Language of document :

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte di appello di Napoli (Włochy) w dniu 22 stycznia 2020 r. – TJ / Balga Srl

(Sprawa C-32/20)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte di appello di Napoli

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: TJ

Druga strona postępowania: Balga Srl

Pytania prejudycjalne

Czy art. 30 [Karty praw podstawowych Unii Europejskiej] należy interpretować w ten sposób, że w przypadku niezgodnych z prawem zwolnień grupowych przyznaje on prawo do ochrony opartej na kryteriach efektywności, skuteczności, adekwatności i odstraszającego charakteru, ponieważ przesłanki te determinują charakter sankcji przewidzianych w „prawie Unii” w celu zapewnienia poszanowania podstawowych wartości, z którymi musi być zgodny przepis krajowy - lub praktyka stosowania - który wprowadza konkretny środek stanowiący sankcję w przypadku nieuzasadnionego zwolnienia z pracy? Czy powyższe kryteria stanowią zatem istotną granicę zewnętrzną, na którą można się powołać przed sądem do celów przyznanych sądowi krajowemu działań mających na celu zapewnienie zgodności z prawem Unii przepisów krajowych lub praktyki krajowej, stanowiących wykonanie dyrektywy 98/59/WE1 ?

Czy w celu określenia poziomu ochrony przewidzianego w prawie Unii, w przypadku niezgodnego z prawem zwolnienia grupowego, art. 30 karty należy interpretować z „należytym uwzględnieniem” materialnego znaczenia art. 24 zrewidowanej Europejskiej karty społecznej, o której mowa w Wyjaśnieniach, jak wynika z decyzji Europejskiego Komitetu Praw Społecznych, a zatem uznając owo znaczenie za istotne, oraz czy w związku z tym prawo Unii stoi na przeszkodzie przepisom krajowym i praktyce stosowania, które - poprzez wyłączenie środka w postaci przywrócenia do pracy - ogranicza ochronę do rozwiązania o charakterze wyłącznie odszkodowawczym, charakteryzującego się pułapem opartym na głównym kryterium stażu pracy, a nie na naprawieniu szkody poniesionej przez pracownika w wyniku utraty jego źródła utrzymania?

Czy sąd krajowy powinien zatem, przy dokonywaniu oceny stopnia zgodności przepisu krajowego, który wprowadza lub ustanawia środek ochrony w przypadku niezgodnych z prawem zwolnień grupowych (z powodu naruszenia kryteriów selekcji), wziąć pod uwagę brzmienie Europejskiej karty społecznej wynikające z decyzji jej organów, a w każdym razie uznać, że konieczna jest pełna ochrona odszkodowawcza lub przynajmniej zasadniczo pełna ochrona przed konsekwencjami finansowymi wynikającymi z utraty umowy o pracę?

Czy art. 20, 21, 34 i 47 karty stoją na przeszkodzie wprowadzeniu przepisów lub praktyki stosowania przez państwo członkowskie, stanowiących wykonanie dyrektywy 98/59/WE, które przewidują jedynie w stosunku do pracowników zatrudnionych po dniu 7 marca 2015 r., objętych tą samą procedurą, system sankcji, który w przeciwieństwie do środków zapewnionych innym pracownikom objętych tą samą procedurą, lecz zatrudnionych we wcześniejszym okresie, wyłącza przywrócenie do pracy, a w każdym razie naprawienie konsekwencji wynikających z utraty dochodów oraz utraty zabezpieczenia społecznego, przyznając wyłącznie odszkodowanie charakteryzujące się kwotą określoną głównie w oparciu o kryterium stażu pracy, różnicując w ten sposób sankcję, w zależności od daty zatrudnienia, co prowadzi do zróżnicowania poziomów ochrony w oparciu o wyżej wymienione kryterium, a nie w oparciu o rzeczywiste skutki poniesione w wyniku niesłusznej utraty źródła utrzymania?

____________

1 Dyrektywa Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych, Dz.U. 1998, L 225, s. 16.