu? Jeżeli nie: Czy należy dodatkowo – analogicznie – uwzględnić obszary, które trzeba wziąć pod uwagę zgodnie z pytaniem drugim w momencie wyjazdu? Jeżeli nie: Według jakich kryteriów należy określić obszary, które trzeba uwzględnić w momencie rozstrzygnięcia wniosku? Czy warunkiem odpadnięcia przesłanek określonych w art. 12 ust. 1 lit. a) człon drugi dyrektywy 2011/95/UE jest gotowość organów (państwowych i quasi-państwowych) na odnośnym obszarze działań do (ponownego) przyjęcia bezpaństwowca?

Na wypadek gdyby w związku z wystąpieniem lub odpadnięciem przesłanek określonych w art. 12 ust. 1 lit. a) człon drugi dyrektywy 2011/95/UE znaczenie miał obszar działań, na którym znajdowało się (ostatnie) miejsce zwykłego pobytu: Jakie kryteria są decydujące dla ustalenia miejsca zwykłego pobytu? Czy konieczny jest legalny pobyt za zgodą państwa pobytu? Jeżeli nie: Czy potrzebne jest przynajmniej świadome przyzwolenie na pobyt zainteresowanego bezpaństwowca przez właściwe organy obszaru działań? Jeżeli odpowiedź w tym zakresie jest twierdząca: Czy właściwe organy muszą konkretnie wiedzieć o obecności danego bezpaństwowca, czy też wystarczy świadome przyzwolenie na jego pobyt jako członka większej grupy osób? Jeżeli nie: Czy wystarczy wyłącznie rzeczywisty dłuższy pobyt?

____________

1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (Dz.U. 2011, L 337, s. 9).