ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(μονομελές τμήμα)
της 10ης Ιουλίου 2014
Συνεκδικασθείσες υποθέσεις F‑95/11 και F‑36/12
CG
κατά
Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ)
«Υπαλληλική υπόθεση – Προσωπικό της ΕΤΕπ – Αναδιοργάνωση διευθύνσεως – Σύσταση νέου τμήματος – Μεταβίβαση αρμοδιοτήτων προϊσταμένου τμήματος – Προσφυγή ακυρώσεως – Παραδεκτό – Βλαπτική πράξη – Ισοτιμία των θέσεων εργασίας – Συγκεκαλυμμένη κύρωση – Κατάχρηση εξουσίας – Αγωγή αποζημιώσεως – Εκκρεμοδικία»
Αντικείμενο: Προσφυγές-αγωγές ασκηθείσες δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, με τις οποίες η CG ζητεί, κατ’ ουσίαν, από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ ή στο εξής: Τράπεζα) περί μεταβολής των συνθηκών εργασίας καθώς και της φύσεως των καθηκόντων της, να αναγνωρίσει ότι η Τράπεζα υπέπεσε σε υπηρεσιακά πταίσματα στοιχειοθετούντα την ευθύνη της έναντι της προσφεύγουσας‑ενάγουσας και να υποχρεώσει την Τράπεζα σε αποκατάσταση της υλικής ζημίας και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που ισχυρίζεται ότι υπέστη.
Απόφαση: Οι προσφυγές-αγωγές στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F‑95/11 και F‑36/12 απορρίπτονται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F‑95/11 και F‑36/12.
Περίληψη
1. Υπαλληλικές προσφυγές – Υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Προθεσμίες – Απαίτηση τηρήσεως εύλογης προθεσμίας – Χρονικό σημείο ενάρξεως της προθεσμίας
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91· Κανονισμός του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, άρθρο 41)
2. Υπάλληλοι – Υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Οργάνωση των υπηρεσιών – Υπηρεσιακή τοποθέτηση των υπαλλήλων – Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως – Όρια – Συμφέρον της υπηρεσίας – Τήρηση της ισοτιμίας των θέσεων – Μεταβολή των καθηκόντων μη συνιστώσα πειθαρχική ποινή
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 7 § 1· παράρτημα IX)
3. Υπάλληλοι – Υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Δικαιώματα και υποχρεώσεις – Υποχρέωση της Τράπεζας να κοινοποιήσει ατομική απόφαση – Περιεχόμενο
(Κανονισμός του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, άρθρο 42)
1. Υφίσταται σημαντικό κενό στο καθεστώς επιλύσεως διαφορών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων καθόσον δεν προβλέπεται προθεσμία ασκήσεως προσφυγής. Επομένως, οι διαφορές μεταξύ της Τράπεζας και των υπαλλήλων της πρέπει να υποβάλλονται στην κρίση του δικαστή της Ένωσης εντός εύλογης προθεσμίας και το προαναφερθέν κενό πρέπει να καλυφθεί σύμφωνα με τα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ.
Όσον αφορά το χρονικό σημείο ενάρξεως της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής, εάν ο υπάλληλος της Τράπεζας ζητήσει την εφαρμογή της διαδικασίας συνδιαλλαγής του άρθρου 41 του Κανονισμού του προσωπικού της Τράπεζας, η οποία είναι προαιρετική, η προθεσμία για την άσκηση προσφυγής ενώπιον του δικαστή της Ένωσης αρχίζει μόνο μετά το πέρας της διαδικασίας αυτής, υπό την προϋπόθεση ωστόσο ότι ο υπάλληλος υπέβαλε αίτηση συνδιαλλαγής εντός εύλογης προθεσμίας αφότου έλαβε κοινοποίηση της βλαπτικής πράξεως και ότι η διάρκεια της διαδικασίας συνδιαλλαγής, αυτής καθεαυτήν, ήταν εύλογη.
(βλ. σκέψεις 79 και 80)
Παραπομπή:
ΓΔΕΕ: αποφάσεις της 6ης Μαρτίου 2001, Dunnett κ.λπ. κατά ΕΤΕπ, T‑192/99, EU:T:2001:72, σκέψεις 51 έως 54 και 56, και της 27ης Απριλίου 2012, De Nicola κατά ΕΤΕπ, T‑37/10 P, EU:T:2012:205, σκέψη 75
2. Τα θεσμικά όργανα διαθέτουν ευρεία εξουσία εκτιμήσεως τόσο ως προς την οργάνωση των υπηρεσιών τους σε συνάρτηση με την αποστολή που τους έχει ανατεθεί όσο και ως προς την υπηρεσιακή τοποθέτηση, για τις ανάγκες της εν λόγω αποστολής, του προσωπικού που έχουν στη διάθεσή τους, υπό την προϋπόθεση όμως, αφενός, ότι η τοποθέτηση αυτή ενεργείται προς το συμφέρον της υπηρεσίας και, αφετέρου, ότι τηρείται η ισοτιμία των θέσεων. Η νομολογία αυτή εφαρμόζεται και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζας Επενδύσεων.
Σε περίπτωση μεταβολής των καθηκόντων που ανατίθενται σε υπάλληλο, ο κανόνας της αντιστοιχίας μεταξύ βαθμού και θέσεως δεν επιτάσσει σύγκριση μεταξύ των νέων και των προγενέστερων καθηκόντων του ενδιαφερομένου, αλλά μεταξύ των νέων καθηκόντων του και του βαθμού του στην ιεραρχία. Συνεπώς, επιτρέπεται ασφαλώς μια απόφαση να επιφέρει την ανάθεση νέων καθηκόντων, τα οποία, αν και διαφέρουν από τα προηγουμένως ασκηθέντα καθήκοντα και θεωρούνται από τον ενδιαφερόμενο ως συνεπαγόμενα περιορισμό των εξουσιών του, είναι σύμφωνα προς την αντιστοιχία βαθμού και θέσεως. Επομένως, ένας ουσιαστικός περιορισμός των εξουσιών του υπαλλήλου δεν είναι αντίθετος προς τον κανόνα της αντιστοιχίας μεταξύ βαθμού και θέσεως, εκτός εάν τα καθήκοντά του, στο σύνολό τους, είναι σαφώς κατώτερα από αυτά που αντιστοιχούν στον βαθμό και τη θέση του, δεδομένης της φύσεως, της σημασίας και της εκτάσεώς τους.
Επομένως, εφόσον αποδεικνύεται ότι η απόφαση περί μεταβολής των καθηκόντων που ανατίθενται σε υπάλληλο δεν είναι αντίθετη προς την ισοτιμία των θέσεων, δεν τίθεται ζήτημα συγκεκαλυμμένης διοικητικής κυρώσεως ή καταχρήσεως εξουσίας.
(βλ. σκέψεις 90, 92 και 105)
Παραπομπή:
ΓΔΕΕ: διατάξεις της 16ης Δεκεμβρίου 2004, De Nicola κατά ΕΤΕπ, T‑120/01 και T‑300/01, EU:T:2001:198, σκέψη 84, και της 7ης Φεβρουαρίου 2007, Clotuche κατά Επιτροπής, T‑339/03, EU:T:2003:312, σκέψεις 47 και 91
ΔΔΔΕΕ: απόφαση της 8ης Μαΐου 2008, Kerstens κατά Επιτροπής, F‑119/06, EU:F:2008:54, σκέψεις 82 και 103 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία
3. Το άρθρο 42 του Κανονισμού του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων περιορίζεται στην πρόβλεψη τυπικού κανόνα, ήτοι την υποχρέωση της Τράπεζας να κοινοποιεί ατομικές αποφάσεις στο οικείο μέλος του προσωπικού. Ωστόσο, πρέπει πάντως να υφίσταται μια τέτοια ατομική απόφαση.
Συναφώς, εφόσον, πριν από την έκδοση αποφάσεως της Τράπεζας περί μεταβολής της φύσεως των καθηκόντων υπαλλήλου καθώς και των συνθηκών ασκήσεώς τους, ο εν λόγω υπάλληλος ενημερώνεται προφορικώς από τους ιεραρχικώς προϊσταμένους του για τις οργανωτικές μεταβολές που πρόκειται να επέλθουν εντός της γενικής διευθύνσεώς του, οι οποίες δεν συνεπάγονται τοποθέτηση του εν λόγω υπαλλήλου σε νέα θέση ή τροποποίηση των υφιστάμενων ιεραρχικών σχέσεων μεταξύ του γενικού διευθυντή της εν λόγω διευθύνσεως και του υπαλλήλου αυτού, η Τράπεζα δεν υποχρεούται να εκδώσει ατομική απόφαση έναντι του υπαλλήλου ή να την κοινοποιήσει σε αυτόν βάσει του εν λόγω άρθρου 42.
(βλ. σκέψεις 142 και 145)