ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 23ης Οκτωβρίου 2013

Υπόθεση F‑124/12

Ulrik Solberg

κατά

Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ)

«Υπαλληλική υπόθεση — Πρώην έκτακτος υπάλληλος — Μη ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Έκταση της εξουσίας εκτιμήσεως»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο U. Solberg ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της 12ης Ιανουαρίου 2012 της αρμόδιας για τη σύναψη συμβάσεων πρόσληψης αρχής (στο εξής: ΑΑΣΣ) του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ ή στο εξής: Observatoire) περί μη ανανεώσεως της συμβάσεώς του ως εκτάκτου υπαλλήλου.

Απόφαση:      Η προσφυγή του U. Solberg απορρίπτεται. Ο U. Solberg φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές — Βλαπτική πράξη — Έννοια — Επιστολή αποσταλείσα σε έκτακτο υπάλληλο που του υπενθυμίζει την ημερομηνία λήξεως της συμβάσεως εργασίας του — Δεν εμπίπτει — Απόφαση περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως — Εμπίπτει

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90 § 2)

2.      Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αρχές — Αρχή της χρηστής διοικήσεως — Υποχρέωση αιτιολογήσεως των βλαπτικών αποφάσεων

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 41)

3.      Υπάλληλοι — Έκτακτοι υπάλληλοι — Πρόσληψη — Ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου — Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως — Καθήκον αρωγής που υπέχει η Διοίκηση — Συνεκτίμηση των συμφερόντων του ενδιαφερόμενου υπαλλήλου

(Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, άρθρο 47)

1.      Κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, συνιστούν βλαπτικές πράξεις, κατά των οποίων μπορεί συνεπώς να ασκηθεί προσφυγή, μόνον τα μέτρα που παράγουν δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα τα οποία είναι ικανά να θίξουν τα συμφέροντα υπαλλήλου ή μέλους του λοιπού προσωπικού, μεταβάλλοντας ουσιωδώς τη νομική του κατάσταση. Εξάλλου, πράξη η οποία δεν περιέχει κανένα νέο στοιχείο σε σχέση με προηγούμενη πράξη αποτελεί αμιγώς βεβαιωτική πράξη εκείνης και δεν μπορεί εξ αυτού του λόγου να έχει ως αποτέλεσμα την εκ νέου έναρξη προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής.

Ειδικότερα, επιστολή με την οποία απλώς υπενθυμίζονται σε έκτακτο υπάλληλο οι όροι της συμβάσεώς του σχετικά με την ημερομηνία λήξεώς της, χωρίς να περιέχει οποιοδήποτε νέο στοιχείο ως προς τους όρους αυτούς, δεν συνιστά βλαπτική πράξη.

Αντιθέτως, στην περίπτωση κατά την οποία μια σύμβαση δύναται να ανανεωθεί, η απόφαση της Διοικήσεως να μην ανανεώσει την εν λόγω σύμβαση συνιστά βλαπτική πράξη, η οποία είναι χωριστή από την οικεία σύμβαση και κατά της οποίας δύναται να υποβληθεί διοικητική ένσταση ή να ασκηθεί προσφυγή εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών. Συγκεκριμένα, μια τέτοια απόφαση, που εκδίδεται κατόπιν επανεξετάσεως του συμφέροντος της υπηρεσίας και της καταστάσεως του ενδιαφερομένου, περιέχει νέο στοιχείο σε σχέση με την αρχική σύμβαση και δεν μπορεί να θεωρείται ως απλώς επιβεβαιωτική της τελευταίας.

(βλ. σκέψεις 16 έως 18)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 14 Σεπτεμβρίου 2006, C‑417/05 P, Επιτροπή κατά Fernández Gómez, σκέψη 46

ΓΔΕΕ: 25 Οκτωβρίου 1996, T‑26/96, Lopes κατά Δικαστηρίου, σκέψη 19· 15 Οκτωβρίου 2008, T‑160/04, Ποταμιάνος κατά Επιτροπής, σκέψη 21

ΔΔΔΕΕ: 15 Σεπτεμβρίου 2011, F‑102/09, Bennett κ.λπ. κατά ΓΕΕΑ, σκέψεις 56, 57 και 59 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· 23 Οκτωβρίου 2012, F‑61/11, Possanzini κατά Frontex, σκέψη 41

2.      Μεταξύ των εγγυήσεων που απονέμει η έννομη τάξη της Ένωσης στο πλαίσιο των διοικητικών διαδικασιών περιλαμβάνεται, ιδίως, η αρχή της χρηστής διοικήσεως, την οποία καθιερώνει το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως η διαλαμβανόμενη στην παράγραφο 2, στοιχείο γ΄, του ίδιου άρθρου έκφανσή της, ήτοι «η υποχρέωση της [Δ]ιοικήσεως να αιτιολογεί τις αποφάσεις της».

Επιπλέον, η υποχρέωση αιτιολογήσεως βλαπτικής πράξεως συνιστά ουσιώδη αρχή του δικαίου της Ένωσης από την οποία χωρεί παρέκκλιση μόνο για επιτακτικούς λόγους.

(βλ. σκέψεις 29 και 30)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 29 Σεπτεμβρίου 2005, T‑218/02, Napoli Buzzanca κατά Επιτροπής, σκέψη 57 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· 8 Σεπτεμβρίου 2009, T‑404/06 P, ETF κατά Landgren, σκέψη 148 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: 27 Σεπτεμβρίου 2012, T‑387/09, Applied Microengineering κατά Επιτροπής, σκέψη 76

3.      Το καθήκον μέριμνας και η αρχή της χρηστής διοικήσεως συνεπάγονται, μεταξύ άλλων, ότι, οσάκις λαμβάνει απόφαση επί της καταστάσεως υπαλλήλου ή μέλους του λοιπού προσωπικού, ακόμη και στο πλαίσιο της ασκήσεως ευρείας εξουσίας εκτιμήσεως, η αρμόδια αρχή συνεκτιμά το σύνολο των στοιχείων που δύνανται να ασκήσουν επιρροή επί της αποφάσεώς της· στο πλαίσιο αυτό, οφείλει να λαμβάνει υπόψη όχι μόνον το συμφέρον της υπηρεσίας, αλλά ομοίως το συμφέρον του οικείου υπαλλήλου ή λοιπού μέλους του προσωπικού.

Εν πάση περιπτώσει, η συνεκτίμηση του προσωπικού συμφέροντος μέλους του λοιπού προσωπικού του οποίου η επαγγελματική απόδοση έχει κριθεί ανεπαρκής δεν μπορεί να φθάνει μέχρι την αφαίρεση από την αρμόδια αρχή της δυνατότητάς της να μην ανανεώσει, παρά την αντίθεση του εν λόγω μέλους, μια σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, εφόσον το απαιτεί το συμφέρον της υπηρεσίας.

(βλ. σκέψεις 43 και 45)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: 27 Νοεμβρίου 2008, F‑35/07, Klug κατά EMEA, σκέψη 79· 13 Ιουνίου 2012, F‑63/11, Macchia κατά Επιτροπής, σκέψη 50, κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόθεση T‑368/12 P· 11 Ιουλίου 2012, F‑85/10, AI κατά Δικαστηρίου, σκέψεις 167 και 168