ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 21ης Οκτωβρίου 2015

Υπόθεση F‑89/14

Maria Lucia Arsène

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Αποδοχές — Αποζημίωση αποδημίας — Προϋπόθεση του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ — Δεκαετία αναφοράς — Χρονικό σημείο ενάρξεως — Μη συνυπολογισμός των περιόδων υπηρεσίας σε διεθνή οργανισμό — Κατ’ αναλογίαν εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ — Συνήθης κατοικία εκτός του κράτους τοποθετήσεως πριν από την ανάληψη υπηρεσίας σε διεθνή οργανισμό — Άρθρο 81 του Κανονισμού Διαδικασίας — Προσφυγή προδήλως αβάσιμη»

Αντικείμενο:      Προσφυγή‑αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η Μ. Arsène ζητεί, αφενός, να ακυρωθεί η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 11ης Νοεμβρίου 2013 με την οποία δεν της χορήγησαν το επίδομα αποδημίας και, αφετέρου, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να της καταβάλει το εν λόγω επίδομα από την έναρξη της υπηρεσίας της, με τόκους υπερημερίας.

Απόφαση:      Η προσφυγή‑αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. Η Μ. Arsène φέρει τα δικαστικά της έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Περίληψη

Υπάλληλοι — Αποδοχές — Επίδομα αποδημίας — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Συνήθης κατοικία εκτός του κράτους μέλους τοποθετήσεως κατά την περίοδο αναφοράς — Υπολογισμός της περιόδου — Μη συνυπολογισμός των περιόδων υπηρεσίας που πραγματοποιήθηκαν στην υπηρεσία κράτους ή διεθνούς οργανισμού

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 4 § 1, στοιχείο βʹ)

Όσον αφορά τον καθορισμό του χρονικού σημείου ενάρξεως της δεκαετούς περιόδου αναφοράς του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, και ελλείψει συγκεκριμένης ενδείξεως στη διάταξη αυτή, δεν πρέπει να συνυπολογιστεί, κατ’ αναλογίαν με τις διατάξεις του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, κάθε περίοδος κατά την οποία υπάλληλος ασκεί καθήκοντα στην υπηρεσία κράτους ή διεθνούς οργανισμού. Τούτο σημαίνει ότι η άσκηση καθηκόντων στην υπηρεσία κράτους ή διεθνούς οργανισμού δεν στερεί από τον οικείο υπάλληλο το δικαίωμα να λάβει επίδομα αποδημίας, το χρονικό σημείο όμως ενάρξεως της περιόδου αναφοράς πρέπει να μετατίθεται αναλόγως, προκειμένου να εξακριβωθεί αν ο ενδιαφερόμενος πέρασε όντως δέκα έτη εκτός του ευρωπαϊκού εδάφους του κράτους του οποίου έχει ή είχε την ιθαγένεια, χωρίς να εργάζεται κατά τη διάρκεια των δέκα αυτών ετών στην υπηρεσία κράτους ή διεθνούς οργανισμού.

Πράγματι, αν ο υπάλληλος είχε όντως τη συνήθη διαμονή του εκτός του εδάφους του κράτους στο οποίο υπηρετεί, αλλά παρείχε τις υπηρεσίες του σε ορισμένο κράτος ή σε διεθνή οργανισμό, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι ο εν λόγω υπάλληλος έχει διακόψει τους σταθερούς δεσμούς που απέκτησε με τη χώρα στην οποία υπηρετούσε και της οποίας έχει ή είχε την ιθαγένεια. Επομένως, το γεγονός και μόνον ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετούς περιόδου αναφοράς ο ενδιαφερόμενος έχει παράσχει τις υπηρεσίες του σε ορισμένο κράτος ή σε διεθνή οργανισμό είναι αυτό που ανατρέπει το τεκμήριο ότι έχουν διακοπεί οι σταθεροί δεσμούς που απέκτησε ο ενδιαφερόμενος με τη χώρα στην οποία υπηρετούσε και της οποίας έχει ή είχε την ιθαγένεια.

(βλ. σκέψεις 36 και 46)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: αποφάσεις της 25ης Σεπτεμβρίου 2007, Cavallaro κατά Επιτροπής, F‑108/05, EU:F:2007:164, σκέψη 74· της 5ης Δεκεμβρίου 2012, Grazyte κατά Επιτροπής, F‑76/11, EU:F:2012:173, σκέψεις 50 και 54 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, και της 30ής Ιανουαρίου 2014, Ohrgaard κατά Επιτροπής, F‑151/12, EU:F:2014:8, σκέψη 36