Language of document : ECLI:EU:F:2007:207

WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)

z dnia 22 listopada 2007 r.

Sprawa F‑110/06

José María Carpi Badía

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Punkty pierwszeństwa – Niepełne akta osobowe – Nieuwzględnienie punktów pierwszeństwa z informatycznego systemu dotyczącego awansów „Sysper 2” – Problem techniczny – Komitet ds. awansu A* – Przyznanie mniejszej liczby punktów aniżeli zaproponowana przez przełożonego

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której J.M. Carpi Badía żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji o przyznaniu mu liczby punktów pierwszeństwa niewystarczającej do awansu w ramach postępowania w sprawie awansu za 2005 r. oraz decyzji o nieawansowaniu go w ramach wspomnianego postępowania, a także decyzji organu powołującego z dnia 6 czerwca 2006 r. oddalającej jego zażalenie.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Komisji przyznającej skarżącemu liczbę punktów pierwszeństwa niewystarczającą do awansu w ramach postępowania w sprawie awansu za 2005 r. Stwierdza się nieważność decyzji Komisji ustanawiającej listę urzędników awansowanych w ramach postępowania w sprawie awansu za 2005 r., opublikowanej w Informations administratives nr 85‑2005 z dnia 23 listopada 2005 r. w zakresie, w jakim nie zawiera ona nazwiska skarżącego. Komisja pokrywa koszty poniesione przez skarżącego oraz własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – System awansowania wprowadzony przez Komisję – Zakończenie postępowania w sprawie awansu w drodze aktu obejmującego decyzję ustanawiającą listę awansowanych urzędników i decyzję ustalającą liczbę przyznanych urzędnikom punktów – Odrębne decyzje podlegające zaskarżeniu w drodze oddzielnych skarg lub jednej skargi

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 45, 90, 91)

2.      Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 45)

1.       W ramach systemu awansowania wprowadzonego wewnętrznym uregulowaniem Komisji, w którym akt kończący postępowanie w sprawie awansu ma złożony charakter, ponieważ zawiera dwie odrębne decyzje, tj. decyzję organu powołującego ustanawiającą listę urzędników awansowanych oraz decyzję wspomnianego organu określającą całkowitą liczbę punktów urzędników, na której podstawie wydawana jest pierwsza z wymienionych decyzji, decyzja określająca całkowitą liczbę punktów stanowi odrębny akt, który jako taki może być przedmiotem zażalenia oraz, w stosownym przypadku, skargi do sądu w ramach środków odwoławczych przewidzianych w regulaminie.

Jednakże urzędnik, który nie został awansowany z uwagi na jego zdaniem nieuzasadnione przyznanie liczby punktów niewystarczającej do osiągnięcia progu awansu będzie miał możliwość złożenia skargi jednocześnie na decyzję organu powołującego określającą całkowitą liczbę punktów oraz na decyzję ustanawiającą listę awansowanych urzędników. Chociaż te dwa akty można rzeczywiście rozróżnić pod względem prawnym oraz mogą one stanowić przedmiot odmiennych żądań o stwierdzenie nieważności, nie ma wątpliwości, że są one w rzeczywistości ściśle związane w przypadku odmowy awansu, ponieważ odmowa ta jest bezwzględnie związana z całkowitą liczbą punktów przyznanych urzędnikowi w stosunku do progu awansu.

(zob. pkt 32, 33)

2.      W ramach systemu awansowania ustanowionego przez Komisję wadę proceduralną uchybiającą prawidłowemu przebiegowi postępowania w sprawie awansu stanowi pominięcie, wskutek błędu technicznego, nazwiska urzędnika na sporządzanej komputerowo liście awansów jego dyrekcji generalnej, z której dyrektor generalny korzystał w celu przyznania punktów pierwszeństwa dyrekcji generalnej zatrudnionym w niej urzędnikom. Aby jednak wspomniana wada proceduralna mogła spowodować stwierdzenie nieważności podjętej później w celu naprawienia tej wady decyzji o przyznaniu zainteresowanemu punktów pierwszeństwa, które jednak przyznano w liczbie niewystarczającej do zapewnienia mu awansu, oraz decyzji ustanawiającej listę awansowanych urzędników, należy wykazać, że gdyby taka nieprawidłowość nie wystąpiła w toku postępowania, omawiane decyzje mogłyby mieć inną treść.

Tak właśnie jest w razie nieuwzględnienia sprawy zainteresowanego w chwili, gdy zamiar dyrektora generalnego jego dyrekcji generalnej odnośnie do przyznania punktów pierwszeństwa przybierał swój oficjalny kształt, co stanowi kluczowy etap postępowania w sprawie awansu, przy czym taka nieprawidłowość nie została, choć byłoby to możliwe, naprawiona w sposób wystarczający z prawnego punktu widzenia za pomocą późniejszego przyznania odpowiedniej liczby punktów pierwszeństwa przez komitet ds. awansu. Tego rodzaju nieprawidłowość może bowiem naruszyć interes danego urzędnika i stanowić wadę postępowania w sprawie awansu.

(zob. pkt 91–95, 102)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 150/84 Bernardi przeciwko Parlamentowi, 23 kwietnia 1986 r., Rec. str. 1375, pkt 28

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑64/94 Benecos przeciwko Komisji, 23 listopada 1995 r., RecFP str. I‑A‑257, II‑769, pkt 80; sprawa T‑212/97 Hubert przeciwko Komisji, 9 marca 1999 r., RecFP str. I‑A‑41, II‑185, pkt 53; sprawa T‑87/99 Hendrickx przeciwko Cedefopowi, 13 lipca 2000 r., RecFP str. I‑A‑147, II‑679, pkt 64