ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ένατο τμήμα)
της 6ης Δεκεμβρίου 2018 (*)
«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης V – Προγενέστερα εικονιστικά διεθνή σήματα V – Απόδειξη της υπάρξεως, της εγκυρότητας και της εκτάσεως της προστασίας προγενέστερου σήματος – Κανόνας 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2018/625]»
Στην υπόθεση T-848/16,
Deichmann SE, με έδρα το Essen (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από την C. Onken, δικηγόρο,
προσφεύγουσα,
κατά
Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), εκπροσωπούμενου από την A. Söder και τον D. Hanf,
καθού,
αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου:
Vans, Inc., με έδρα το Cypress, Καλιφόρνια (Ηνωμένες Πολιτείες), εκπροσωπούμενη από τον M. Hirsch, δικηγόρο,
με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 20ής Σεπτεμβρίου 2016 (υπόθεση R 2129/2015-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Deichmann και Vans,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ένατο τμήμα),
συγκείμενο από τους S. Gervasoni (εισηγητή), πρόεδρο, K. Kowalik-Bańczyk και C. Mac Eochaidh, δικαστές,
γραμματέας: R. Ukelyte, διοικητική υπάλληλος,
έχοντας υπόψη το δικόγραφο της προσφυγής που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου την 1η Δεκεμβρίου 2016,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως της παρεμβαίνουσας που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 2 Φεβρουαρίου 2017,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως του EUIPO που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 9 Φεβρουαρίου 2017,
έχοντας υπόψη την απόφαση της 12ης Μαΐου 2017 περί συνεκδικάσεως των υποθέσεων T-848/16 και T-817/16 προς διευκόλυνση της προφορικής διαδικασίας,
κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 16ης Μαΐου 2018,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
Ιστορικό της διαφοράς
1 Στις 17 Οκτωβρίου 2011 η παρεμβαίνουσα, Vans, Inc., υπέβαλε αίτηση καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το σήμα της ΕΕ (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1), όπως έχει τροποποιηθεί [ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2017, L 154, σ. 1)].
2 Το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι το εξής εικονιστικό σημείο:
3 Τα προϊόντα για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση υπάγονται στις κλάσεις 18 και 25 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση των σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί.
4 Στις 21 Φεβρουαρίου 2012 η προσφεύγουσα, Deichmann SE, άσκησε ανακοπή δυνάμει του άρθρου 41 του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρου 46 του κανονισμού 2017/1001) κατά της καταχωρίσεως του ζητηθέντος σήματος.
5 Η ανακοπή στηριζόταν στα εξής προγενέστερα σήματα:
– υπ’ αριθ. 937 479 διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση της 10ης Αυγούστου 2007, για προϊόντα των κλάσεων 18, 25 και 28, έχουσα την ακόλουθη μορφή:
– υπ’ αριθ. 937 526 διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση της 10ης Αυγούστου 2007, για προϊόντα των κλάσεων 18, 25 και 28, έχουσα την ακόλουθη μορφή:
– υπ’ αριθ. 937 528 διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση της 13ης Αυγούστου 2007, για προϊόντα των κλάσεων 18, 25 και 28, έχουσα την ακόλουθη μορφή:
6 Ο λόγος που προβλήθηκε προς στήριξη της ανακοπής ήταν ο προβλεπόμενος στο άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001).
7 Στις 28 Σεπτεμβρίου 2015 το τμήμα ανακοπών του EUIPO απέρριψε την ανακοπή, κρίνοντας, αφενός, ότι δεν συνέτρεχε κίνδυνος συγχύσεως όσον αφορά τα σήματα υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 και, αφετέρου, ότι η προστασία του σήματος υπ’ αριθ. 937 528 δεν είχε αποδειχθεί επαρκώς κατά νόμον.
8 Στις 21 Οκτωβρίου 2015 η προσφεύγουσα άσκησε προσφυγή κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών, θεωρώντας ότι συνέτρεχε κίνδυνος συγχύσεως κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009.
9 Με απόφαση της 20ής Σεπτεμβρίου 2016 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), το τέταρτο τμήμα προσφυγών του EUIPO απέρριψε την προσφυγή της προσφεύγουσας χωρίς να εξετάσει κατά πόσον συνέτρεχε ο προβαλλόμενος από την προσφεύγουσα κίνδυνος συγχύσεως.
10 Πρώτον, το τμήμα προσφυγών επικύρωσε την απόφαση του τμήματος ανακοπών περί μη αποδείξεως της προστασίας της υπ’ αριθ. 937 528 διεθνούς καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση (σημείο 11 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
11 Δεύτερον, στηριζόμενο στον κανόνα 19, παράγραφοι 1 έως 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94 του Συμβουλίου για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης(ΕΕ 1995, L 303, σ. 1) [νυν άρθρο 7, παράγραφοι 1 έως 4, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2018/625 της Επιτροπής, της 5ης Μαρτίου 2018, για τη συμπλήρωση του κανονισμού 2017/1001, και για την κατάργηση του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2017/1430 (ΕΕ 2018, L 104, σ. 1)], το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι η προσφυγή ήταν αβάσιμη όσον αφορά την προστασία των διεθνών καταχωρίσεων αριθ. 937 479 και 937 526.
12 Το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι όφειλε αυτεπαγγέλτως να εξετάσει τα απαιτούμενα από τον κανόνα 19 του κανονισμού 2868/95 αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την προστασία των προγενεστέρων δικαιωμάτων, χωρίς να χρειάζεται σχετικό αίτημα των διαδίκων (σημείο 12 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι οι απαιτήσεις του κανόνα 19 του κανονισμού 2868/95 δεν συνιστούσαν προϋποθέσεις παραδεκτού της ανακοπής αλλά προϋποθέσεις που αφορούσαν την εξέταση της ουσίας της ανακοπής και ότι ως εκ τούτου το EUIPO δεν είχε την υποχρέωση να επισημάνει στην ανακόπτουσα τις παρατυπίες των προσκομισθέντων εγγράφων και να την καλέσει συγκεκριμένα να υποβάλει ορισμένα περαιτέρω αποδεικτικά στοιχεία (σημείο 13 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
13 Το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι, όσον αφορά διεθνή καταχώριση της οποίας η προστασία επεκτείνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η απόδειξη σχετικά με την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας του προγενέστερου σήματος έπρεπε να προσκομιστεί, δυνάμει του κανόνα 19, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95 (νυν άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 2018/625), με επίσημα έγγραφα της καταχωρίσασας το σήμα αρμόδιας αρχής τα οποία έχουν συνταχθεί στη γλώσσα της διαδικασίας ή συνοδεύονται από μετάφραση σύμφωνα με τον κανόνα 19, παράγραφος 3, του κανονισμού 2868/95 (σημείο 14 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
14 Το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι, βάσει του άρθρου 152 του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρου 190 του κανονισμού 2017/1001), η επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημοσιεύεται από το EUIPO μόνον κατά τρόπον ώστε να δημοσιεύονται ορισμένα βιβλιογραφικά στοιχεία, η απεικόνιση του σήματος καθώς και οι αριθμοί των κλάσεων (σημείο 16 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
15 Το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι, κατ’ εφαρμογήν του κανόνα 19, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 2868/95, η προσφεύγουσα όφειλε να προσκομίσει απόσπασμα του μητρώου του Διεθνούς Γραφείου, περιλαμβανομένης της μεταφράσεως στη γλώσσα της διαδικασίας, προκειμένου να αποδείξει την προστασία των διεθνών καταχωρίσεων με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση (σημείο 17 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Το τμήμα προσφυγών επισήμανε ότι, προσκομίζοντας απόσπασμα της βάσεως δεδομένων TMview, που τηρείται όχι από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Διανοητικής Ιδιοκτησίας (ΠΟΔΙ) αλλά από το EUIPO, καθώς και μετάφραση στη γλώσσα της διαδικασίας του καταλόγου των προϊόντων, η προσφεύγουσα δεν είχε αποδείξει την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας των προγενεστέρων δικαιωμάτων της (σημείο 18 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
16 Το τμήμα προσφυγών πρόσθεσε ότι το τμήμα ανακοπών όφειλε να απορρίψει την ανακοπή ήδη για τον λόγο ότι στερούνταν τεκμηρίωσης, δεδομένου ότι δεν είχαν υποβληθεί εντός της ταχθείσας προθεσμίας κατάλληλα αποδεικτικά στοιχεία για τις υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 διεθνείς καταχωρίσεις (σημείο 19 της προσβαλλομένης αποφάσεως).
Η διαδικασία και τα αιτήματα των διαδίκων
17 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·
– να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.
18 Το EUIPO ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.
19 Η παρεμβαίνουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
Σκεπτικό
20 Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.
21 Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών παρέβη τις διατάξεις του άρθρου 151, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρου 189, παράγραφος 2, του κανονισμού 2017/1001) καθώς και τις διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2868/95 (νυν άρθρου 7, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2018/625) κρίνοντας ότι η ίδια όφειλε να αποδείξει την προστασία των υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 προγενεστέρων διεθνών καταχωρίσεων με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
22 Στο πλαίσιο του δευτέρου λόγου, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι το τμήμα προσφυγών παρέβη τις διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95 [νυν άρθρου 7, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2018/625] και του κανόνα 19, παράγραφος 3, του εν λόγω κανονισμού, καθώς και τις διατάξεις του κανόνα 20 του ίδιου κανονισμού (νυν άρθρου 8, παράγραφοι 1 έως 4 και 7 έως 9, του κανονισμού 2018/625), κρίνοντας ότι η προσφεύγουσα δεν είχε αποδείξει την προστασία των υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 προγενεστέρων σημάτων της και απορρίπτοντας για τον λόγο αυτό την ανακοπή ως αβάσιμη.
23 Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου, η προσφεύγουσα προβάλλει επικουρικώς ότι, έστω και αν υποτεθεί ότι τα αποσπάσματα της βάσεως δεδομένων TMview δεν πληρούν τις απαιτήσεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2868/95, το τμήμα προσφυγών παραβίασε τις αρχές της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ασφάλειας δικαίου, της χρηστής διοικήσεως, της ίσης μεταχειρίσεως και της μη αναδρομικότητας, δεδομένων ιδίως της πρακτικής των αποφάσεων του EUIPO και του περιεχομένου των οδηγιών εξετάσεως του EUIPO.
Επί του πρώτου λόγου ακυρώσεως
24 Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών παρέβη τις διατάξεις του άρθρου 151, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 καθώς και τις διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2868/95, κρίνοντας ότι η ίδια όφειλε να αποδείξει την προστασία των υπ’ αριθ. 937 479 και 937526 προγενεστέρων διεθνών καταχωρίσεων με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
25 Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι οι διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση παράγουν τα ίδια αποτελέσματα με τα σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 151, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, και ότι, ως εκ τούτου, οι δύο αυτές κατηγορίες σημάτων πρέπει να αντιμετωπίζονται κατά τρόπο ενιαίο. Στο μέτρο που, σε περίπτωση ανακοπής η οποία στηρίζεται σε σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι αναγκαίο να αποδεικνύεται η προστασία του προγενέστερου σήματος δυνάμει του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2868/95, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τούτο ισχύει κατά μείζονα λόγο καθόσον οι διατάξεις του κανονισμού 207/2009 υπερισχύουν έναντι των διατάξεων του κανονισμού εφαρμογής 2868/95.
26 Η προσφεύγουσα προβάλλει εξάλλου ότι, όσον αφορά τις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν χρειάζεται να υποβάλλονται αποδεικτικά στοιχεία για τα προγενέστερα δικαιώματα, πράγμα που διαφοροποιεί τις εν λόγω διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τα εθνικά σήματα και από τις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ μόνο σε ορισμένα κράτη μέλη της Ένωσης. Ειδικότερα, το EUIPO διαθέτει στοιχεία ικανά να αποδείξουν την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας των διεθνών καταχωρίσεων με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεδομένου ότι, δυνάμει του άρθρου 152 του κανονισμού 207/2009, τα στοιχεία αυτά δημοσιεύονται μεταξύ άλλων στη δική του βάση δεδομένων CTM-Online (νυν eSearch plus). Είναι συνεπώς περιττή η προσκόμιση συμπληρωματικών εγγράφων προς τεκμηρίωση της ανακοπής, με εξαίρεση, ενδεχομένως, τη μετάφραση του καταλόγου των προϊόντων και των υπηρεσιών στη γλώσσα της διαδικασίας, η οποία υποβλήθηκε εν προκειμένω.
27 Το EUIPO θεωρεί ότι εν προκειμένω δεν χρειάζεται να κριθεί κατά πόσον ήταν αναγκαίο να αποδειχθεί η ύπαρξη, η εγκυρότητα και η έκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθόσον ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως της προσφεύγουσας είναι βάσιμος.
28 Η παρεμβαίνουσα αμφισβητεί την επιχειρηματολογία της προσφεύγουσας.
29 Καταρχάς, υπενθυμίζονται οι κρίσιμες διατάξεις του κανονισμού 207/2009 που εφαρμόζονται στις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και οι αντίστοιχες διατάξεις του κανονισμού 2868/95.
30 Το άρθρο 145 του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 182 του κανονισμού 2017/1001), που εντάσσεται στο τμήμα 1 του τίτλου XIII, ο οποίος επιγράφεται «Διεθνής καταχώριση σημάτων», έχει ως εξής:
«Εκτός αν άλλως ορίζεται στον παρόντα τίτλο, ο παρών κανονισμός και οι εκτελεστικοί κανονισμοί του εφαρμόζονται στις αιτήσεις διεθνούς καταχώρισης που έχουν κατατεθεί δυνάμει του πρωτοκόλλου που αφορά στη συμφωνία της Μαδρίτης σχετικά με τη διεθνή καταχώριση σημάτων, που εγκρίθηκε στη Μαδρίτη στις 27 Ιουνίου 1989 (στο εξής “διεθνής αίτηση” και “πρωτόκολλο της Μαδρίτης”, αντίστοιχα) και βασίζονται σε αίτηση κοινοτικού σήματος ή σε κοινοτικό σήμα, καθώς και στην καταχώριση σημάτων στο διεθνές μητρώο που τηρείται από το Διεθνές Γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας (στο εξής “διεθνής καταχώριση” και “Διεθνές Γραφείο”, αντίστοιχα), η προστασία των οποίων επεκτείνεται στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα».
31 Το άρθρο 151 του κανονισμού 207/2009 έχει ως εξής:
«1. Κάθε επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα παράγει, από της ημερομηνίας καταχωρίσεως που προβλέπεται στο άρθρο 3 παράγραφος 4 του πρωτοκόλλου της Μαδρίτης ή της ημερομηνίας επέκτασης της προστασίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, σύμφωνα με το άρθρο 3β, παράγραφος 2, του πρωτοκόλλου της Μαδρίτης, τα ίδια αποτελέσματα με μια αίτηση κοινοτικού σήματος.
2. Εάν ουδεμία απόρριψη έχει κοινοποιηθεί δυνάμει του άρθρου 5 παράγραφοι 1 και 2 του πρωτοκόλλου της Μαδρίτης ή εάν η απόρριψη έχει ανακληθεί, η διεθνής καταχώριση ενός σήματος του οποίου η προστασία έχει επεκταθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα παράγει από της ημερομηνίας που προβλέπεται στην παράγραφο 1, τα ίδια αποτελέσματα με την καταχώριση ενός σήματος ως κοινοτικού.
3. Για τους σκοπούς εφαρμογής του άρθρου 9 παράγραφος 3, η δημοσίευση πληροφοριών σχετικά με την επέκταση διεθνούς καταχώρισης στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα δυνάμει του άρθρου 152, παράγραφος 1, υποκαθιστά τη δημοσίευση μιας αίτησης κοινοτικού σήματος και η δημοσίευση που προβλέπεται στο άρθρο 152, παράγραφος 2, υποκαθιστά τη δημοσίευση της καταχώρισης ενός κοινοτικού σήματος».
32 Κατά τον κανόνα 20, παράγραφος 1, του κανονισμού 2868/95 (νυν άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 7, του κανονισμού 2018/625), η ανακοπή απορρίπτεται ως αβάσιμη εάν ο ανακόπτων δεν αποδεικνύει, πριν από τη λήξη της προθεσμίας που προβλέπεται στον κανόνα 19, παράγραφος 1, του ίδιου κανονισμού, την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας του προγενέστερου σήματος ή του προγενέστερου δικαιώματος, καθώς και το δικαίωμά του να ασκήσει την ανακοπή.
33 Ο κανόνας 19 του κανονισμού 2868/95 ορίζει τα εξής:
«1. Το Γραφείο δίνει τη δυνατότητα στον ανακόπτοντα να παρουσιάσει τα πραγματικά περιστατικά, τις αποδείξεις και τα επιχειρήματα που τεκμηριώνουν την ανακοπή ή να συμπληρώσει οιαδήποτε πραγματικά περιστατικά, αποδείξεις ή επιχειρήματα που έχουν ήδη κατατεθεί σύμφωνα με τον κανόνα 15 παράγραφος 3 εντός ταχθείσας από αυτό προθεσμίας και η οποία πρέπει να αντιστοιχεί τουλάχιστον σε δύο μήνες μετά την ημερομηνία κατά την οποία θεωρείται ότι αρχίζει η διαδικασία ανακοπής σύμφωνα με τον κανόνα 18 παράγραφος 1.
2. Εντός της περιόδου που αναφέρεται στην παράγραφο 1, ο ανακόπτων πρέπει επίσης να υποβάλει αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την ύπαρξη, εγκυρότητα και έκταση της προστασίας του προγενέστερου σήματος ή του προγενέστερου δικαιώματος, καθώς επίσης και αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με το δικαίωμά του να ασκήσει την ανακοπή. Ειδικότερα, ο ανακόπτων παρέχει τα ακόλουθα αποδεικτικά στοιχεία:
α) εάν η ανακοπή αφορά σήμα που δεν είναι κοινοτικό σήμα, αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την κατάθεση αίτησης ή την καταχώρησή του:
i) […]
ii) στην περίπτωση που το σήμα έχει καταχωρηθεί, αντίγραφο του σχετικού πιστοποιητικού καταχώρησης και, όπου ενδείκνυται, του πιο πρόσφατου πιστοποιητικού ανανέωσης που αποδεικνύει ότι η περίοδος προστασίας του σήματος υπερβαίνει το χρονικό διάστημα που αναφέρεται στην παράγραφο 1 και οιαδήποτε παράτασή του, ή ισοδύναμα έγγραφα της διοικητικής αρχής στην οποία έγινε η καταχώρηση του σήματος·
[…].
3. Οι πληροφορίες και αποδείξεις που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 παρέχονται στη γλώσσα της διαδικασίας ή συνοδεύονται από μετάφραση. Η μετάφραση υποβάλλεται εντός της προθεσμίας που έχει ορισθεί για την υποβολή του αρχικού εγγράφου.»
34 Από τις διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2868/95, οι οποίες εφαρμόζονται στις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση βάσει του άρθρου 145 του κανονισμού 207/2009, προκύπτει ότι ο ανακόπτων οφείλει να αποδείξει την κατάθεση ή την καταχώριση του προγενέστερου σήματος στην περίπτωση που η ανακοπή στηρίζεται σε σήμα το οποίο δεν είναι σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ανάγκη παροχής μιας τέτοιας αποδείξεως αφορά συνεπώς και τις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες δεν συνιστούν σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
35 Το γεγονός ότι το άρθρο 151, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 ορίζει ότι η επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση παράγει, από την ημερομηνία που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου αυτού, τα ίδια αποτελέσματα με την καταχώριση ενός σήματος ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επηρεάζει το βάρος που φέρει ο ανακόπτων να αποδείξει την προγενέστερη διεθνή καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95. Ειδικότερα, η προβλεπόμενη από τον κανόνα 19 του κανονισμού 2868/95 απαίτηση περί αποδείξεως του προγενέστερου σήματος είναι διάταξη που αφορά τη δυνατότητα του δικαιούχου προγενέστερου σήματος, περιλαμβανομένης της διεθνούς καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να ασκήσει ανακοπή κατά της καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι διάταξη σχετικά με τα αποτελέσματα του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία καθορίζονται στα άρθρα 9 έως 14 του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρα 9 έως 17 του κανονισμού 2017/1001), που περιλαμβάνονται στο επιγραφόμενο «Αποτελέσματα του [σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης]» τμήμα 2 του τίτλου II του κανονισμού 207/2009.
36 Συνεπώς, ο κανόνας 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95, καθόσον προβλέπει ότι ο ανακόπτων οφείλει να υποβάλει αποδεικτικά στοιχεία για την προστασία διεθνούς καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν αντιβαίνει στις διατάξεις του άρθρου 151, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, οι οποίες δεν αφορούν τους κανόνες που διέπουν τη διαδικασία ανακοπής κατά της καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
37 Η προσφεύγουσα δεν δύναται λυσιτελώς να προβάλει, προκειμένου να αποδείξει παράβαση από το τμήμα προσφυγών των διατάξεων του άρθρου 151, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 καθώς και των διατάξεων του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2868/95, ότι δεν είναι αναγκαία η προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων για τα προγενέστερα σήματα όσον αφορά τις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι, δεδομένης της δημοσιεύσεως στη βάση CTM-Online (νυν eSearch plus) των προβλεπόμενων στο άρθρο 152 του κανονισμού 207/2009 πληροφοριών για τη διεθνή καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το EUIPO διαθέτει στοιχεία ικανά να αποδείξουν την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας των διεθνών καταχωρίσεων με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
38 Ειδικότερα, έστω και αν υποτεθεί ότι το EUIPO διαθέτει πληροφορίες σχετικά με την προστασία των διεθνών καταχωρίσεων με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από το σαφές γράμμα του κανόνα 19, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, το οποίο, όπως επισημάνθηκε προηγουμένως, δεν έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 151, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, προκύπτει ότι ο ίδιος ο ανακόπτων οφείλει να υποβάλει τα αποδεικτικά στοιχεία για την προστασία του προγενέστερου δικαιώματός του.
39 Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών δεν παρέβη τις διατάξεις του άρθρου 151, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 καθώς και τις διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2868/95 κρίνοντας ότι η προσφεύγουσα όφειλε να αποδείξει την προστασία των υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 προγενεστέρων διεθνών καταχωρίσεων με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
40 Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως πρέπει κατά συνέπεια να απορριφθεί.
Επί του δευτέρου λόγου ακυρώσεως
41 Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών παρέβη τον κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, και παράγραφος 3, του κανονισμού 2868/95, καθώς και τον κανόνα 20 του ίδιου κανονισμού, κρίνοντας ότι η ίδια δεν είχε αποδείξει την προστασία των υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 προγενεστέρων σημάτων.
42 Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσκόμιση αποσπάσματος της βάσεως δεδομένων TMview συνιστά αποδεικτικό μέσο που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95. Η προσφεύγουσα εκθέτει ότι τα στοιχεία της βάσεως δεδομένων TMview προέρχονται από τα συμμετέχοντα γραφεία σημάτων, μεταξύ άλλων από τον ΠΟΔΙ, και ότι τα αποσπάσματα της βάσεως αυτής περιέχουν όλα τα στοιχεία που είναι κρίσιμα για την απόδειξη της προστασίας προγενέστερης διεθνούς καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προσφεύγουσα προσθέτει ότι το κύρος των αποσπασμάτων της βάσεως δεδομένων TMview αναγνωρίζεται από την πάγια διοικητική πρακτική του EUIPO γιατην οποία γίνεται λόγος στις οδηγίες εξετάσεως του EUIPO.
43 Η προσφεύγουσα εκθέτει ότι εν προκειμένω προσκόμισε αποσπάσματα της βάσεως δεδομένων TMview, καθώς και μετάφραση στη γλώσσα της διαδικασίας του καταλόγου των προϊόντων και των υπηρεσιών σύμφωνα με τον κανόνα 19, παράγραφος 3, του κανονισμού 2868/95, και ότι, ως εκ τούτου, το τμήμα προσφυγών κακώς έκρινε ότι η ίδια δεν είχε αποδείξει την προστασία των υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 προγενεστέρων διεθνών σημάτων της.
44 Το EUIPO φρονεί ότι ο λόγος ακυρώσεως είναι βάσιμος.
45 Η παρεμβαίνουσα θεωρεί ότι ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί καθόσον η βάση δεδομένων TMview τηρείται από τον EUIPO και όχι από τον ΠΟΔΙ, που είναι η μοναδική αρμόδια αρχή όσον αφορά την καταχώριση των διεθνών σημάτων. Η προσκόμιση των αποσπασμάτων της ως άνω βάσεως δεδομένων ως αποδείξεως ενός προγενέστερου διεθνούς σήματος αντιβαίνει συνεπώς στις διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95.
46 Κατά την παρεμβαίνουσα, οι οδηγίες εξετάσεως του EUIPO με τις οποίες τα αποσπάσματα της βάσεως δεδομένων TMview γίνονται δεκτά ως αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την ύπαρξη και την εγκυρότητα των προγενεστέρων δικαιωμάτων δεν έχουν εφαρμογή εν προκειμένω. Πρώτον, οι οδηγίες εξετάσεως του EUIPO εκδόθηκαν δύο έτη μετά τη λήξη της προθεσμίας εντός της οποίας η προσφεύγουσα όφειλε να τεκμηριώσει τα προγενέστερα δικαιώματά της. Δεύτερον, οι οδηγίες αυτές δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα και δεν συμβιβάζονται προς τις διατάξεις των κανονισμών 207/2009 και 2868/95. Οι ως άνω κανονισμοί υπερισχύουν των οδηγιών εξετάσεως του EUIPO και πρέπει να εφαρμόζονται από τα τμήματα προσφυγών, τα οποία αποφασίζουν κατά δέσμια αρμοδιότητα σχετικά με την καταχώριση σημείου ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
47 Πρώτον, πρέπει να εξετασθεί το επιχείρημα της προσφεύγουσας ότι οι οδηγίες εξετάσεως του EUIPO επιτρέπουν την προσκόμιση αποσπασμάτων της βάσεως δεδομένων TMview.
48 Ειδικότερα, η προσφεύγουσα προβάλλει, προς στήριξη του δευτέρου λόγου, ότι οι οδηγίες εξετάσεως του EUIPO διευκρινίζουν, σχετικά με τον κανόνα 19, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, ότι, προς απόδειξη της εγκυρότητας προγενεστέρων καταχωρίσεων σημάτων τα οποία δεν είναι σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο ανακόπτων μπορεί να προσκομίσει, όσον αφορά τις προγενέστερες καταχωρίσεις με ισχύ στην Ένωση, αποσπάσματα της βάσεως δεδομένων TMview.
49 Στην έκδοσή τους της 23ης Μαρτίου 2016, η οποία επισυνάπτεται στο δικόγραφο της προσφυγής, οι οδηγίες αυτές επισημαίνουν, στο σημείο 4.2.3.2 του μέρους C, «Ανακοπή», τμήμα 1, «Διαδικαστικά ζητήματα», ότι το EUIPO δέχεται μεταξύ άλλων, όσον αφορά τις διεθνείς καταχωρίσεις, τα αποσπάσματα της τράπεζας δεδομένων TMview, στον βαθμό που περιέχουν χρήσιμες πληροφορίες.
50 Πλην όμως το βάσιμο του λόγου ακυρώσεως της προσφεύγουσας πρέπει να εξετασθεί αποκλειστικώς βάσει των κρίσιμων διατάξεων των κανονισμών 207/2009 και 2868/95 και όχι βάσει των οδηγιών εξετάσεως του EUIPO.
51 Ειδικότερα, οι αποφάσεις τις οποίες λαμβάνουν τα τμήματα προσφυγών, δυνάμει του κανονισμού 207/2009, σχετικά με την καταχώριση σημείου ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμπίπτουν στη σφαίρα της ασκήσεως δέσμιας αρμοδιότητας και όχι διακριτικής ευχέρειας, οπότε η νομιμότητα των αποφάσεων των εν λόγω τμημάτων προσφυγών πρέπει να εκτιμάται αποκλειστικώς με βάση τον ως άνω κανονισμό, όπως ερμηνεύεται από τον δικαστή της Ένωσης (βλ., συναφώς, αποφάσεις της 15ης Σεπτεμβρίου 2005, BioID κατά ΓΕΕΑ, C-37/03 P, EU:C:2005:547, σκέψη 47, της 12ης Ιανουαρίου 2006, Deutsche SiSi-Werke κατά ΓΕΕΑ, C-173/04 P, EU:C:2006:20, σκέψη 48, και της 19ης Ιανουαρίου 2012, ΓΕΕΑ κατά Nike International, C‑53/11 P, EU:C:2012:27, σκέψη 57).
52 Οι οδηγίες εξετάσεως του EUIPO δεν συνιστούν νομικές πράξεις με δεσμευτική ισχύ όσον αφορά την ερμηνεία των διατάξεων του δικαίου της Ένωσης (απόφαση της 19ης Δεκεμβρίου 2012, Leno Merken, C‑149/11, EU:C:2012:816, σκέψη 48). Οι προβλέψεις των οδηγιών εξετάσεως του EUIPO δεν μπορούν αφεαυτών ούτε να κατισχύσουν των διατάξεων των κανονισμών 207/2009 και 2868/95 ούτε να μεταβάλουν την ερμηνεία των διατάξεων αυτών από τον δικαστή της Ένωσης. Αντιθέτως, οι ως άνω οδηγίες πρέπει να ερμηνεύονται σύμφωνα με τις διατάξεις των κανονισμών 207/2009 και 2868/95 [απόφαση της 27ης Ιουνίου 2012, Interkobo κατά ΓΕΕΑ – XXXLutz Marken (my baby), T-523/10, EU:T:2012:326, σκέψη 29].
53 Συνεπώς, οι προβλέψεις των οδηγιών εξετάσεως του EUIPO τις οποίες επικαλείται η προσφεύγουσα δεν μπορούν ούτε να κατισχύσουν των διατάξεων του κανόνα 19, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 2868/95, σχετικά με την απόδειξη από τον ανακόπτοντα της προστασίας των προγενεστέρων σημάτων, αλλ’ ούτε και να μεταβάλουν την ερμηνεία των διατάξεων αυτών από το Γενικό Δικαστήριο.
54 Η επιχειρηματολογία της προσφεύγουσας με την οποία επικαλείται το περιεχόμενο των οδηγιών εξετάσεως του EUIPO προκειμένου να αποδείξει παράβαση των διατάξεων του κανονισμού 2868/95 πρέπει συνεπώς να απορριφθεί ως αλυσιτελής.
55 Δεύτερον, οι διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95 παρέχουν τη δυνατότητα στον ανακόπτοντα να προσκομίσει όχι μόνον αντίγραφο του σχετικού πιστοποιητικού καταχωρίσεως και, εφόσον συντρέχει τέτοια περίπτωση, του πιο πρόσφατου πιστοποιητικού ανανεώσεως, αλλά και οποιοδήποτε άλλο ισοδύναμο έγγραφο της διοικητικής αρχής στην οποία κατατέθηκε η αίτηση σήματος.
56 Έχει κριθεί ότι η προσκόμιση εγγράφου της αρμόδιας αρχής το οποίο περιέχει τις ίδιες πληροφορίες με εκείνες που περιέχονται στο πιστοποιητικό καταχωρίσεως είναι σύμφωνη προς τις διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2868/95 [απόφαση της 5ης Φεβρουαρίου 2016, Kicktipp κατά ΓΕΕΑ – Italiana Calzature (kicktipp), T-135/14, EU:T:2016:69, σκέψη 63].
57 Υπογραμμίζεται ακόμη ότι οι διατάξεις αυτές δεν αποκλείουν τη δυνατότητα προσκομίσεως εγγράφων τα οποία προέρχονται από βάση δεδομένων, όπως είναι η βάση δεδομένων ενός αρμόδιου εθνικού γραφείου [βλ., συναφώς, απόφαση της 24ης Οκτωβρίου 2014, Grau Ferrer κατά ΓΕΕΑ – Rubio Ferrer (Bugui va), T‑543/12, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2014:911, σκέψεις 25 και 26].
58 Διευκρινίζοντας ότι τα επίμαχα έγγραφα «[προέρχονται από τη] διοικητικ[ή] αρχ[ή] στην οποία κατατέθηκε η αίτηση σήματος», ο κανόνας 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95 αποκλείει τη δυνατότητα προσκομίσεως αποσπασμάτων από βάση δεδομένων η οποία παρέχει πρόσβαση σε έγγραφα μη προερχόμενα από τη διοικητική αρχή στην οποία κατατέθηκε η αίτηση σήματος. Ως εκ τούτου, αποσπάσματα της βάσεως δεδομένων CTM‑Online του EUIPO δεν συνιστούν αποδεικτικά στοιχεία για την προστασία διεθνούς καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθόσον ο EUIPO, ο οποίος δεν είναι η αρμόδια αρχή για την καταχώριση των διεθνών σημάτων, δεν είναι η διοικητική αρχή στην οποία κατατέθηκε η αίτηση σήματος [βλ., συναφώς, απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 2014, Aldi Einkauf κατά ΓΕΕΑ – Alifoods (Alifoods), T‑240/13, EU:T:2014:994, σκέψεις 27 και 28].
59 Αντιστρόφως, μολονότι οι διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95 προβλέπουν ότι τα έγγραφα «[προέρχονται]» από την αρμόδια αρχή, δεν αντιτίθενται στο να εξασφαλίζεται η πρόσβαση στα προερχόμενα από την αρμόδια αρχή έγγραφα μέσω συστήματος πληροφορικής που τηρείται μεν από το EUIPO αλλά στο οποίο συμμετέχει η αρμόδια αρχή διαβιβάζοντας και ενημερώνοντας τα κρίσιμα στοιχεία.
60 Από τα έγγραφα της δικογραφίας και ιδίως από τις διευκρινίσεις που παρέσχε το EUIPO με τα δικόγραφά του και κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση προκύπτει ότι η βάση δεδομένων TMview είναι εργαλείο πληροφορικής το οποίο διαχειρίζεται το EUIPO και στο οποίο συμμετέχουν τρίτα γραφεία σημάτων, μεταξύ των οποίων και ο ΠΟΔΙ. Το εργαλείο αυτό συγκεντρώνει τις αιτήσεις και τις καταχωρίσεις σημάτων των συμμετεχόντων γραφείων σημάτων και καθιστά δυνατή την πρόσβαση σε αυτές. Τα στοιχεία παρέχονται από τα γραφεία σημάτων τα οποία κατέχουν το εν λόγω περιεχόμενο και είναι υπεύθυνα για την καθημερινή ενημέρωσή του. Η βάση δεδομένων TMview επιτρέπει τη μελέτη των στοιχείων σχετικά με τα σήματα, που έχουν καταχωρισθεί από τα γραφεία σημάτων τα οποία συμμετέχουν στην ως άνω βάση δεδομένων, υπό τη μορφή με την οποία τα στοιχεία αυτά αναγράφονται στο μητρώο σημάτων του κάθε γραφείου. Το απόσπασμα της βάσεως δεδομένων TMview αντιστοιχεί στην κατάσταση στην οποία ευρίσκεται το μητρώο της αρμόδιας αρχής τη στιγμή κατά την οποία ο χρήστης συμβουλεύεται τη βάση αυτή.
61 Δεδομένων των χαρακτηριστικών της βάσεως δεδομένων TMview τα οποία εκτίθενται στη σκέψη 60 ανωτέρω, το απόσπασμα της ως άνω βάσεως δεδομένων συνιστά, όσον αφορά τις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ένωση, έγγραφο ισοδύναμο με αντίγραφο του προερχόμενου από τον ΠΟΔΙ πιστοποιητικού καταχωρίσεως και, εφόσον συντρέχει τέτοια περίπτωση, του επίσης προερχόμενου από τον ΠΟΔΙ πιο πρόσφατου πιστοποιητικού ανανεώσεως, κατά την έννοια των διατάξεων του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95, υπό την προϋπόθεση ότι το απόσπασμα που υποβάλλει ο ανακόπτων περιέχει όλες τις χρήσιμες πληροφορίες. Εφόσον η προϋπόθεση αυτή πληρούται, το απόσπασμα της βάσεως δεδομένων TMview μπορεί να εξομοιωθεί, όπως ορθώς υποστηρίζουν η προσφεύγουσα και το EUIPO, με απόσπασμα της βάσεως δεδομένων Romarin του ΠΟΔΙ ή με αντίγραφο του πιστοποιητικού καταχωρίσεως στον οργανισμό αυτόν.
62 Το προβαλλόμενο από την παρεμβαίνουσα γεγονός ότι η βάση δεδομένων TMview τηρείται από το EUIPO δεν ανατρέπει το συμπέρασμα αυτό, δεδομένου ότι ο ΠΟΔΙ, ο οποίος είναι η αρμόδια αρχή για την καταχώριση των διεθνών σημάτων, συμμετέχει στη λειτουργία της ως άνω βάσεως δεδομένων, παρέχοντας και ενημερώνοντας καθημερινά τα στοιχεία για τα διεθνή σήματα.
63 Τέλος, η παρεμβαίνουσα αβασίμως υποστηρίζει ότι η απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 2014, Alifoods (T-240/13, EU:T:2014:994), δεν επιτρέπει τη χρήση της βάσεως δεδομένων TMview προς απόδειξη της προστασίας προγενέστερου διεθνούς σήματος.
64 Στην απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 2014, Alifoods (T-240/13, EU:T:2014:994), το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι, επειδή το EUIPO δεν ήταν αρμόδιο για τη διαχείριση των διεθνών καταχωρίσεων και επειδή δεν αποτελούσε τη διοικητική αρχή στην οποία είχε κατατεθεί η αίτηση σήματος, κατά την έννοια του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95, το έγγραφο που είχε προσκομίσει η προσφεύγουσα, ήτοι απόσπασμα της βάσεως δεδομένων CTM-Online του EUIPO, δεν αποτελούσε, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, αποδεικτικό στοιχείο σχετικά με την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας του διεθνούς σήματος.
65 Το Γενικό Δικαστήριο διευκρίνισε, ως εκ περισσού, ότι η εκτίμηση αυτή επιβεβαιωνόταν από την τελολογική ερμηνεία της κρίσιμης νομοθεσίας. Ειδικότερα, δυνάμει του άρθρου 152 του κανονισμού 207/2009, η δημοσίευση από το EUIPO της διεθνούς καταχωρίσεως σήματος του οποίου η προστασία έχει επεκταθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση αφορά μόνο συγκεκριμένα στοιχεία, μεταξύ των οποίων η απεικόνιση του σήματος καθώς και οι αριθμοί των κλάσεων των καλυπτόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών, όχι όμως τον κατάλογο των ως άνω προϊόντων ή υπηρεσιών. Ο εν λόγω κατάλογος δεν μεταφράζεται από το EUIPO και είναι κατά συνέπεια διαθέσιμος μόνο στις τρεις γλώσσες στις οποίες ο ΠΟΔΙ δημοσίευσε τη διεθνή καταχώριση, ήτοι στην αγγλική, στην ισπανική και στη γαλλική. Συνεπώς, αν μια τέτοια δημοσιευόμενη από το EUIPO πληροφορία εθεωρείτο επαρκής προς απόδειξη της υπάρξεως, της εγκυρότητας και της εκτάσεως της προστασίας του οικείου σήματος, τούτο θα συνεπαγόταν, από νομικής απόψεως, ανασφάλεια και ανισότητα (βλ., συναφώς, απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 2014, Alifoods, T-240/13, EU:T:2014:994, σκέψεις 29 έως 31).
66 Πλην όμως οι εκτιμήσεις που διατύπωσε το Γενικό Δικαστήριο στην απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 2014, Alifoods (T-240/13, EU:T:2014:994), σχετικά με τα αποσπάσματα της βάσεως δεδομένων CTM-Online δεν ισχύουν στην περίπτωση της βάσεως δεδομένων TMview.
67 Ειδικότερα, η λειτουργία της βάσεως δεδομένων TMview στηρίζεται στη συμμετοχή των γραφείων σημάτων όπως ο ΠΟΔΙ, τα οποία ενημερώνουν καθημερινώς τα στοιχεία ώστε αυτά να απεικονίζουν πιστά τα τηρούμενα από τα εν λόγω γραφεία μητρώα σημάτων.
68 Εξάλλου, τα στοιχεία της βάσεως δεδομένων TMview δεν περιορίζονται μόνο στις πληροφορίες σχετικά με τη διεθνή καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση των οποίων τη δημοσίευση προβλέπει το άρθρο 152 του κανονισμού 207/2009. Η ως άνω βάση δεδομένων, από την οποία μπορούν να εκδοθούν αποσπάσματα, περιέχει όλα τα στοιχεία που είναι κρίσιμα για την απόδειξη της προστασίας του προγενέστερου σήματος κατά την έννοια του κανόνα 19 του κανονισμού 2868/95, περιλαμβανομένου του καταλόγου των καλυπτόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών.
69 Σε περίπτωση που ο κατάλογος των προϊόντων ή των υπηρεσιών που περιλαμβάνεται στο απόσπασμα της βάσεως δεδομένων TMview δεν είναι διαθέσιμος στη γλώσσα διαδικασίας της ανακοπής, ο ανακόπτων οφείλει να υποβάλει τον εν λόγω κατάλογο συνοδευόμενο από τη μετάφρασή του στη γλώσσα της διαδικασίας, κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του κανόνα 19, παράγραφος 3, του κανονισμού 2868/95. Εφόσον η προϋπόθεση αυτή πληρούται, η δυνατότητα να αποδειχθεί η προγενέστερη διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση διά της προσκομίσεως αποσπασμάτων της βάσεως δεδομένων TMview δεν δημιουργεί, από νομικής απόψεως, ούτε ανασφάλεια ούτε ανισότητα.
70 Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η προσκόμιση αποσπάσματος της βάσεως δεδομένων TMview, υπό την επιφύλαξη ότι το απόσπασμα αυτό περιέχει όλες τις χρήσιμες πληροφορίες και ιδίως τον κατάλογο των καλυπτόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών, συνιστά, όσον αφορά τις διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έγγραφο ισοδύναμο με πιστοποιητικό καταχωρίσεως του ΠΟΔΙ, κατά την έννοια των διατάξεων του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii, του κανονισμού 2868/95.
71 Τρίτον, από τη δικογραφία προκύπτει ότι, εν προκειμένω, η προσφεύγουσα υπέβαλε, εντός της προθεσμίας του κανόνα 19, παράγραφος 1, του κανονισμού 2868/95, αποσπάσματα της βάσεως δεδομένων TMview σχετικά με τις υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 προγενέστερες διεθνείς καταχωρίσεις με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αμφισβητείται, όπως εξάλλου επιβεβαίωσε η παρεμβαίνουσα κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, ότι τα αποσπάσματα αυτά περιείχαν όλα τα κρίσιμα στοιχεία σχετικά με την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας των προγενεστέρων σημάτων, ιδίως δε τον κατάλογο των προϊόντων που καλύπτονται από τα σήματα αυτά. Ο κατάλογος αυτός προϊόντων συνοδευόταν, σύμφωνα με τον κανόνα 19, παράγραφος 3, του κανονισμού 2868/95, από μετάφραση στη γλώσσα διαδικασίας της ανακοπής, ήτοι στη γερμανική, η οποία προσκομίστηκε εντός της προθεσμίας που είχε οριστεί για την προσκόμιση του αρχικού εγγράφου.
72 Ως εκ τούτου, η προσφεύγουσα απέδειξε, σύμφωνα με τις επιταγές του κανόνα 20, παράγραφος 1, του κανονισμού 2868/95 και όπως άλλωστε αναγνωρίζει το EUIPO, την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας των υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 προγενεστέρων διεθνών σημάτων της πριν από τη λήξη της προθεσμίας την οποία προβλέπει ο κανόνας 19, παράγραφος 1, του κανονισμού 2868/95.
73 Υπό τις συνθήκες αυτές, η προσφεύγουσα βασίμως υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών παρέβη τις διατάξεις του κανόνα 19, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, περίπτωση ii), και παράγραφος 3, του κανονισμού 2868/95, καθώς και τις διατάξεις του κανόνα 20 του ίδιου κανονισμού, κρίνοντας ότι η ίδια δεν είχε αποδείξει, πριν από τη λήξη της προθεσμίας την οποία προβλέπει ο κανόνας 19, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού, την προστασία των υπ’ αριθ. 937 479 και 937 526 προγενεστέρων σημάτων της και απορρίπτοντας για τον λόγο αυτό την ανακοπή ως αβάσιμη.
74 Επομένως, ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως της προσφεύγουσας πρέπει να γίνει δεκτός.
75 Δεδομένου ότι ο δεύτερος λόγος είναι βάσιμος, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί, χωρίς να απαιτείται να εξετασθεί ο τρίτος επικουρικώς προβαλλόμενος λόγος που αντλείται από παραβίαση των αρχών της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ασφάλειας δικαίου, της χρηστής διοικήσεως, της ίσης μεταχειρίσεως και της μη αναδρομικότητας.
Επί των δικαστικών εξόδων
76 Κατά το άρθρο 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου.
77 Επειδή το EUIPO ηττήθηκε, καθόσον η προσβαλλομένη απόφαση ακυρώνεται, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδά του καθώς και στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, σύμφωνα με το αίτημά της.
78 Επειδή η παρεμβαίνουσα ηττήθηκε, φέρει τα δικαστικά έξοδά της.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ένατο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Ακυρώνει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 20ής Σεπτεμβρίου 2016 (υπόθεση R 2129/2015-4).
2) Καταδικάζει το EUIPO στα δικαστικά έξοδά του καθώς και στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η DeichmannSE.
3) Η Vans., Inc. φέρει τα δικαστικά έξοδά της.
Gervasoni | Kowalik-Bańczyk | Mac Eochaidh |
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 6 Δεκεμβρίου 2018.
(υπογραφές)