Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 23 listopada 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het Bedrijfsleven – Niderlandy) – Bayer CropScience SA-NV, Stichting De Bijenstichting / College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden
(Sprawa C-442/14)1
[Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Konwencja z Aarhus – Dyrektywa 2003/4/WE – Artykuł 4 ust. 2 – Publiczny dostęp do informacji – Pojęcie „informacji dotyczących emisji do środowiska” – Dyrektywa 91/414/EWG – Dyrektywa 98/8/WE – Rozporządzenie (WE) nr 1107/2009 – Wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin i produktów biobójczych – Poufność – Ochrona interesów przemysłowych i handlowych]
Język postępowania: niderlandzki
Sąd odsyłający
College van Beroep voor het Bedrijfsleven
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Bayer CropScience SA-NV, Stichting De Bijenstichting
Strona pozwana: College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden
Przy udziale: Makhtesim-Agan Holland BV
Sentencja
Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylającej dyrektywę Rady 90/313/EWG należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż wnioskodawca składający wniosek o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu środka ochrony roślin lub produktu biobójczego nie wniósł, w ramach postępowania przewidzianego w celu uzyskania tego zezwolenia, o poufne traktowanie informacji przedłożonych w ramach tego postępowania na podstawie art. 14 dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, art. 19 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych lub art. 33 ust. 4 i art. 63 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG, nie stoi na przeszkodzie temu, by właściwy organ, do którego po zamknięciu wspomnianego postępowania wpłynął wniosek o dostęp do tych informacji złożony przez osobę trzecią na podstawie dyrektywy 2003/4, zbadał sprzeciw owego wnioskodawcy wobec tego wniosku i oddalił w stosownym przypadku tenże wniosek na podstawie art. 4 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) tej dyrektywy z tego powodu, że ujawnienie owych informacji naruszyłoby poufność informacji handlowych lub przemysłowych.
Artykuł 4 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2003/4 należy interpretować w ten sposób, że:
w zakres pojęcia „emisji do środowiska” w rozumieniu tego przepisu wchodzi uwalnianie do środowiska produktów lub substancji takich jak środki ochrony roślin lub produkty biobójcze oraz substancji zawartych w tych produktach, pod warunkiem że uwalnianie to jest rzeczywiste lub przewidywalne w normalnych lub realistycznych warunkach użycia;
w zakres pojęcia „informacji dotyczących emisji do środowiska” w rozumieniu wspomnianego przepisu wchodzą wskazówki dotyczące natury, składu, ilości, daty i miejsca „emisji do środowiska” tych produktów lub substancji, jak również dane dotyczące bardziej i mniej długoterminowych skutków tych emisji dla środowiska, a w szczególności informacje dotyczące pozostałości obecnych w środowisku po zastosowaniu danego produktu oraz badania dotyczące pomiaru znoszenia rozpylanej substancji przy takim zastosowaniu, niezależnie od tego, czy dane te pochodzą z badań (semi-)polowych, badań laboratoryjnych lub badań dotyczących translokacji.
Artykuł 4 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2003/4 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku wniosku o dostęp do informacji dotyczących emisji do środowiska, których ujawnienie naruszyłoby jeden z interesów wskazanych w art. 4 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), d), f)–h) tej dyrektywy, należy ujawnić tylko istotne dane, które mogą zostać wyciągnięte ze źródła informacji i które dotyczą emisji do środowiska, jeżeli możliwe jest oddzielenie tych danych od innych informacji zawartych w owym źródle, co powinien zweryfikować sąd odsyłający.
____________1 Dz.U. C 462 z 22.12.2014.